|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات و درک ناآگاهانه دل اشاره دارد. شاعر به تضاد میان خاک و زر، سنگ و گهر، و خار و ورد پرداخته و از سایه‌های بی‌روح طبیعت نالان است. او به نوعی ابراز می‌کند که در وسط این تضادها، دل در جستجوی روشنایی و حقیقت است.
هوش مصنوعی: ای دل، تو از حقیقت و دردهای زندگی بی‌خبری و نمی‌دانی که در میان طلا و سنگ، در میان گوهر و خار، چه چیزهایی نهفته است.
هوش مصنوعی: در سایه‌ای که رنگ و زندگی‌اش کم‌رنگ شده است، تو خود را مانند خورشید بزرگ و پرشکوه جلوه می‌دهی. ای سایه‌ای که به دیوار طبیعت تکیه کرده‌ای، تو هم در این فضای خنک و خاموش موجودی با ارزشی هستی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بگذشت پریر باز به سر لاله و درد
دی خاک چمن سنبل تر بار آورد
امروز خور آب شادمانی زیراک
فردا همی آتش غم باید خورد
گر لا بد جان بعشق باید پرورد
باری غم عشق چون تویی باید خورد
ناچار چو جان به عشق باید پرورد
باری غم عشق چون تویی باید خورد
جان گرچه که نیست حضرتت را درخورد
دام کرمت شیفتگان را پرورد
حال من و تو قصّهٔ آن مورچه ای ست
کاو پای ملخ نزد سلیمان آورد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.