ز خویش دست نداریم هرچه بادا باد
سری ز پوست بر آریم هرچه بادا باد
اگر چه تخم محبت بلا ببار آرد
ببوم سینه بکاریم هرچه بادا باد
گذر کنیم ز جان و جهان بدوست رسیم
ز پوست مغز بر آریم هرچه بادا باد
رهی که دیده‌وران پر خطر نشان دادند
بدیده ما بسپاریم هرچه بادا باد
اگر چه گریهٔ ما را نمیخرند بهیچ
ز دیده اشک بباریم هرچه بادا باد
اگر چه قابل عزت نه‌ایم از ره عجز
بر آستانش بزاریم هرچه بادا باد
بقصد دشمن پنهان خویشتن دستی
ز آستین بدر آریم هرچه بادا باد
کنیم محو ز خود نقش خود نگار نگار
بلوح سینه نگاریم هرچه بادا باد
چو فیض بر سر خاک اوفتیم پیش از مرگ
عزای خویش بداریم هرچه بادا باد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عدم وابستگی به خود و پذیرش تقدیر است. شاعر از دشواری‌ها و مشکلات زندگی صحبت می‌کند و می‌گوید که هر چه پیش آید، باید پذیرفت. او به عشق و محبت اشاره می‌کند که ممکن است درد و رنجی به همراه داشته باشد، اما باز هم آن را در دل می‌کارد. شاعر از جان و دل می‌گذرد تا به محبوب برسد و هر چه پیش آید را به دیده می‌سپارد. او از نادیده‌گرفتن اشک‌ها و ناتوانی خود سخن می‌گوید و هیچ‌گاه خود را از درگاه محبوب بازنمی‌دارد. در نهایت، او بر سر عشق خود فرود می‌آید و برای آن عزاداری می‌کند. در این شعر، پذیرش و تسلیم در برابر عشق و سرنوشت، به زیبایی بیان شده است.
هوش مصنوعی: ما از خودمان چیزی نداریم و هر چه باشد، باشد. اگر لازم باشد، از سختی‌ها و مشکلات عبور می‌کنیم، هر چه که پیش آید، پیش می‌آید.
هوش مصنوعی: اگر چه عشق ممکن است مشکلاتی ایجاد کند، اما ما با دل‌و‌جرأت آن را در دل خود می‌کاریم و هر نتیجه‌ای که پیش بیاید، قبول می‌کنیم.
هوش مصنوعی: اجازه بدهیم از زندگی و دنیا بگذریم و به او برسیم، هر آنچه داریم و هستیم را کنار بگذاریم و تنها به اصل و حقیقت خود توجه کنیم.
هوش مصنوعی: مسیر پرخطری که بینایان و آگاهان به ما نشان داده‌اند را به چشم خود می‌سپاریم و هرچه در آن پیش بیاید، برای ما مهم نیست.
هوش مصنوعی: هرچند کسی به گریهٔ ما اهمیت نمی‌دهد، اما ما باز هم از چشمان خود اشک می‌ریزیم و هر چه پیش آید، پیش می‌آید.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه شایسته‌ی بزرگی نیستیم، اما از روی ناتوانی، هرچه داریم را در برابر او قرار می‌دهیم و هرچه پیش آید را می‌پذیریم.
هوش مصنوعی: با نیت پنهانی به سوی دشمن، دستی از آستین بیرون می‌آوریم و هر چه پیش آید، می‌پذیریم.
هوش مصنوعی: ما باید از خود دور شویم و در ذهن‌مان تصویری از زیبایی‌ها بسازیم. هر چه پیش بیاید، به آن اهمیت نمی‌دهیم.
هوش مصنوعی: وقتی که بر سر خاک او بیفتیم، قبل از اینکه بمیریم باید برای خودمان عزاداری کنیم. هر اتفاقی که قرار است بیفتد، بیفتد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.