نمی‌دزدد کس از لذات کاهش‌آفرین خود را
فرو خورده‌ست شمع اینجا به ذوق انگبین خود را
به لبیک حرم ناقوس دِیر آهنگها دارد
در این محفل طرف دیده‌ست شک هم با یقین خود را
به همواری طریق صلح را چندی غنیمت‌دان
ز چنگ سبحه بر زنار پیچیده‌ست دین خود را
به این پا در رکابی چون شرر در سنگ اگر باشی
تصورکن همان چون خانه بر دوشان زین خود را
سخا و بخل وقف وسعت مقدور می‌باشد
برآورده‌ست دست اینجا به قدر آستین خود را
به افسون دنائت غافلی از ننگ پامالی
به پستی متهم هرگز نمی‌داند زمین خود را
خیال‌آباد یکتایی قیامت عالمی دارد
که هرجا وارسی باید پرستیدن همین خود را
تغافل زن به هستی صیقل فطرت همینت بس
صفای آینه‌گر مدعا باشد مبین خود را
در این گلشن نباید خار دامان هوس بودن
گل آزادگی رنگی دگر دارد بچین خود را
خیال جان‌کنی ظلم است بر طبع سبکروحان
به چاه افکنده‌ای چون نام از نقب نگین خود را
سجود سایه از آفات دارد ایمنی بیدل
تو هم گر عافیت‌خواهی نهالین در جبین خود را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوعات مختلفی از جمله لذت، دین، آزادی، و خودشناسی پرداخته است. شاعر به ما یادآوری می‌کند که نباید از لذت‌های زندگی غافل شویم و اهمیت صلح و آرامش را در زندگی درک کنیم. او همچنین به ارزش دین و معنویت اشاره کرده و می‌گوید که در زندگی نباید به هوس‌ها و چیزهای زودگذر وابسته شد. شاعر به دنبال خودشناسی و خودآگاهی است و تأکید می‌کند که برای رسیدن به آرامش و خوشبختی، باید به درون خود نگریست و از آفات و مشکلات دوری کرد. در نهایت، او از خوانندگان می‌خواهد که به ارزش‌های واقعی زندگی توجه کنند و در مسیر زندگیشان، آزادی و حقیقت را در نظر بگیرند.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس از لذت‌های خود نمی‌زند، بلکه مانند شمعی که نورش را فرو می‌برد، در اینجا به شوق و عشق خود را فدای دیگران کرده است.
هوش مصنوعی: در این جمع حاضر، صدای ناقوس کلیسا شبیه به صدای حرم به گوش می‌رسد و آنچه در اینجا دیده می‌شود، باعث شک و تردید نمی‌شود؛ بلکه می‌توان با اطمینان بر یقین خود تکیه کرد.
هوش مصنوعی: در مسیر صلح و آرامش، از فرصت‌هایی که پیش می‌آید بهره‌برداری کن، چرا که دین و ایمان تو به دور از زحمت و دشواری در هم آمیخته شده است.
هوش مصنوعی: اگر تو مانند شرری که به سنگ می‌تابد، در این وضعیت قرار داشته باشی، تصور کن که خود را همچون خانه‌ای بر دوش دیگران می‌سازیم.
هوش مصنوعی: سخاوت و بخل هر کدام به اندازه ظرفیت و مقدار ممکن خودشان وجود دارند. اینجا انسان تنها می‌تواند به اندازه وسعت و توانایی خودش از دیگران کمک کند.
هوش مصنوعی: به خاطر فریبندگی و حقارتت، غافل از این هستی که با پایمال کردن ارزش‌ها و پست‌فطرتی‌ها به خودت آسیب می‌زنی و هرگز متوجه نمی‌شوی که جایگاه واقعی‌ات کجاست.
هوش مصنوعی: در دنیای خیال و تصور، وجود یکتایی همچون قیامت معنای عمیق و گسترده‌ای دارد. هر جایی که به جستجو برمی‌خیزی، باید توجه و احترام به همین وجود خود را داشته باشی.
هوش مصنوعی: فراموشی زن در زندگی موجب می‌شود که جوهر و طبیعت او بهتر و روشن‌تر نمایان شود؛ به‌گونه‌ای که می‌تواند حقیقت وجود خود را به وضوح ببیند.
هوش مصنوعی: در این باغ نباید درگیر خواسته‌های نا سالم شد، زیرا گل آزادگی ویژگی‌های خاصی دارد و باید خود را از این خواسته‌ها رها کنی.
هوش مصنوعی: تصور اینکه جان کسی را بگیری، ظلمی است به روح‌های لطیف. تو مانند کسی هستی که دیگران را به قعر چاهی می‌اندازد و به خاطر نام و نشانی که دارد، هیچ توجهی به این ظلم نمی‌کند.
هوش مصنوعی: سایه در حال سجده به خاطر خطرات دور و برش ایمن است. بیدل، اگر تو نیز در پی امنیت هستی، باید بر جبین خود همچون نهالی قرار بگیری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.