یأس‌فرسای تغافل دل ناشاد مباد
بیدلانیم فراموشی ما یاد مباد
عیش ما غیرگرفتاری دل چیزی نیست
یارب این صید ز دام و قفس آزاد مباد
پرگشودن ز اسیران محبت ستم است
ذوق آزادی ما خجلت صیاد مباد
عاشق از جان‌کنی حکم وفا غافل نیست
نقش شیرین به سر تربت فرهاد مباد
همه عنقا به قفس در طلب عنقاییم
آدمی بیخبر از فهم پریزاد مباد
صور در پردهٔ نومیدی دل خوابیده است
یارب این فتنه نوا قابل فریاد مباد
در عدم بیخبر از خویش فراغی داریم
صلح ما متهم نسبت اضداد مباد
نفس افشاگر راز دو جهان نومیدی‌ست
خاک این باد به جز در دهن باد مباد
های و هویی‌که نواسنج خرابات دل است
سر به هم کوفتن سبحهٔ زهاد مباد
صبح وشام، ازنفس سرد، غرض جویی چند
باد بادی‌ست به عالم که چنین باد مباد
حیف همت که کسی چشم به عبرت دوزد
انتخاب دو جهان زحمت این صاد مباد
شبخون خط پرگار به مرکز مبرید
هرچه جز دل به عمارت رسد آباد مباد
حادثات آن همه تشویش ندارد بیدل
صبر زحمتکش اندیشهٔ بیداد مباد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از یک شاعر غمگین و عاشق سخن می‌گوید که به یأس و ناامیدی در زندگی اشاره دارد. شاعر از فراموشی و دلخوشی‌هایی که در زندگی واقعی وجود ندارد، انتقاد می‌کند و دعا می‌کند که هیچ‌کس در دام غفلت و درد گرفتار نشود. او تأکید می‌کند که آزادی از عشق و محبت باید حفظ شود و انسان‌ها نباید فراموش کنند که عشق واقعی باعث وفا است.
شاعر به آرزوهای بلندپروازانه و ناپایدار انسان‌ها اشاره می‌کند و یادآور می‌شود که گاهی ناامیدی‌های زندگی نمی‌تواند مانع از رسیدن به خواسته‌ها شود. او انتقادهایی نیز به ریاکاری و ظاهرگرایی می‌کند و بر این باور است که باید به اعماق وجود خود پرداخته و از دغدغه‌های بی‌مورد دوری کنیم.
در نهایت، شاعر بیان می‌کند که صبر و استقامت در برابر مشکلات نباید فراموش شود و مشکلات نمی‌توانند مانع از پیشرفت و آرمان‌خواهی انسان شوند.
هوش مصنوعی: نمی‌دانم که دل‌هایی خالی از امید چگونه می‌توانند به فراموشی دچار شوند، بیخبر از درد و رنجی که تجربه کرده‌ایم. ما باید همیشه به یاد داشته باشیم که از یاد بردن مشکلات و غم‌ها، ما را از حقیقت دور می‌کند.
هوش مصنوعی: زندگی ما جز گرفتار کردن دل به چیز دیگری نیست. کاش این شکار از دام و قفس رها نشود.
هوش مصنوعی: پرواز کردن از میان کسانی که به عشق گرفتارند، ظلمی است، و آرزوی آزادی ما نباید باعث خجالت شکارچی شود.
هوش مصنوعی: عاشق هرگز از فداکاری و تعهد به عشق غافل نمی‌شود و نمی‌گذارد یاد و نشانی از عشق‌های شیرین و دیرینه، مانند فرهاد بر سر مزارش خاموش بماند.
هوش مصنوعی: همه ما در جستجوی چیزهای نایاب و دلخواه خود هستیم، اما انسان باید مواظب باشد که از درک و شناخت حقیقت غافل نشود.
هوش مصنوعی: در دل، تصویرهایی از ناامیدی وجود دارد و امیدوارم که این وضع و آشفتگی قابل فریاد زدن نباشد.
هوش مصنوعی: در حالت عدم، ما از خود غافل هستیم و آسایش داریم. رابطه ما با یکدیگر تحت تأثیر تضادها قرار نگیرد.
هوش مصنوعی: نفس انسان، رازهای دو جهان را فاش می‌کند و مایه‌ی ناامیدی است. جز آنچه به باد گرفته می‌شود، چیز دیگری در خاک وجود ندارد.
هوش مصنوعی: هیاهویی که در دلِ خراباتی‌هاست، نباید با تکرار و عدد شماری زاهدان مخلوط شود.
هوش مصنوعی: صبح و شام، به خاطر نفس سرد، هدف‌جویی چند بادی در جهان وجود دارد که این‌گونه باد نمی‌وزد.
هوش مصنوعی: اگر کسی در تلاش‌های بزرگ خود به دیدن عبرت‌ها بی‌توجهی کند، بر او افسوس می‌خورم. انتخاب بین دو دنیای وجودی، سخت و پر زحمت است و امیدوارم این زحمت بی‌فایده نباشد.
هوش مصنوعی: هر چیزی جز دل که به این بنا بیفزاید، نباید آباد باشد؛ زیرا شبخون خط پرگار در مرکز آن، بیانگر این است که تنها دل مهم است و بس.
هوش مصنوعی: وقایع و اتفاقات زندگی نباید خیلی ما را نگران کند. بیدل، امیدوار است که اندیشه و فکر ما تحت فشار ظلم و بیداد نباشد و بتوانیم با صبوری به سختی‌ها و زحمت‌هایمان برخورد کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.