درآ در عالم معنی نظر کن سوی این صحرا
که گل گل بشکفا دل گل خود روی این صحرا
جهان معنیست ان ارض واسع کان شنیدستی
بیا هجرت کن از اقلیم صورت سوی این صحرا
معطر دارد از بوی گل قدسی جهانی را
بیا ای جان من فیضی ببر از بوی این صحرا
درینصحراست آهوئیکه از شیران رباید دل
زهی صیادی چشم خوش آهوی این صحرا
بیا ای آنکه خاری در دلت از حسن گلروئیست
بسوزان خار دل در نور آتش خوی این صحرا
بیا ای آنکه در زنجیر زلفی بسته داری دل
گشاد دل بجو از وسعت دلجوی این صحرا
بیا ای آنکه وسواس بتی شوریده ات دارد
دلترا شستشوئی ده در آب جوی این صحرا
چه در کوی بتان افتاده کوکو میزنی دلتنگ
گشایشرا اگر گوئی سپاری کوی این صحرا
گشاد سینهٔ فیض از گشاد روی این صحرا
بحسن دلبران کی میدهد یکموی این صحرا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و معنای عمیق یک صحرا اشاره می‌کند که سرشار از گل‌ها و بوی خوش است. او دعوت می‌کند تا از دنیای مادی و ظاهری به سوی این سرزمین معنوی هجرت کنیم و از فیض و خوشبویی آن بهره‌مند شویم. در این صحرا، تصاویری از آهوی زیبا و صیاد خوش‌چهره به تصویر کشیده شده که نشان‌دهنده عشق و زیبایی‌های عمیق روحی است. شاعر از افرادی که گرفتار عشق و زنجیرهای دلی هستند، می‌خواهد که دل‌های خود را آزاد کنند و به جوی معنوی این صحرا بشتابند و از آن آبیاری شوند. در نهایت، او بر این نکته تأکید می‌کند که در این صحرا، زیبایی‌ها و نعمت‌های بسیاری وجود دارد که می‌تواند دل‌ها را شاد و سیراب کند.
هوش مصنوعی: به دنیای معنا بپیوند و به این بیابان نگاه کن، جایی که گل‌ها شکفته‌اند و دلِ معشوق نیز در این بیابان زیبا خود را نمایان کرده است.
هوش مصنوعی: دنیا معناست، آن سرزمین وسیعی که شنیده‌ای. بیایید از سرزمین ظاهر و شکل، به این بیابان معنوی کوچ کنیم.
هوش مصنوعی: این متن به زیبایی اشاره به وجود یک بوی خوش از گل‌هایی دارد که در یک محیط مقدس و روحانی پراکنده شده‌اند. گوینده از معشوقه‌اش می‌خواهد که برای او از این خوشبوئی بهره‌برداری کند و او را به این فضای لطیف و معنوی دعوت می‌کند. در واقع، این فضا به او آرامش و فیضی میدهد که می‌تواند روحش را تغذیه کند.
هوش مصنوعی: در این بیابان، آهو وجود دارد که می‌تواند دل شیران را ببرد. چه خوش سرنوشتی دارد صیادی که چنین آهو زیبایی را می‌نگرد.
هوش مصنوعی: بیا ای کسی که زیبایی دل را از وجود یک گل زیبا در خود حس می‌کنی، این خارها و دردهای درونت را با روشنایی و حرارت آتش وجودت بسوزان و پاک کن.
هوش مصنوعی: بیا، ای کسی که دل را با زلف‌های خود به بند کشیده‌ای، دل خود را باز کن و از وسعت این دشت دلجوی که جلوی توست، خوشی و آرامش را پیدا کن.
هوش مصنوعی: بیا ای کسی که دلش درگیر وسواس و افکار پریشان است، دلت را در آب روان این بیابان شستشو بده.
هوش مصنوعی: در مکان زیبای معشوق، تو با دل‌تنگی در حال ناله و فریاد هستی. اگر از گشایش و آرامش صحبت می‌کنی، باید به این دشت و مسیر عشق راه پیدا کنی.
هوش مصنوعی: در این زمین وسیع، رحمت و فیض به اندازه‌ای گسترده است که زیبایی دلبران و جذابیت‌های این محیط، به آن دست نمی‌زند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ز سنبل بند بر دل می‌گذارد موی این صحرا
دماغ گل پریشان می‌شود از بوی این صحرا
کدامین شکرین لب کرد بارانداز این وادی
که می‌جوشد به جای آب شیر از جوی این صحرا
به هر سو می‌کند تا چشم کار افتاده فرش گل
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.