گنجور

 
بلند اقبال
بلند اقبال » دیوان اشعار » غزلیات »

شمارهٔ ۳۴۳

توسلیمانی وما مورتوایم

لیک شیریم چومنظور توایم

غائب از چشمی و حاضر به خیال

تو مپندار که ما دور توایم

چه غم از فتنه چشمت شب وروز

که گرفتار شر و شور توایم

توگر از تندی خو زنبوری

ما به پیش تو چو انگورتوایم

هر خطائی که بکردیم وکنیم

همه زآنروست که مغرور توایم

گر بجنگیم به شاه توران

همه رستم جگر از زور توایم

گر کلیم تو بلند اقبال است

همه گویند که ما طور توایم

 
sunny dark_mode