|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساس تنهایی و ناامیدی شاعر اشاره دارد. او می‌گوید که دنیا مانند یک گلخن (آتشی سوزان) شده و هر دوستی جز خدا، به دشمنی تبدیل شده است. به جز محبت خدا، هر چیزی که در دل داشته، به او اندوه و ناراحتی بخشیده است. در واقع، این شعر نشان‌دهندهء از دست دادن دوستان و چالش‌های زندگی است و تنها عشق الهی را تسکین‌دهنده می‌داند.
هوش مصنوعی: در این دنیا، باغ خوشبختی و زیبایی در نهایت به مکانی غم‌انگیز تبدیل می‌شود. هر دوستی که جز خدا را به عنوان دوست بپذیرد در نهایت به دشمن تبدیل می‌شود.
هوش مصنوعی: تنها عشق و محبت خداست که در دل می‌پرورم و همه غم‌ها و تلاش‌هایم بدون آن تنها منجر به اندوه و آذوقه‌ای بی‌فایده شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.