در باب من ز روی حسد یک دو نا شناس
دمها زدند و کوره تزویر تافتند
بر کارگاه خبث طبیعت که هستشان
یکچند سال حلیت تلبیس بافتند
تا در شب ضلال بسعی کمان چرخ
موی غرض بناوک حیلت شکافتند
ظنشان چنان فتاد که غمها به من رسد
از بسکه بهر غمز بهر سو شتافتند
رغما لا نفهم همه نیکی بمن رسید
و ایشان جزای فعل بد خویش یافتند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از حسد و کینه‌ورزی افراد ناشناس صحبت می‌کند که به او آسیب رسانده‌اند. این افراد با نیرنگ و تزویر، سعی کرده‌اند تا بر او غلبه کنند و او را در معرض مشکلات قرار دهند. شاعر می‌گوید که این سختی‌ها به او رسیده است، اما در نهایت، او نیکی‌ها و خوبی‌ها را دریافت کرده و آنها جزای اعمال بد خود را می‌بینند.
هوش مصنوعی: برخی از انسان‌ها به خاطر حسادت، درباره من سخنانی ناآشنا و نادرست گفتند و به تلاش‌های خود برای پنهان کردن حقیقت ادامه دادند.
هوش مصنوعی: در محیطی که ویژگی‌های منفی طبیعت انسان وجود دارد، برخی افراد سال‌ها در تلاشند تا با ظاهری فریبنده، زشتی‌های خود را بپوشانند.
هوش مصنوعی: در تاریکی و گمراهی شب، تلاش کردند تا با یک تیر و کمان، موی هدف را نشانه‌گیری کنند و با فریب و ترفند آن را بشکافند.
هوش مصنوعی: این افراد به گونه‌ای فکر کردند که غمها به سراغ من آمدند، چون به خاطر ناراحتی‌های خود به هر طرف rushed.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه ما نمی‌فهمیم، تمام نیکی‌ها به من رسید و آنها تنها مجازات کارهای بد خود را دریافت کردند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.