به تابم روز از بی‌تابی اشک
نمی‌خوابم شب از بی‌خوابی اشک
شب عید وصالت همچو طفلان
کنم گلگون لباس آبی اشک
بود بر یاد عنّاب لب او
تبسّم گونة عنّابی اشک
به بال اضطراب دل زند پر
به مژگان جلوة سیمابی اشک
ز جوی ابرِ خونِ دل خورد آب
بهار گلشن شادابی اشک
چراغ خلوت شب‌های من بس
طلوع چهرة مهتابی اشک
ز گریه در جگر فیّاض خون نیست
منم لب تشنه از سیرابی اشک
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف زیبایی طبیعت و احساساتش می‌پردازد. او از رنگ‌ها و جلوه‌های مختلفی که در دشت و چمن محسوس است، صحبت می‌کند و به تاثیر رنگ‌ها بر خلوص و غم درونش اشاره می‌کند. با استفاده از نمادهایی چون نیمرنگ و گل‌های رنگین، شاعر احساسات عاشقانه و دردهای عاطفی خود را به تصویر می‌کشد. این شعر نشان‌دهنده تضاد میان زیبایی و غم، و تاثیر آن بر روحیه شاعر است.
هوش مصنوعی: روزها به خاطر بی‌تابی اشک می‌ریزم و شب‌ها به خاطر بی‌خوابی باز هم اشک می‌زنم.
هوش مصنوعی: در شب جشن رسیدن به وصال، مانند کودکان، با لباس آبی رنگی که پر از اشک است، خودم را آراسته می‌کنم.
هوش مصنوعی: لب او یادآور میوهای خوشمزه است و در حالی که لبخند می‌زند، اشک‌هایی به شکل میوهای خوش‌رنگ بر می‌دارد.
هوش مصنوعی: دل بی‌تاب و ناآرام، به چشم‌های زیبایش نگاه می‌کند و اشک‌های سیم‌گونش درخشان و دلنشین به نظر می‌آید.
هوش مصنوعی: از دل خونین، آب بهاری می‌نوشد و باغ شاداب می‌شود. اشک‌ها باعث رویش گل‌ها و زیبایی بهار می‌گردند.
هوش مصنوعی: در شب‌های تنهایی من، اشک‌هایم مانند نور ماه درخشان و شکوهمند هستند.
هوش مصنوعی: از دل پر از درد و اندوه، خون نمی‌ریزد، اما من همچنان تشنه‌ام و اشک‌هایم نمی‌توانند عطش‌ام را سیراب کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.