بخش ۲۶ - نشان دادن امام زمین کربلا را
فراز زمین ها همه گشت پست
به فرمان آن داور حقپرست
سپس وادی کربلا شد بلند
بدیدش عیان بانوی مستمند
زمینی به چشم آمدش پر بلا
به خاک اندرش خون اهل ولا
زهر دشت دشتش غم انگیزتر
زهر خاک خاکش بلا خیز تر
زجعد چمن چهرگان مشکبوی
زخون صنوبر قدان سرخ روی
بسی گلرخان خفته درخاک اوی
که هریک به ازجان تن پاک اوی
زمینی زخون چون گلستان شده
زبانگ عزا بلبستان شده
نمود آن شهنشاه فرخنده نام
بدو تربت خویش و یاران تمام
همان جای خرگاه عز و جلال
همان جایگاه عزیزان و آل
برآمد سپس دست شه زآستین
کفی خاک برداشت ازآن زمین
زهی قدرت شاه فرمانروا
به یثرب خود و دست درنینوا
شهنشه به بانو چو آن خاک داد
به خاک از مژه اشک خونین گشاد
بگفتش چو آن تربت ای شهریار
زجد تو دارم کفی یادگار
به رازی بدو گفت دارای دین
که ای بانوی بانوان گزین
نگه دار درشیشه این خاک را
ببو دایم این تربت پاک را
روان از همایون تن من برون
چو آید هم این خاک گردد چو خون
نگهداشت بانو مرآن خاک را
کز آن آبرو بود افلاک را
چه خاکی به از پاک جان ملک
ستایشگرش ازشما تا سمک
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف دشت کربلا می‌پردازد و از مصیبت‌ها و دردهایی که در آنجا روی داده سخن می‌گوید. او از فراز زمین‌ها صحبت کرده و به فرمان خدا زمین کربلا را می‌بیند که به مانند مکانی پر از غم و بلاست. شاعر از وجود خون‌های پاک اهل بیت و سوگ شهیدان در این سرزمین یاد می‌کند و زیبایی برگ‌های چمن را در کنار این فاجعه به تصویر می‌کشد. سپس به صحنه‌ای می‌رسد که امام حسین (ع) دستش را به خاک کربلا می‌زند و آن را به بانویش هدیه می‌دهد. او از بانوی خود می‌خواهد که این خاک را به یادگار نگه دارد. در نهایت، شعر بر اهمیت و پاکی این سرزمین کهن تاکید کرده و از آن به عنوان مقدسی یاد می‌کند که همواره باید گرامی داشته شود.
هوش مصنوعی: تمامی نقاط زمین زیر فرمان آن داور حقپرست، پایین آمده است.
هوش مصنوعی: سپس وادی کربلا به بلندی رسید و آنجا را به وضوح دید، آن بانوی بی‌نیاز و درمانده.
هوش مصنوعی: زمین پر از درد و رنج به نظر می‌رسید و خون افرادی که اهل وفا و صداقت بودند، بر روی آن نشسته بود.
هوش مصنوعی: عذاب و اندوه دشت از هر درد و بلای دیگری بیشتر است. زمین‌های او به شدت پر از دشواری و مشکلات هستند.
هوش مصنوعی: از پیچ و خم‌های چمن، چهره‌ها به خوشبوی مشک می‌رسند، و خون صنوبر، بر روی چهره‌ی سرخ‌روی نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: بسیاری از زیبارویان در خاک او خوابیده‌اند و هر یک از آنها بهتر از جان و روح پاک او است.
هوش مصنوعی: زمین پر از خون مانند گلستان شده و صدای عزای دل‌انگیز درختان و بلبلی‌ها بلند شده است.
هوش مصنوعی: نشان و ویژگی آن شاه خوشنام، به همراه خاکش و دوستانش به طور کامل نمایان است.
هوش مصنوعی: محل استقرار و سکونت کسانی که مورد احترام و بزرگداشت هستند، همان جایی است که نشانه‌ی عظمت و شکوه است.
هوش مصنوعی: سپس، شاه دستش را از آستین بیرون آورد و کمی خاک از آن زمین برداشت.
هوش مصنوعی: قدرت و توانایی شاه قدرتمند که در یثرب (مدینه) فرمانروایی می‌کند و در نینوا (شهر باستانی) نیز نفوذ دارد، شایسته تحسین است.
هوش مصنوعی: سلطان به بانوی خود، همان‌طور که خاک را به خاک می‌سپارد، اشکی خونین از چشمانش می‌ریزد.
هوش مصنوعی: گفت: ای پادشاه، از خاک تو یادگاری دارم که نشانه‌ای از توست.
هوش مصنوعی: مردی که دارای ایمان است، رازی را به بانویی که برتر از همه بانوان است، گفت.
هوش مصنوعی: این خاک را در شیشه نگه‌دار و همیشه عطر این سرزمین پاک را استشمام کن.
هوش مصنوعی: وقتی روح پاک من از بدن پرشکوه‌ام خارج شود، این جسم خاکی نیز همچون خون به زمین خواهد ریخت.
هوش مصنوعی: بانو با نگهداری و مراقبت خود، این زمین را با ارزش و خیبت ساخت که به خاطر او، آسمان‌ها نیز به فخر می‌آیند.
هوش مصنوعی: چه چیزی بهتر از خاکی وجود دارد که جان پاک ملک را ستایش می‌کند و از شما تا سمک (یک مکان یا مفهوم خاص) را در بر می‌گیرد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.