شمارهٔ ۱ - ترکیب‌بند در منقبت مولانا امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام و وداع با خاک نجف
السّلام ای گوهرت دریای عدل و داد و دین
ذات پاکت نسخة اوصاف ربّ‌العالمین
السّلام ای در شرف بر رفته تا جائی که هست
جلوه‌گاه نقش پایت دوش خیرالمرسلین
السّلام ای آنکه باشد تا قیامت عقل را
گفته‌ات علم‌الیقین و کرده‌ات عین‌الیقین
حجّت فضل تو بس شاگردی خیرالبشر
شاهد علم تو بس استادی روح‌الامین
قادری بر هر چه خواهی زانکه در تحقیق هست
دست قدرت، قدرت دست ترا در آستین
از برای اعتصام دل ز اوج معرفت
از شعاع هر کلام آویختی حبل‌المتین
کس نمی‌داند تراور زانکه داند مشکل است
فرق کردن رنگ و بوی یاسمین از یاسمین
گر دو عالم منکر فضل تو گردد باک نیست
شاهد عدلست در فضل تو قرآن مبین
بهر جاروب سرایت روز و شب دارد سراغ
هر طرف بال ملک با گیسوان حور عین
گر دو عالم ابر گردد آفتابی آفتاب
فیض پرتو کم نگردد روز ابر اندر زمین
هر کسی مهر تو دارد خواه دشمن خواه دوست
کرده‌ای هر ذرّه را نقش آفتابی بر جبین
گر به دشمن فیض بخشی دم زدن را جای نیست
رحمه للعالمینی، رحمه للعالمین
هر که را در هر نفس همدم رسول‌الله بود
در طریق اتّحاد او هم رسول‌الله بود
ای مرا در بیکسی هم مصطفی کس هم تو کس
گو دو عالم باش ناکس، کس مرا این هر دو بس
مهر را بی‌خاک پایت نور نبود بر جبین
صبح را بی‌مهر رایت برنمی‌آید نفس
هست علم منکشف از فیض علمت مستعار
هست عقل مستفاد از نور عقلت مقتبس
بر سر شهد کلامت می‌نمایند اهل هوش
جوشش فوج ملک هردم تماشا چون مگس
وز قطار محمل جاه تو از روز ازل
نفس کلّی ساربان، ناقه مَلَک، انجم جرس
بیش و کم را در دیار همّتت میزان یکی است
کس نمی‌داند درو این بوقبیس است آن عدس
در جهان هر کس که بیند روضة پاک ترا
آن چنان باشد که بیند کس گلستان در قفس
بر سر آن قبّه گردون آن چنان باشد که گاه
بر سر گنبد نهد مرغ آشیان از مشت خس
گر بهشت عدن را معدوم سازد روزگار
عاشقان را از بهشت عدن هست آن روضه بس
من سر کوی تو میخواهم، نمی‌خواهم بهشت
نیست عاشق را به غیر از کوی جانان ملتمس
از تو میخواهم مراد خود درین کوی مراد
گرچه بر من بسته گردون راه سعی از پیش و پس
شکوه کردن از فلک ننگست لیک از شکوه‌اش
می‌توان فریاد کردن چون تویی فریادرس
آنقدر از لطف سرشار توام امیدوار
کاندر آن کو تا ابد ایمن شوم از روزگار
ای ز خاک درگهت خورشید زیور یافته
آسمان از ریگ صحرای تو اختر یافته
تا دم محشر ز دست جوهر شمشیر تو
شاهدان فتح و نصرت زیب و زیور یافته
چهره تا بر خاک درگاه تو سوده آفتاب
خاک خود را تا ابد زین کیمیا زر یافته
معدن دُر از درت پُر کرده ظرف آبروی
کان لعل از درگهت گوگرد احمر یافته
عمرها رضوان مجاور بوده با خاک درت
تا برای جنّت خود آب کوثر یافته
آسمان پُر گشته بر گرد سرت تا عاقبت
