روزی که فتوحی رسد از عالم غیبت
آن روز مبارک شمر و فال نکو گیر
ور به طلبی عمر گرانمایه مفرسای
از کهنه گرت کار بر آید کم نو گیر
در مسکن خویش ار نه بکامست معاشت
بار سفر آنجا که دلت خواست فرو گیر
ز آنکس که دل غمزده ات شاد نگردد
گر خود بمثل جان تو باشد کم او گیر
و از ابن یمین اینسخن از لطف معانی
بر لوح دلت ثبت کن و عادت و خو گیر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به روزی اشاره می‌کند که مهدی(عج) از غیبت ظهور می‌کند و آن روز را مبارک می‌داند. او به مخاطب توصیه می‌کند که اگر سعی کند و بخت خود را جستجو کند، می‌تواند به موفقیت برسد. همچنین اگر در محل زندگی‌اش خوشحال نیست، بهتر است به جایی برود که دلش می‌خواهد. شاعر به این نکته هم اشاره می‌کند که نباید از افرادی که نمی‌توانند دل شاد کنند، انتظار داشته باشد که به او کمک کنند. در انتها، او از ابن یمین به عنوان منبع الهام یاد می‌کند و از مخاطب می‌خواهد که این آموزه‌ها را در دل خود ثبت کند.
هوش مصنوعی: روزی که پیروزی و گشایشی از دنیای ناپیدا به وجود آید، آن روز را روز خوشی بدان و نشانه‌های خوب بگیر.
هوش مصنوعی: اگر در پی چیزی هستی، عمر با ارزش خود را صرف نکن، زیرا اگر از گذشته‌ات نتوانی کاری انجام دهی، بهتر است کم‌کم به تازگی‌ها روی بیاوری.
هوش مصنوعی: اگر در خانه‌ات خوشحال نیستی و به راحتی زندگی نمی‌کنی، پس باید سفر کنی و به جایی بروی که دلت می‌خواهد.
هوش مصنوعی: اگر کسی نتواند دل غمگین تو را شاد کند، حتی اگر خود او مانند جان تو عزیز باشد، او را کم ارزش بدان.
هوش مصنوعی: از ابن یمین بشنو و با دل خود از زیبایی معانی لذت ببر و آنها را در دل خود ثبت کن و به این کار عادت کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.