سعی روزی داشتم آخر ندامت پیش رفت
آسا هر سود‌ن دست‌اندکی ز خویش رفت
عالم اسباب هستی چون عدم چیزی نداشت
هر که را دیدیم درویش آمد و درویش رفت
آه از آن مغرور بی‌دردی کزین ماتمسرا
همچو اشک‌دیدهٔ بی‌نم تغافل‌کیش رفت
صد سحر شور تبسم داشت لعلش لیک حیف
این نمک پر بیخبر از سینه‌های ریش رفت
صبح هر اقبال غافل از شب ادبار نیست
ای‌بسا حسنی که از خط،سر به جیب ریش رفت
پیرو خلق دنی بودن زغیرتهاست دور
شیرمردان را نباید بر طریق میش رفت
زبن ندامت جز تحیر با چه پردازدکسی
عمر فرصت در نظر کم آمد از بس بیش رفت
امن‌خواهی تشنهٔ‌تشویش طبع‌کس مباش
خون فاسد روزگارش در خمار نیش رفت
شغل اعمال دگر، بسیار بود، اما چه سود
هرکه در بزم خیال آمد خیال‌اندیش رفت
چارهٔ این درد بی‌درمان ندارد هیچ کس
مرگ پیش آمد زمانی‌کز نفس تشویش رفت
با ادب جوشیده‌ای بیدل ز هذیان دم مزن
موج گوهر بسته را شوخی نخواهد پیش رفت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به زندگی و ناپایداری آن اشاره می‌کند. او از تلاش‌های روزمره‌اش می‌گوید که به ندامت و غفلت دچار شده و در نهایت با یادآوری زودگذری زندگی و عواقب آن، افسوس می‌خورد. اشعار نشان‌دهندهٔ درویشی است که بدون آگاهی و درک از معنا و حقیقت زندگی، در گردش روزگار می‌گذرد. شاعر با بیان اینکه هر انسانی در نهایت تنها می‌رود، به هوس‌ها و آرزوهای بی‌فایده اشاره می‌کند و می‌گوید که زندگی بر اساس نادرستی‌ها و غفلتی گذشته است. او تأکید می‌کند که در میانهٔ این بحران‌ها، متوجه می‌شود که عمر فرصت کم است و باید به حقیقت زندگی تن داد. در نهایت، او به جستجو و نیاز به آگاهی دعوت می‌کند و از نومیدی و هذیان گفتن نهی می‌کند.
هوش مصنوعی: روزهایی را تلاش کردم، اما در نهایت احساس پشیمانی کردم. هر سودی که به دست آوردم، نتیجه‌ای جز ناراحتی نداشت.
هوش مصنوعی: جهان اسباب و علت‌ها در واقع هیچ چیزی را به خودی خود ندارد؛ هر کسی که دیدیم، درویش، یعنی بی‌نیاز و ساده‌دل، آمد و رفت، نشان‌دهنده این است که در نهایت همه چیز زودگذر و بی‌ارزش است.
هوش مصنوعی: آه از آن کسی که خود را به غرور می‌زند و از دردهای دیگران بیخبر است؛ او مانند اشکی است که بدون ریزش، به سرنوشتش بی‌توجهی می‌کند.
هوش مصنوعی: با اینکه لعل او صدها جاذبه و زیبایی دارد و تبسمی دلربا می‌فراشت، اما افسوس که این نمک و شیرینی او از درد دل‌هایی که در دل‌های شکسته وجود دارد، بیخبر است.
هوش مصنوعی: صبح هر روزی نشان‌دهنده روزی تازه و امید است و نباید فراموش کرد که شب‌های سخت و ناامیدی همیشه وجود دارد. ممکن است زیبایی و خوبی‌هایی وجود داشته باشد که به خاطر غفلت، از آنها بهره‌مند نشویم و از دیدمان پنهان بمانند.
هوش مصنوعی: زندگی کردن بر اساس خواسته‌های دیگران نشانهٔ ضعف است و مردان شجاع نباید مانند گوسفندان بدون اراده و فکر عمل کنند.
هوش مصنوعی: کسی که در زندگی‌اش به خاطر فرصت‌های از دست رفته پشیمان است، جز با حیرت و سردرگمی نمی‌تواند صحبت کند، زیرا عمرش را در حالی گذرانده که فرصت‌ها از پی هم رفته و کمتر از آنچه باید بوده است.
هوش مصنوعی: اگر به دنبال آرامش و امنیت هستی، نباید در نیازی به نگرانی دیگران باشی؛ زیرا این اضطراب و مشکلات زندگی، باعث آزار روحی و فساد وجود انسان می‌شود.
هوش مصنوعی: بسیاری از مشاغل و کارها وجود دارند، اما در نهایت چه فایده‌ای دارد اگر کسی تنها در دنیای خیالات سیر کند و از واقعیت‌ها دور بماند؟
هوش مصنوعی: هیچ‌کس توانایی درمان این درد بی‌پایان را ندارد، مرگ زمانی پیش می‌آید که نگرانی و اضطراب از نفس برطرف شود.
هوش مصنوعی: بیدل، تو با ادب و تربیت به دنیا آمده‌ای. بنابراین، از گفتن سخنان بیهوده خودداری کن؛ زیرا نباید با چیزهای بی‌معنی، ارزش و زیبایی واقعی را تحت‌الشعاع قرار دهی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.