از فروغ خاطرت خورشید انور یافته
آسمان بر سبزه‌زار همّتت چون کرده سیر
قطرة شبنم درو دریای اخضر یافته
بحر هرگه گوهرش سنجیده با درّ نجف
گوهر خود را چو جرم مه مکدّر یافته
درگه دولت سرایت کوست اکسیر مراد
آسمان آنجا مراد خود مکرّر یافته
قطرة بحر تو دریائیست کز وسعت خرد
چرخ اعظم را در آن دریا شناور یافته
تربیت خواهم زفیضت چون ز فیض تربیت
آهن شمشیر استعداد جوهر یافته
عالم از فیض تو چون هستند سرشار مراد
من چرا باشم مراد خویش کمتر یافته
تا ابد دیدی قضا گرنه ترا دیدی سبب
نفس کلّی را سترون عقل کلّی را عزب
از فزوده عزّ و شانت عزّ و شان مصطفی
گوهر پاکت نمک بر پهن خوان مصطفی
گرچه شد بر مصطفی چند آیه نازل بهر تو
هست ذاتت آیة نازل به شان مصطفی
از خطاب سلّموا بودی امیرالمؤمنین
با وجود مصطفی هم در زمان مصطفی
نخل شرع مصطفی را فیض سرسبزی زتست
ای وجود کاملت آب روان مصطفی
قطره‌ای نگذاشتی در چشمه‌سار معرفت
چون لب خواهش نهادی در دهان مصطفی
مصطفی قدر تو می‌داند که می‌داند که نیست
در دو عالم چون تو یک کس قدردان مصطفی
قول تو قول پیمبر فعل تو فعل خدا
زانکه دست قدرت حقّی، زبان مصطفی
مصطفی را چشم حق بین تا ابد روشن به تست
زانکه بودی از ازل جان جهان مصطفی
قرت‌العین پیمبر قرت‌العین تو بود
این شرف را کس نبود از امّتان مصطفی
ای که جسمت پاکتر از جان اهل عالمست
فیض جسم خویش ده ما را به جان مصطفی
خاندان مصطفی پشت و پناه من بس است
ای وجود من فدای خاندان مصطفی
گر تو اندازی نظر از روی همت سوی من
بازوی زور فلک را بشکند بازوی من
گر نگویم من فدایت یا امیرالمؤمنین
پس چه گویم در ثنایت یا امیرالمؤمنین
آنکه باشد جلوه‌گاه نقش پایش دوش عرش
دوش می‌ساید به پایت یا امیرالمؤمنین
نفس و روح و تن چه باشد، مال و اهل و زن چه چیز
دنیی و عقبی فدایت یا امیرالمؤمنین
آنچه ابر رحمتش خوانند تعبیری ازوست
سایة دست دعایت یا امیرالمؤمنین
کان چه خفّت‌ها کشد گر تن به سنجیدن دهد
گوهر بحر عطایت یا امیرالمؤمنین
آب گوهر هر طرف طوفان کند چون سرکند
بارش ابر سخایت یا امیرالمؤمنین
طول و عرض این جهات ستّه جایت کی سزد
عرش بیجا نیست جایت یا امیرالمؤمنین
بازگشتی گر به میدان ازل خواهی نهند
تا ابد رو در قفایت یا امیرالمؤمنین
در نظر هر برگ سبزی آسمان دیگرست
در زمین کبریایت یا امیرالمؤمنین
عرش اعظم را نیارد در نظر هر کس رسد
بر در دولتسرایت یا امیرالمؤمنین
دست بیجا کوته از دامان وصلت چون کنم
کس نمی‌دانم به جایت یا امیرالمؤمنین
زنده بودن بی‌توام هر لحظه مرگ دیگرست
من که می‌میرم برایت یا امیرالمؤمنین
عرش باشد آستانی درگه بار ترا
چینة اول بود نه چرخ دیوار ترا
خوان لاعین رأت مخصوص مهمان شماست
هشت جنّت لقمه‌ای از نعمت خوان شماست
بر میا گو آفتاب و دم مزن گو صبحدم
