لعل لبت ز خون گهر آب میخورد
از چشمه‌سارِ شیر، شکر آب میخورد
گل‌های اشک بر سر کوی هوس مریز
کاین گلستان ز خون جگر آب میخورد
تا اوج عرش جلوة بی‌بالیم رساست
پروازم از شکستن پر آب میخورد
آسیب تشنگی نبود در دیار عشق
از برق تیشه کوه و کمر آب میخورد
سرو تو سایه پرور ابر بهار نیست
این نخل طور جای دگر آب میخورد
نخلی که تخته پارة کشتیّ ما ازوست
در بیشه ریشه‌اش ز خطر آب میخورد
در دست یک بهاست کم و بیش عشق را
اخگر ز جویبار شرر آب میخورد
در کوچه‌ای که چشم دو عالم نظارگی‌ست
چشمم ز گرد راهگذر آب میخورد
فیّاض شکرِ جوهرم این بس که تا ابد
تیغم ز چشمه‌سار هنر آب میخورد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان ناکامی در برقراری ارتباط و درک متقابل می‌پردازد. شاعر از گفت و گوها و سکوت‌هایی سخن می‌گوید که نتوانسته‌اند معانی و احساسات را منتقل کنند. او به وضعیت خود اشاره می‌کند که باوجود تلاش‌هایش، نتوانسته بر مشکلاتش فائق آید و از رنج‌هایش رهایی یابد. همچنین، شاعر به بی‌توجهی سرنوشت به تلاش‌هایش اشاره می‌کند و می‌گوید که هیچ‌کس نمی‌تواند رابطه‌ای را به طور کامل حفظ کند. در پایان، ناامیدی و مدهوشی او نسبت به عشقش در رنگ صورتش نمایان است.
هوش مصنوعی: لب‌های زیبا و سرخ تو همچون لعل، از چشمه شیرین و فرح‌بخش زندگی سیراب می‌شوند، در حالی که شهد و شیرینی دل‌انگیز عشق را از آن می‌نوشند.
هوش مصنوعی: در مسیر شهوات و آرزوها، اشک‌ها مانند گل‌ها نریزید؛ زیرا این گلستان زیبا از رنج و درد دل‌ها سیراب می‌شود.
هوش مصنوعی: تا بالاترین نقطه آسمان، زیبایی و شکوه ما بدون نیاز به پرواز وجود دارد، و پرواز من از شکستن پرها آسیب می‌بیند.
هوش مصنوعی: در سرزمین عشق، درد کمی از تشنگی احساس نمی‌شود و آب از شکاف‌های کوه و دامنه‌ها به خوبی جاری است.
هوش مصنوعی: وجود تو مانند سروی نیست که زیر سایه ابرهای بهاری رشد کند؛ این درخت نخل در مکانی دیگر آبی می‌نوشد.
هوش مصنوعی: نخل، درختی است که تخته‌های کشتی ما از آن تهیه شده و در قلب جنگل ریشه‌اش از خطر آب تغذیه می‌کند.
هوش مصنوعی: عشق همانند آتشی است که در دست کسی قرار دارد و با آب زلال جویبار، شعله‌اش تغذیه می‌شود. این نشان‌دهنده‌ی این است که عشق ممکن است در دستان ما کم و زیاد شود، اما همچنان وجود دارد و به زندگی ما انرژی می‌بخشد.
هوش مصنوعی: در خیابانی که مردم دنیا به تماشا ایستاده‌اند، چشمانم به خاطر یک عبورکننده از کنار، پر از اشک می‌شود.
هوش مصنوعی: من فیض و برکت خویش را از جویبار هنر می‌نوشم و این برای من کافی است که سلاح من همیشه آغشته به شکر و زیبایی باقی بماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.