خوش آن که دست به دست سبوی می‌باشم
چو دیده باز کنم رو به روی می باشم
چرا خورم غم روزی چو می‌توانم کرد
که زنده تا به قیامت به بوی می باشم
ز قیل و قال حکیمان دلم گرفت کجاست
زبان حال که در گفتگوی می باشم
ضرر نیست مکیدن لب پیالة می
همین بس است که در آرزوی می باشم
ز نام می چو توان نشئه یافتن فیّاض
چه لازم است که در جستجوی می باشم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان درد و احساسات عمیق عشق می‌پردازد. شاعر از رنج‌های ناشی از محبت و جدایی صحبت می‌کند و به نحوۀ تحمل این دردها اشاره می‌کند. او احساس می‌کند که هیچ‌کس نمی‌داند او چه رنج‌هایی را از عشق می‌کشد. در حالی که به دل‌تنگی‌ها و آرزوهایش می‌پردازد، تصویرهایی از امید و حسرت نیز در ذهنش نقش می‌بندد. شاعر از بی‌تابی و انتظار برای دیدن معشوق می‌گوید و در نهایت به سنگینی بار زندگی و دشواری‌های آن اشاره می‌کند که بر دوش اوست. کلیت شعر نمایانگر عمق احساسات عاشقانه و دشواری‌های مرتبط با آن است.
هوش مصنوعی: خوشحالم که همیشه در کنار سبوی شراب هستم؛ زمانی که چشمانم را باز می‌کنم، رو به‌روی شراب قرار دارم.
هوش مصنوعی: چرا باید اندوهگین باشم وقتی که می‌توانم با شادی و لذت از زندگی‌ام استفاده کنم و تا ابد بوی خوش شراب را در خود داشته باشم؟
هوش مصنوعی: از بحث و جدل حکیمان حالم گرفته است. کجاست زبان حال من که در حال نوشیدن هستم و حرفی بزنم؟
هوش مصنوعی: نوشیدن لب‌های پیاله‌ی شراب ضرری ندارد؛ تنها همین کافیست که من در آرزوی شراب هستم.
هوش مصنوعی: از نام می، می‌توان به نشئه ای دست یافت. پس چه نیازی است که در جستجوی می باشم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.