آفتاب صبحدم گوی گریبان شماست
ابرها گردیست از راه شما برخاسته
آسمان ابری که از دریای احسان شماست
پرورش از امر و از نهی شما دارد بهشت
آب جاری اندر آن گلزار فرمان شماست
چون تزلزل گیرد از صور فنا ارکان عرش
آنچه ایمن از تزلزل باشد ارکان شماست
نه که قرآنست در وصف شما گویا و بس
نامهای آسمانی جمله در شان شماست
از شما بیرون نباشد سرنوشت کاینات
آنچه را علم قضا خوانند عنوان شماست
آفتاب ار بازگشت و ماه اگر شق شد چه شد
آسمان از روز اول بنده فرمان شماست
گرچه با رضوان جنّت در نزاع افتخار
طرفگی‌ها کرد، حق در دست دربان شماست
فیض کاشی را به فیّاض ارکنی احسان رواست
زانکه او هم از کمربندان پیمان شماست
در سر کوی شما از ناله کی بندد نفس
گر ثناخوانی نمی‌داند غزلخوان شماست
گر به ابرام از شما درمان نخواهم دور نیست
زانکه من دردی که دارم عین درمان شماست
چشم درمان از طبیب عشق نتوان داشتن
درد را شرطست اینجا به ز درمان داشتن
در وداعت می‌رود صبر و شکیب از دل تمام
السّلام ای صبر و آرام دل و جان السّلام
از در دولت سرایت دل نمی‌آید برون
ور برون آید به خواهش خواهشش بادا حرام
دل که برخیزد ازین کو بر فلک ناید فرود
بر نمی‌تابد شکوه این کبوتر هیچ بام
عالمی گر رو به درگاه نجف دارد چه سود
جان عالم راست یعنی جسم پاکت را مقام
من ندانم این زمین را از کجا آورده‌اند
کش مشابه نیست دجایی جز حرم در احترام
نسبتی هیچش ندیدم با نجف در هیچ باب
هشت جنّت را به پای عقل گردیدم تمام
نوح در کشتی نشست و آمد اینجا بر کنار
آدم از جنّت برآمد تا کند اینجا مقام
کعبه را گر با نجف افتد تمثّل نزد عقل
عقل نشناسد که آخر این کدام و آن کدام
من زیارت کرده از کوی تو برگشتم ولی
روح چون مرغ حرم گرد سرت گردد مدام
لاجعله‌الله آخر عهدنا فی قربکم
بل رزقناالعود ثم‌العود الی یوم‌القیام
رفتم از کوی تو با صد درد دل خاکم به سر
در طریق مهربانی کس کند این را چه نام
آمدم شامی به درگاه تو صبحی می‌روم
آری آری صبح می‌گردد به درگاه تو شام
بر در دولتسرایت هر که می‌ساید جبین
تا قیامت جبهه‌اش دیگر نبیند روی چین
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به حمد و ستایش حضرت علی (ع) پرداخته و او را به عنوان جلوه‌گاه عدل و انصاف معرفی می‌کند. شاعر به صفات برجسته او همچون علم، قدرت و رحمت اشاره می‌کند و او را بهترین و بزرگ‌ترین حامی انسانیت می‌داند. در این متن، مقام والای علی (ع) در دینی و اخلاقی به تصویر کشیده شده و نشان از محبوبیت او در دل مؤمنان دارد. با استفاده از تشبیهات و تمثیل‌های زیبا، شاعر به عظمت و برتری علی (ع) بر دیگر انسان‌ها تأکید می‌کند و امید دارد که از فیض وجود او بهره‌مند شود. در نهایت، شاعر به عشق و ارادت خود به علی (ع) اشاره کرده و درخواست آمرزش و پناهندگی از او دارد.
