در ربط خلق یکسر ناموسکبریاییست
چونسبحه هر اینجا در عالم جداییست
منعم به چتر و افسر اقبال میفروشد
غافلکه بر سر ما بیسایگی هماییست
وارستگی ایاغیم، بیوهم باغ و راغیم
صبح فلک دماغیم بر بام ما هواییست
دارد جهان اقبال، ادبار در مقابل
بر خودسری مچینید هرجا سریست پاییست
آرام و رم درین دشت فرق آنقدر ندارد
در دیده آنچهکوهیستدرگوشها صداییست
آوارهٔ خیالات دل بر چه بندد آخر
گر عشقبینیازستدر حسن بیوفاییست
زینورطهٔ خجالت آسان نمیتوان رست
چون شمع زندگی را در هر عرق شناییست
در خورد سختجانی باید غم جهان خورد
ترکیب وسع طاقت معجون اشتهاییست
بیمایگان قدرت شایستهٔ قبولند
دست شکسته بارش برگردن دعاییست
گوش تظلم دل زین انجمنکه دارد
دنیا گذرگهی بهند پنداشتیم جاییست
گلزار بیبریها وارستگی بهار است
درگرد موی چینی فریاد سرمهساییست
بیدلکجا بردکس بیداد بیتمیزی
در سرنگونی بید هم برگ پشت پاییست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تفکرات عمیق فلسفی و عرفانی درباره زندگی، عشق و سرنوشت پرداخته است. شاعر به وجود ناموس کبریایی و جدایی بین موجودات اشاره میکند و به تأثیرات تقدیر و شرایط زندگی بر انسانها میپردازد. او به واژهها و تصورات طعنه میزند و بر ناپایداری دنیای مادی تأکید میکند. احساس آرامش و آرامش در تناقض با تلف شدن عمر در خیالات و خواستهها، یکی از موضوعات محوری شعر است. در نهایت، شاعر از حقیقت تلخ زندگی و غمهای آن سخن میگوید و به ناکامیها و محدودیتهای انسانی اشاره میکند.
هوش مصنوعی: در ارتباط با خلقت، تمام امور به عظمت و اراده الهی بستگی دارد، همچنان که دانههای تسبیح در دنیای جدا از هم قرار دارند.
هوش مصنوعی: کسی که به ما نعمت و خوشبختی میدهد، در حالی که زیر چتر و با شکوه است، غافل از این است که بر سر ما سایهبان آن خوشبختی را ندارد و در واقع ما زیر آسمان بدون سایه هستیم.
هوش مصنوعی: آزادی من به گونهای است که هیچ چیز مرا محدود نمیکند. در دل باغ و بوستان، صبح آسمان به ما نشاط میبخشد و در بام خانهام، هوای دلانگیزی وجود دارد.
هوش مصنوعی: دنیا در حالتی از موفقیت است و در برابر آن، ناامیدی وجود دارد. به ناگهانی، در هر کجا که کسی خود را بالا میداند و سرکشی میکند، باید بدانید که پای آن هم در همان جا وجود دارد.
هوش مصنوعی: در این دشت، تفاوت آرامش و حرکت خیلی زیاد نیست؛ در واقع، آنچه در نظر میرسد در واقع صدایی است که مانند کوه در گوش ما میپیچد.
هوش مصنوعی: دلِ آواره و پر از خیال، در نهایت به چه چیز یا چه کسی میتواند پناه ببرد، وقتی که عشق واقعی به هیچ چیزی وابسته نیست و زیبایی در وفاداری وجود ندارد؟
هوش مصنوعی: از این وضعیت خجالتزایی به سادگی نمیتوان رهایی یافت؛ زیرا همچون شمعی، زندگی با هر ذره عرق، آب میشود و در حال ذوب شدن است.
هوش مصنوعی: برای تحمل مشکلات زندگی، باید بار غم و اندوه را بر دوش کشید. ترکیب توانایی و قدرت، همانند نوشیدنی است که انسان را به تلاش و کوشش برای رسیدن به خواستهها تحریک میکند.
هوش مصنوعی: افرادی که به بیماری مبتلا هستند، سزاوار احترام و قبول هستند. درد و زخمهایی که دارند، به نوعی بار سنگینی است که بر دوش دعای آنها میباشد.
هوش مصنوعی: دل ما در این جمع به درد و رنج دیگران گوش فراداده، چون فکر کردیم که دنیا یک مکان گذراست و شاید جای مناسبی برای یادگیری از دردها و مشکلات باشد.
هوش مصنوعی: بهار در گلزار آزاد و بدون زنجیر، حال و هوای خاصی دارد که در آن، زیبایی و جذابیت به اوج رسیده است. در میان موهای بلند و بافتنی، فریاد زیبایی و خاص بودن به وضوح حس میشود.
هوش مصنوعی: در کجا میتوان از ظلم و بیعدالتی فرار کرد، در حالی که در وضعیت ناپاکی و تحقیر، حتی برگهای بید هم تنها نشانهای از حرکت به جلو هستند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر شاهدی که بینم با او مرا هوائیست
آئینه ایست روشن جام جهان نمائیست
خلوتسرای دیده از نور اوست روشن
بر چشم ما قدم نه بنشین که خوش سرائیست
در گوشهٔ خرابات رندی اگر ببینی
[...]
ما را به کوی وحدت تا با تو آشنائیست
از خاک آستانت در دیده روشنائیست
هم بی تو مستمندیم هم با تو دردمندیم
این عقد مشکل آمد وقت گره گشائیست
با محنت فراقت در انتظار وصلیم
[...]
دل در چمن مبندید آتشزده سرائیست
کام از جهان مجوئید صحرای کربلائیست
ای باغبان در این باغ دانسته نه قدم را
هرگل سر شهیدیست هر برگ بینوائیست
در کوی عشقبازی مردانه پا گذارید
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.