اگر اقبال و ادبار عشق در مکوّن و ظهور بود دانم که عشق در حال مکون با صولت تر و باقوتتر بود زیرا که کمین گاه او جان عاشق است چون در جان نهان شود درد بیغایت شود و الم بی نهایت گردد و این اقبال عشق است و ادبار عاشق و این حال تا آنگاه بود که عاشق زنده بجان بود و متحرک بارکان بود چون زندهبجانان شود و ازین مرتبه برگذرد آن شود عشق رخت بربندد و این ادبار عشق و اقبال عاشق است:
تا جان باشد عشق تو در جان باشد
در هستی آن قوت ارکان باشد
وانرا که بقای او بجانان باشد
او را بمدان که این بود آن باشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این متن، صحبت از ماهیت عشق و تأثیرات آن بر عاشق و معشوق است. عشق در حالت "مکون" (پنهانی) از قدرت و شدت بیشتری برخوردار است، زیرا در عمق جان عاشق قرار دارد و میتواند باعث درد و غم عمیق شود. این احساسات تا زمانی ادامه دارند که عاشق زنده و فعال باشد. اما زمانی که عاشق از این حالت عبور کند، عشق از او دور میشود و این دلیلی است که باید عشق را در درون حفظ کرد. در نهایت، عشق واقعی همانطور که در وجود انسان زنده است، باید در جان باقی بماند.
هوش مصنوعی: اگر عشق در حالت شکلگیری و ظهور قرار داشته باشد، میدانم که در زمان شکلگیری، قویتر و پُرشورتر خواهد بود؛ چرا که مخفیگاه او جان عاشق است. وقتی عشق در جان پنهان میشود، درد آن به شدت و عمق میرسد و رنج بیپایانی ایجاد میکند. این وضعیت نشاندهندهی حال عشق و عاشق است و این حالت ادامه دارد تا زمانی که عاشق زنده و فعال باشد. اما زمانی که عاشق از این مرحله عبور کند و جانش را ترک کند، عشق نیز از او رخت میبندد و این نشاندهندهی انصراف عشق و تمایل عاشق است.
هوش مصنوعی: تا وقتی که جانم موجود است، عشق تو هم در من خواهد بود و این عشق، نیروی اصلی هستی و بنیاد زندگی است.
هوش مصنوعی: هر کسی که جاودانگیاش به روحهای پاک وابسته باشد، او را در چنین حالتی قرار میدهند که آنچه بوده، همان خواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.