هوش مصنوعی: سلام بر تو ای گوهر، که دریای انصاف و دیانت هستی. ذات پاک تو تجلی‌کننده صفات پروردگار عالمین است.
هوش مصنوعی: سلام بر تو ای کسی که به عرش رفته‌ای و جایی که هستی، تجلی‌گاه نقش پای خیرالمرسلین است.
هوش مصنوعی: سلام بر تو، ای کسی که تا روز قیامت عقل را به علم یقین و عمل را به عین یقین منتقل کرده‌ای.
هوش مصنوعی: فضیلت و بزرگواری تو به اندازه‌ای است که شاگردی بهترین انسان‌ها را نشان می‌دهد و دانایی تو به حدی است که مانند روح‌الامین خود را به عنوان معلم معرفی می‌کنی.
هوش مصنوعی: هر کاری که بخواهی انجام دهی ممکن است، زیرا در واقع قدرتی وجود دارد که می‌تواند به تو کمک کند. این قدرت مانند دستان تو در آستینت است و همیشه در دسترس توست.
هوش مصنوعی: به خاطر اینکه دل خود را به نیکی و معرفت رسا متصل نگه‌دارم، از نور هر سخن پربار و محکم بهره گرفتی.
هوش مصنوعی: کسی نمی‌تواند تو را بشناسد، زیرا تشخیص دادن تفاوت رنگ و بوی یاسمین از خود یاسمین کار سختی است.
هوش مصنوعی: اگر دو جهان از فضل تو انکار کنند، جای نگرانی نیست، زیرا قرآن روشن گواهی بر عدل و فضل توست.
هوش مصنوعی: هر روز و شب به جستجوی تو می‌پردازد و در هر جا نشانه‌ای از خوشبختی و زیبایی را می‌جوید که با شاهکار آفرینش و زیباییش در هم آمیخته است.
هوش مصنوعی: اگرچه دو عالم مانند ابری شود، اما نور آفتاب و فیض آن هرگز کم نمی‌شود؛ حتی اگر روزها در زمین ابری باشند.
هوش مصنوعی: هر کسی که به تو علاقه‌مند است، چه دشمن باشد و چه دوست، تو به نوعی در دلش تأثیر گذاشته‌ای و زیبایی‌ات را در وجودش حک کرده‌ای.
هوش مصنوعی: اگر به دشمنی نیکی کنی، بی‌فایده است که از آن سخن بگویی. تو باید رحم و مهربانی را بر همه جهانیان منتشر کنی.
هوش مصنوعی: هر کسی که در هر لحظه با رسول‌الله همراه باشد، در راه اتحاد با او نیز در حقیقت رسول‌الله است.
هوش مصنوعی: یعنی ای کسی که در تنهایی‌ام هم مایه آرامش منی و هم راهنمای من، بگذار دو جهان در نظرم بی‌ارزش باشد؛ زیرا هیچ‌کس جز تو، برای من از اهمیت برخوردار نیست.
هوش مصنوعی: عشق و محبت مانند نوری هستند که بر چهره صبح می‌تابند. اگر عشق نباشد، صبح نیز به خوبی نمایان نمی‌شود و زندگی بی‌عشق معنایی ندارد. در حقیقت، وجود عشق باعث روشنایی و زیبایی زندگی می‌شود.
هوش مصنوعی: دانش من از طریق نعمت علم تو به دست آمده است و عقل من از نور اندیشه‌ات بهره‌مند می‌شود.
هوش مصنوعی: اهل دانش و خرد هر لحظه بر سر شیرینی صحبت‌های تو جمع می‌شوند و همچون مگس، به تماشای زیبایی‌های آن مشغولند.
هوش مصنوعی: از آغاز خلقت، تو به عنوان شخصیتی بزرگ و ایوانی، در صفی از عزیزان ایستاده‌ای. نیز در این مسیر، مانند سوارکارانی که بر روی شترانی از فرشتگان سوارند، صدای زنگ‌های درخشان ستاره‌ها را می‌شنوی.
هوش مصنوعی: در سرزمین تو، هر چیزی به اندازه‌اش اهمیت دارد و کسی نمی‌داند که این اندازه‌گیری چه معیاری دارد. در واقع، به نظر می‌رسد که این تعریف بر اساس یک معیار غیرواقعی و بی‌معنا است.
هوش مصنوعی: هر کسی که در دنیا زیبایی‌های تو را ببیند، حالش به گونه‌ای می‌شود که انگار گلستانی را در قفس دیده است.
هوش مصنوعی: بر روی گنبد آسمان به گونه‌ای است که گاهی پرنده‌ای که در آشیان خود می‌نشیند، روی آن قرار می‌گیرد و از دست چمن برمی‌خیزد.
هوش مصنوعی: اگر روزگار بهشت عدن را نابود کند، عاشقان هنوز هم در همین بهشت، آن زیبایی و لذت را خواهند داشت.
هوش مصنوعی: من فقط میخواهم در مسیر تو باشم و بهشت را نمی‌خواهم، زیرا عاشق فقط نیاز دارد به جایی که محبوبش در آن است.
هوش مصنوعی: از تو میخواهم که مرادم را در این راه برآورده کنی. هرچند که به نظر می‌رسد که آسمان، راه را بر من بسته است، اما من همچنان تلاش می‌کنم.
هوش مصنوعی: سرزنش کردن آسمان کار ناپسندی است، اما از همین سرزنش می‌توان به فریاد تو که پشتیبان و یاور هستی، اشاره کرد.
هوش مصنوعی: من آنقدر از محبت و لطف تو پرامید هستم که در این مسیر، تا ابد احساس امنیت کنم و از مشکلات زندگی در امان بمانم.
هوش مصنوعی: تو که چون خورشید از خاک سرزمینت درخشانی، آسمان به خاطر وجودت از شن‌های بیابان تو ستاره‌ها را یافته است.
هوش مصنوعی: تا روز رستاخیز، به برکت و اثر شمشیر تو، شاهدان پیروزی و موفقیت، جمال و زیبایی یافته‌اند.
هوش مصنوعی: وقتی چهره‌ام به خاک درگاه تو می‌افتد، تابش آفتاب خاک من را تا ابد به طلا تبدیل می‌کند.
هوش مصنوعی: معدن‌های گران‌بها از درگاه تو سرشار شده‌اند و ظرف آبرو با دُرهای تو پر شده است، همچنین از محل تو، سنگ‌های قیمتی و ارزشمندی به دست آمده‌اند.
هوش مصنوعی: عمرهای طولانی در کنار درگاه تو گذرانده‌اند تا به آب کوثر برای بهشت خود دست پیدا کنند.
هوش مصنوعی: آسمان به دور تو پر از نور و روشنایی شده است و در نهایت، از درخشش یاد تو، به خورشیدی نورانی تبدیل شده است.
هوش مصنوعی: آسمان به زراعت و تلاش تو نگاهی کرده و مانند قطره‌ای شبنم که در دشت سبز پیدا می‌شود، دریایی از رنگ سبز را در آنجا یافته است.
هوش مصنوعی: هر بار که دریا گوهرش را سنجیده، درخشش لؤلؤ نجف را به یاد می‌آورد و به مقایسه می‌نشینند. اما گویی خود را در مقایسه با جرم و سایه‌ی مه، کم‌نور و کدر یافته است.
هوش مصنوعی: جایی که در آن قدرت و ثروت وجود دارد، مکانی است که آرزوهای آسمانی برآورده می‌شود و افراد آنجا به طور مکرر آرزوهایشان را به دست می‌آورند.
هوش مصنوعی: قطره‌ای از دریا ممکن است به اندازه‌ای بزرگ باشد که حتی جهان بزرگ را در خود جای دهد.
هوش مصنوعی: من از نعمت تو بهره‌مند می‌شوم و مانند آهنی که در فرایند تربیت و شکل‌گیری تبدیل به شمشیری با استعداد و خاصیت می‌گردد، خود را تربیت می‌کنم.
هوش مصنوعی: جهان به خاطر نعمت‌های تو پر از خیر و برکت است، اما من چرا باید خواسته‌هایم کمتر از آنچه که میخواهم باشد؟
هوش مصنوعی: اگر همیشگی قضا را ببینی، دیگر نمی‌توانی با دست خودت به حقیقت نگاه کنی. در این حالت، آنچه که به عقل کل مربوط می‌شود، درک نمی‌شود و عقل از درک حقیقت ناتوان می‌ماند.
هوش مصنوعی: از افزایش و بزرگی و مقام تو، که همان مقام پیامبر است، مانند مروارید در دریا، تو نیز با ارزش و با صفا هستی و به مانند نمکی بر سفره پیامبر، در کنار او می‌درخشی.
هوش مصنوعی: اگرچه بر پیامبر چندین آیه نازل شده، اما ذات تو خود نشانه و آیه‌ای از عظمت پیامبر است.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در زمان پیامبر، با وجود امام علی (ع) که امیرالمؤمنین بود، فرمانی صادر شده که به نوعی به تسلیم و پذیرش پیام الهی اشاره دارد. در واقع، با وجود مقام والای علی (ع) در آن دوران، بر اعلام و تسلیم در برابر حق تأکید شده است.
هوش مصنوعی: درخت رسالت پیامبر به برکت وجود تو، همیشه سرسبز و پرثمر است، ای وجود کامل تو که مانند آب زلال و جاری است.
هوش مصنوعی: تو هیچ چیزی از دریاچه‌ی دانایی باقی نگذاشتی، همان‌طور که وقتی زبانت را به سوی خواسته‌ها دراز کردی، نتوانستی از شیرینی کلام مصطفی بهره‌مند شوی.
هوش مصنوعی: مصطفی به خوبی ارزش و مقام تو را می‌شناسد و این را می‌داند که در هیچ‌کدام از این دو جهان کسی به اندازه تو قدر و ارزشش را نمی‌داند.
هوش مصنوعی: قول و سخن تو همچون سخن پیامبر است و عمل تو همان عمل خداوند محسوب می‌شود، زیرا که دست قدرت اصل و ریشه‌اش از حق است و زبان تو نیز زبان پیامبر است.
هوش مصنوعی: چشمان حقیقت بین تو همیشه به روشنی روشن خواهد بود، زیرا تو از ابتدا روح جهان را در خود داشتی.
هوش مصنوعی: ای کاش قدرت و زیبایی جان پیامبر در تو بود. هیچ‌کس از پیروان مصطفی به این مقام نرسید.
هوش مصنوعی: ای کسی که بدنت از روح همه انسان‌ها پاکتر است، لطفاً از جسم خود به ما ببخش، به درستی که جان تو به واسطه جان پیامبر (مصطفی) است.
هوش مصنوعی: خاندان پیامبر اسلام به عنوان حمایت و پشتیبانی من کافی است، ای وجودم، جانم را به خانواده پیامبر فدای می‌کنم.
هوش مصنوعی: اگر تو با نیت و اراده‌ات به من نگاه کنی، بازوی من می‌تواند قدرت فلک را بشکند.
هوش مصنوعی: اگر نگوییم که فدای تو شوم ای امیر مؤمنان، پس در ستایش تو چه باید بگویم ای امیر مؤمنان؟
هوش مصنوعی: آنکه جلوه‌گاه و نشانه‌اش، رد پایش است، عرش (قدرت و مقام) را زیر پا می‌گذارد، تو ای امیرالمؤمنین.
هوش مصنوعی: نفس و روح و بدن چه ارزش دارند، مال و خانواده و همسر چه فایده‌ای دارند، تو برای من عزیزتر از همه این‌ها هستی، ای امیر المؤمنین.
هوش مصنوعی: هر آنچه که به عنوان رحمت و برکت الهی شناخته می‌شود، تنها تفسیر و نمادی است از دعای تو، ای امیرالمؤمنین.
هوش مصنوعی: هرچند که در زندگی ممکن است انسان ها سختی‌ها و خفت‌های زیادی را تجربه کنند، اما اگر وجود خود را به سنجش و ارزیابی بگذارند، به ارزش والای نعمت‌های تو، ای امیرالمؤمنین، پی خواهند برد.
هوش مصنوعی: آب در هر سو طوفان به راه می‌اندازد، چون باران سخاوت را می‌بارد، ای امیرالمؤمنین.
هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که اندازه‌گیری‌های ظاهری و ساختارهای دنیوی در برابر مقام و مقام رفیع امیرالمؤمنین به هیچ وجه نمی‌تواند او را به خوبی مقام و منزلت او توصیف کند. در واقع، جایگاه او فراتر از هر اندازه‌گیری ظاهری است و یگانه است.
هوش مصنوعی: اگر به میدان نخستین برگردی، تا ابد پشت‌سرت قرار خواهند داد، ای فرمانرواي مؤمنان.
هوش مصنوعی: در نگاه هر برگ سبز، آسمانی جدید و زیبا وجود دارد؛ همان‌طور که در زمین، بزرگی و عظمت تو ای امیر مؤمنان نمایان است.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند عظمت و بلندای واقعی عرش الهی را درک کند، مگر اینکه به دروازه ملک و سلطنت تو یا امیرالمؤمنین برسد.
هوش مصنوعی: دست نامناسب و کوتاه من از دامان وصال تو چگونه می‌تواند باشد؟ نمی‌دانم به جای تو چه بگویم یا چه کنم، ای رهبر مؤمنان.
هوش مصنوعی: هر لحظه‌ای که بدون تو زندگی کنم، حس مرگ را تجربه می‌کنم. من برای تو زندگی می‌کنم یا ای امیرالمؤمنین.
هوش مصنوعی: عرش به معنای بلندی و عظمت است و در اینجا به عنوان درگاهی برای ورود به بارگاه الهی توصیف شده است. در واقع، این بارگاه به قدری بزرگ و مهم است که به اوج آسمان مرتبط می‌شود. همچنین اشاره به این دارد که اصل و پایه وجود انسان (چینه اول) چیزی فراتر از دنیا و چرخ دنیایی است که ما در آن زندگی می‌کنیم. این به نوعی بیانگر برجستگی و والا بودن مقام انسانی در مقایسه با دنیای مادی است.
هوش مصنوعی: میزبان شما، خود می‌داند که چگونه به مهمانانش خوش‌آمد بگوید و سفره‌ای برای آنها بچیند. آنچه در سفره شماست، به قدری نعمت و لذت دارد که بهشتی را به یاد می‌آورد.
هوش مصنوعی: نکنید که آفتاب برمی‌خیزد و نگوید که صبح نزدیک است، چون صبح و روشنایی متعلق به شماست.
هوش مصنوعی: ابرها نشانه‌ای از سفر شما به راه افتاده‌اند و آسمان ابری که به وسیله دریای مهربانی شما شکل گرفته است.
هوش مصنوعی: پرورش و رشد موجودات به دست شماست؛ بهشتی ساخته‌اید که در آن، گل‌ها و آب‌های جاری تحت فرمان شما هستند.
هوش مصنوعی: هنگامی که ارکان آسمان‌ها بر اثر زوال و نابودی متزلزل شوند، تنها آسیبی به شما نمی‌رسد و شما در امان هستید.
هوش مصنوعی: قرآن در توصیف شما بسیار گویا و روشن است و همه نامهای آسمانی نیز برای شما شایسته‌اند.
هوش مصنوعی: سرنوشت کائنات به شما مربوط می‌شود و هر آنچه به عنوان علم قضا شناخته می‌شود، نام شما را یدک می‌کشد.
