مرا که طوطی شکر فشان گلشن قدس
چو پیش بلبل نطق اوفتد پر اندازد
عروس این تتق سبز زرنگار ز شرم
چو بکر فکر مرا دید زیور اندازد
فریب و ریو ز سودائیان بیمایه
بدان رسید که سود و زیان بر اندازد
ولی مهابت ان افضل زمین و زمان
که منشی فلکش زیر پا سر اندازد
غیاث دولت و ملت که بحر خاطر او
گه تلاطم امواج گوهر اندازد
فلک شود همه تن آفتاب اگر رایش
بلطف سایه بر این سبز منظر اندازد
چنان ببست زبانشان که پیش کس پس ازین
که راست زهره که رمزی از آن در اندازد
همیشه تا دم باد خزان چو اهل کرم
بروی خاک پر از شاخها زر اندازد
مباد حاسد جاهت جز آنچنان که ز جزع
فراز صفحه زر گوهر تر اندازد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی‌ها و لطافت‌های گلشن قدس و پرنده طوطی اشاره می‌کند. او به عروس سبز و زیبا و تأثیر شگفت‌انگیز آن بر افکارش می‌پردازد. همچنین، بر قدرت تأثیرگذاری افراد و مکان‌ها در سرنوشت مردم تأکید می‌کند و به زیبایی فضا و طبیعت اشاره دارد. شاعر از حسادت‌ها و مشکلاتی که ممکن است بر سر راه موفقیت‌ها قرار گیرد، ابراز نگرانی می‌کند و می‌خواهد که تنها زیبایی و نیکی در زندگی جاری باشد. در نهایت، او امیدوار است که حاسدان تنها به زشتی‌ها دامن نزنند و ارزش‌های حقیقی را تحقیر نکنند.
هوش مصنوعی: من که مانند طوطی، از عشق و زیبایی می‌گویم، وقتی در مقابل بلبل قرار می‌گیرم، سخنانم را نادیده می‌گیرد و سکوت می‌کنم.
هوش مصنوعی: عروسی که لباس سبز و زیبا پوشیده، وقتی به من نگاه کرد، به خاطر شرمایش مثل یک دختر باکره، زیورآلات خود را به تن کرد.
هوش مصنوعی: فریب و نیرنگ کسانی که از روی دیوانگی عمل می‌کنند، به جایی رسید که دیگر اهمیت سود و زیان را نمی‌دانند و نمی‌توانند آنها را تشخیص دهند.
هوش مصنوعی: ولی عظمت آن برترین زمین و زمان به گونه‌ای است که نگهبان فلک را زیر پا می‌اندازد.
هوش مصنوعی: غیاث، حمایت‌کننده‌ای برای دولت و ملت است که مانند دریایی است که در برخی اوقات، امواج گوهرها را به سطح می‌آورد و باعث جلب توجه و شور و شوق می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر آسمان همگان را به نور خورشید روشن کند، باز هم باید با مهربانی و لطف سایه‌اش را بر این منظر سبز بیفکند.
هوش مصنوعی: زبان آنها چنان بسته شد که هیچ کس نمی‌تواند پس از این، حتی جرات کند که رمزی از آن را بیان کند.
هوش مصنوعی: همیشه تا آخر فصل پاییز، مانند افرادی که با بزرگواری رفتار می‌کنند، بر روی زمین برگ‌های زرد و خشک درختان را می‌پاشند.
هوش مصنوعی: مبادا کسی که تو را حسد می‌برد، تنها به اندازه‌ای که درد و ناراحتی بر تو تاثیر می‌گذارد، تو را در نظر دیگران کم اهمیت جلوه دهد. این بدان معناست که نباید بگذاری حسد دیگران بر ارزش و جایگاه تو تاثیر بگذارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
به بوسه یار من از پسته شکر اندازد
به بذله از صدف لعل گوهر اندازد
سوی زمین چو ز مشرق فرو رود خورشید
شفق بهانه از رشک خون بر اندازد
ز مهر روی چو ماهش قیامتی آمد
[...]
اگر نقاب شب از روی مه براندازد
ز مهر فتنه به شام و سحر در اندازد
غلام هندوی آن طرهٔ چو شمشادم
که سایه بر رخ خورشید انور اندازد
اگر فرستد پروانه‌ای به دست خیال
[...]
ز بهر غارت جان عشق لشکر اندازد
به هر دیار که رو آورد براندازد
گهی که چشم تو فرمان دهد به خون ریزی
نخست تیغ تو از ذوق آن سراندازد
میان ما و غمت محرمی ست لیک رقیب
[...]
چو تیغ او به جبین چین جوهر اندازد
به نیم چشم زدن قحطی سر اندازد
خوش آن که گربه سرش تیغ همچو موج زنند
حباب وار کلاه از طرب براندازد
ز بس که تشنه سرگشتگی است کشتی من
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.