دل به یاد پرتو حسنت سراپا آتشست
از حضور آفتاب آیینهٔ ما آتشست
پیکر ما همچو شمع ازگریهٔ شادی‌گداخت
اشک‌هرجا بنگری آب‌است، اینجا آتشست
تا نفس‌باقی‌ست عمر از پیچ‌وتاب آسوده نیست
می‌تپد برخویشتن تا خار و خس‌با آتشست
گرمی هنگامهٔ آفاق موقوف تب است
روز اگر خورشید باشد شمع شبها آتشست
عشق می‌آید برون گر واشکافی سینه‌ام
چون طلسم سنگ نام این معما آتشست
بی‌ادب‌از سوز اشک‌عاجزان‌نتوان گذشت
آبله در پا اگر بشکست صحرا آتشست
شمع تصویریم، از سوز وگداز ما مپرس
پرتوی از رنگ تا باقی‌ست، با ما آتشست
غرق وحدت باش اگر آسوده خواهی زیستن
ماهیان را هرچه باشد غیر دریا آتشست
جز به‌گمنامی سراغ امن نتوان یافتن
ورنه ازپرواز ما تا بال عنقا آتشست
نیست بیدل بی‌قراریهای آهم بی‌سبب
کز دل‌گرمم نفس را درته پا آتشست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات عمیق عاشقانه و درونیات انسانی می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر آتش و گرما، عشق و دلتنگی را به تصویر می‌کشد. او به ارتباط عاطفی خود با معشوقش اشاره کرده و بیان می‌کند که این عشق، باعث سوختن و تپیدن قلب او می‌شود. همچنین، به سردرگمی و تنهایی‌هایی که در عشق تجربه می‌کند، اشاره دارد و بیان می‌کند که تا زمانی که نفس می‌کشد، آرامش نخواهد داشت. در نهایت، شاعر به مفهوم وحدت و گمنامی در عشق می‌پردازد و نشان می‌دهد که برای رسیدن به آرامش، باید به عمق این احساسات پی برد.
هوش مصنوعی: دل به یاد زیبایی و شگفتی تو به شدت مشتعل است و آتشین شده؛ مثل این‌که ما در حضورت، آینه‌ای داریم که در برابر آفتاب شعله‌ور شده است.
هوش مصنوعی: بدن ما مانند شمعی است که از ناشیگری و شادی ذوب شده است؛ هرکجا که نگاه کنی، آب دیده می‌شود، اما در اینجا احساس آتش و حرارت وجود دارد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که زنده‌ام، از نوسانات و دلمشغولی‌ها رهایی ندارم. قلبم به شدت می‌تپد و نگران است، همچنان که در میان خار و خاشاک، دو چیز دردناک و آتشین وجود دارد.
هوش مصنوعی: اگر روز باشد و نور خورشید بتابان، گرما و زندگی در جهان جاری است، اما اگر شب فرارسد و شمعی روشن شود، همچنان آتش و حرارت وجود دارد. زندگی و انرژی، حتی وقتی که روز نیست، همچنان ادامه دارد.
هوش مصنوعی: عشق زمانی نمایان می‌شود که به عمق دل من نفوذ کند، مانند طلسمی مستحکم. این راز در واقع آتش است.
هوش مصنوعی: اگر کسی بی‌ادب باشد و از درد و رنج دیگران غافل شود، نمی‌تواند به راحتی از کنار آنها بگذرد. حتی اگر مشکلی کوچک مثل تاول در پا پیدا شود، می‌تواند به اندازه آتش سوزان خطرناک و دردناک باشد.
هوش مصنوعی: ما شبیه شمعی هستیم که در شعله و سوز خود می‌سوزد. اگر می‌خواهی از درد و آتش ما بپرسی، بدان تا زمانی که رنگ و نوری در کار هست، ما همچنان با آتش زندگی می‌کنیم.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به آرامش برسی، باید در عمق وحدت و یکپارچگی غرق شوی. برای ماهیانی که در دریا زندگی میکنند، هر چیزی جز دریا، آتش و خطر محسوب می‌شود.
هوش مصنوعی: جز به گمنامی نمی‌توان به آرامش و امنیت دست یافت، و در غیر این صورت، سفر ما تا رسیدن به اوج و به سمت تیزهوشان همراه با آتش و خطر خواهد بود.
هوش مصنوعی: بیدل به خاطر بی‌تابی‌هایش، نیازی به دلیلی ندارد؛ زیرا از دل گرمش، نفسش در ته پا آتش تشکیل می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.