هوش مصنوعی: اگر خورشید دوباره طلوع کند و ماه هم شکافته شود، چه اهمیتی دارد؟ آسمان از ابتدا تحت فرمان شماست.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه بهشتیان در جدال برای افتخار و بزرگی هستند، اما در نهایت حق با نگهبانان شماست.
هوش مصنوعی: کمک و نیکی به فیض کاشی از سوی فیاض ارکنی جایز است، زیرا او نیز یکی از وفاداران و پیمان‌داران شما به شمار می‌رود.
هوش مصنوعی: در خیابان شما، نفس از ناله‌ها بند نمی‌آید، چون اگر کسی نتواند ستایش کند، شعرخوان شماست.
هوش مصنوعی: اگر نتوانم از شما کمکی بگیرم، دور نیست زیرا دردی که من دارم به نوعی درمانی برای شماست.
هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که برای درمان دردهای عاطفی، نمی‌توان فقط به معشوق یا عشق اتکا کرد. در حقیقت، وجود درد و رنج در عشق الزامی است و این دردها به نوعی از درمان نیز مهم‌تر هستند. یعنی عشق به تنهایی نمی‌تواند درمانگر باشد و پذیرفته است که تحمل درد جزئی از تجربه عشق است.
هوش مصنوعی: در هنگام وداع، صبر و شکیبایی از دل می‌روند و سلامی به تو، ای صبر و آرامش دل و جان، می‌فرستم.
هوش مصنوعی: اگر از درخت دولت نتیجه‌ای که دل می‌خواهد به دست نیاید، اگر هم به دست آید، به خاطر خواسته‌ای نادرست و نامشروع خواهد بود.
هوش مصنوعی: وقتی دل از زمین بلند می‌شود، دیگر به پایین بازنمی‌گردد. زیبایی و شکوهمندی این کبوتر هیچ‌گاه بر این بام تاب نمی‌آورد.
هوش مصنوعی: اگر کسی به درگاه نجف توجه داشته باشد، چه فایده‌ای دارد، وقتی که روح او در کنار جسم پاکش قرار ندارد.
هوش مصنوعی: نمی‌دانم این سرزمین را از کجا آورده‌اند، زیرا هیچ مکانی جز حرم در قدردانی و احترام به این اندازه شبیه نیست.
هوش مصنوعی: در هیچ زمینه‌ای نمی‌توانم ارتباطی بین او و نجف پیدا کنم، و در مقابل تمام بهشت‌ها، همه چیز را با عقل خود سنجیدم و بررسی کردم.
هوش مصنوعی: نوح سوار بر کشتی شد و به اینجا آمد، و آدم از بهشت خارج شد تا اینجا جا و مقام بگیره.
هوش مصنوعی: اگر کعبه و نجف در برابر عقل به تصویر درآمده و مقایسه شوند، عقل نمی‌تواند تشخیص دهد که این کعبه است یا نجف، چون برایش به یکسان جلوه می‌کنند.
هوش مصنوعی: من از کوی تو بازگشتم و تو را زیارت کردم، اما روح من همچنان مانند پرنده‌ای در حرم تو به دور تو پرواز می‌کند.
هوش مصنوعی: خدا نکند که این آخرین دیدار ما در نزدیکی شما باشد، بلکه دعا می‌کنیم که بارها و بارها به شما برگردیم تا روز قیامت.
هوش مصنوعی: من از کوی تو با دل پر از درد و غم بیرون رفتم، اما در مسیر محبت هیچ کس نمی‌داند این حال و وضع مرا چه می‌نامند.
هوش مصنوعی: من صبح زود به درگاه تو آمدم و حالا که شب است، می‌روم. اما باز هم می‌دانم که صبح به درگاه تو خواهد گشت.
هوش مصنوعی: هر کسی که برای ورود به دربار تو سرش را به خاک بگذارد و زمین را ببوسد، دیگر هرگز زیبایی چهره‌اش را نخواهد دید و همیشه در مشکلات خواهد ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.