چمن امروز فرش منزل کیست
رگ‌گل دود شمع محفل کیست
قد پیری اگر نه دشمن ماست
خم این طاق تیغ قاتل کیست
تپش آیینه‌دار حسرت ماست
گل این باغ بال بسمل کیست
دل ماگر نه دشت جلوهٔ اوست
نفس آخر غبار محمل کیست
خط آن لعل دود خرمن ماست
رم آن چشم برق حاصل کیست
دل ما شد سپند آتش رشک
گل رویت چراغ محفل کیست
به هم آورده دیدم آن‌کف دست
نی‌ام آگه، به چنگ او، دل کیست
حذر از دستگاه عشرت دهر
هوس آهنگ رقص بسمل کیست
اگر اوهام سد راه ما نیست
نفس افسون پای در گل کیست
برد ازگوش رنگ طاقت هوش
جرس امشب فغان بیدل کیست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره جستجوی معنا و شناختن شخصیت‌های مختلف در زندگی است. شاعر با استفاده از پرسش‌هایی الهام‌بخش، به نوعی سردرگمی و حسرت در خصوص روابط و احساسات انسانی اشاره می‌کند. هر پرسش نمایانگر آرزوها، دردها و زیبایی‌های دل‌انگیز است که در عین حال، نیز با تشویش و فراق همراه است. شاعر به توصیف زیبایی‌های طبیعت و آدمی می‌پردازد و سعی دارد تا هویت و غنای روحی خود و دیگران را شناسایی کند. این جستجو در پس هر تصویر و اکسیری از عشق و زیبایی، نشان‌دهنده‌ای از شیفتگی و درک عمیق از زندگی است.
هوش مصنوعی: امروز چمن برای کدام مهمان تزئین شده است و رگ‌گل که در اثر دود شمع محفل ایجاد شده، متعلق به چه کسی است؟
هوش مصنوعی: اگرچه سن و سال ما رو به پیری می‌رود، اما خمیده شدن این قوس، نشان‌دهنده‌ی تیرگی و خطرات سر راه ماست.
هوش مصنوعی: این شعر به حسرت و اندوهی اشاره دارد که در وجود انسان وجود دارد. تپش آیینه‌دار به نوعی به درون خود اشاره می‌کند و احساس درد و آرزویی که در دل دارد را به تصویر می‌کشد. گل این باغ نمایانگر زیبایی و شاید ناپایداری آن است و سوال می‌کند که چه کسی می‌تواند به آن زیبایی و لطافت دست یابد، در حالی که خود را در حالتی از اندوه و بی‌قراری می‌بیند.
هوش مصنوعی: اگر دل ما مانند دشت زیبایی او نباشد، در پایان کار، تنها غبار دامن کیست؟
هوش مصنوعی: نوشته‌های زیبا و ارزشمند ما همچون دودی است که از مزرعه ما بلند می‌شود و کسی نمی‌داند که درخشش و زیبایی آن چشمگیر از کجا ناشی می‌شود.
هوش مصنوعی: دل ما مانند چوب خشکیده‌ای شده که آتش رشک زیبایی چهره‌ات آن را می‌سوزاند. در این جمع، چه کسی می‌تواند مانند تو روشنایی‌بخش باشد؟
هوش مصنوعی: دیدم که به وسیله‌ی نی که در دستانم بود، عشق و دل را به چنگ آورده‌ام.
هوش مصنوعی: از خوشی‌های دنیاست که باید از آنها پرهیز کرد، زیرا چه کسی می‌داند که در این دنیای سرمستی، گرفتار شدن به عشق و دلبستگی چه عواقبی دارد؟
هوش مصنوعی: اگر خیالات و تصورات غلط مانع ما نباشد، پس چه کسی می‌تواند از درهایی که به گل‌زار می‌رسد باز بماند؟
هوش مصنوعی: امشب صدای جرس به گوش می‌رسد و فریادهایی از دل ناله‌داران به گوش می‌خورد. آیا کسی هست که در این حال و هوا به درد و رنج دل‌باخته پی ببرد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هرچه از سعی طبعی و فلکیست
نیست ملک تو ملکت ملکیست
جنبش آنکه نفس او ملکیست
چرخ باشد، که جنبش فلکیست
پیش من سید مجلل کیست
در بر شیر خرس جنگل کیست
خاک ره چیست نزد مشک و عبیر
چوب گز پیش عود و صندل کیست
نزد کافور چیست آنقوزه
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.