گنجور

 
فضولی

ای دل ز خویش بگذر گر میل یار داری

جز کار عشق مگزین گر عشق کار داری

ای آب زندگانی می بینمت مکدر

در دل مگر غباری زین خاکسار داری

بر من ز تند خویی تیریست هر نگاهت

برگ گلی تو اما صد نوک خار داری

ای طالب سلامت بر بند راه دیده

ز آن رو که بیم آفت زین رهگذار داری

ساقی مکن تعلل در گردش آر ساغر

تا چند تشنگان را در انتظار داری

بی اختیار خواهی رفتن ز بزم عالم

از کف منه پیاله تا اختیار داری

از خیل نیک نامان می بینمت فضولی

کز نام ننگت آید وز ننگ عار داری

 
 
 
قاآنی

ای زلف عزم سرکشی از روی یار داری

مانا ز همنشینی خورشید عار داری

گویند از شهاب بود دیو را کناره

تو دیوخو شهاب چرا درکنار داری

آشفته‌حالتی چو پری دیدگان همانا

[...]

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه