باز درس خاشاکم سطر شعلهخوانیهاست
صفحه می‌زنم آتش عذر پرفشانیهاست
کیست ضبط خودداری تا کشد عنان من
خون بسمل شوقم ساز من روانیهاست
بی‌زبانی عاشق ترجمان نمی‌خواهد
تا شکست رنگی هست عرض ناتوانی‌هاست
روز کلفت حسرت شام داغ نومیدی
صبحم آن و شامم این طرفه زندگانی‌هاست
برگ عشرت هستی غیر رقص بسمل چیست
رنگ و بوی این گلشن جمله پرفشانیهاست
جسم و کوه در دامان عمر و یک قلم جولان
با چنین گران‌خیزی خوش سبک عیانی‌هاست
به که از فنای خود صندلی به دست آریم
ورنه دور هستی را نشئه سرگرانی‌هاست
هر طرف گذر کردیم هم به خود سفر کردیم
ای محیط حیرانی این چه بیکرانی‌هاست
گوش کر مهیا کن نغمه جز خموشی نیست
بی‌نگه تماشا کن جلوه بی‌نشانی‌هاست
آه بی پر و بالیم اشک عجز تمثالیم
سر به خاک می‌مالیم سعی ناتوانی‌هاست
ساز با شکست دل یار ازین نوا غافل
به که پیش خود نالیم ناله بی‌زبانی‌هاست
مایه خرد «بیدل» منشاء فضولی نیست
خودفروشی عالم از جنون دکانی‌هاست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عاشقانه و درونی شاعر می‌پردازد. او از حسرت‌ها، ناامیدی‌ها، و بی‌زبان بودن عاشق سخن می‌گوید و به زیبایی‌های زندگی اشاره می‌کند. شاعر به تضادهای موجود در زندگی، چون صبح و شام، و تلاطم‌های درونی خود اشاره دارد و نشان می‌دهد که چگونه این احساسات و تجربیات، نتایج رنج و شوق او هستند. همچنین به مفهوم فنا و آثار وجود انسان در دنیای بزرگ‌تر پرداخته و در نهایت بر بی‌پایانی و حیرت‌های زندگی تأکید می‌کند. این اشعار در تلاش‌اند تا عمق احساسات انسانی و زیبایی‌های موجود در ناتوانی‌های ما را نشان دهند.
هوش مصنوعی: من دوباره به یاد درس خاشاک‌ها می‌افتم، در حالی که شعله‌ور شدن کلماتم را ورق می‌زنم. هر بار که می‌نویسم، آتش بهانه‌ها و بی‌مناسبتی‌ها را تماشا می‌کنم.
هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند از خود بازداری کند تا مانع بی‌تابی من شود؟ شوق من مانند خون یک مرغ قربانی است که باید آزاد شود و به شوق‌های منجمدم جان ببخشد.
هوش مصنوعی: عاشق نیازی به زبانی برای بیان عشقش ندارد، زیرا وقتی احساسات در وجودش شکست می‌خورند، این احساسات به وضوح ناتوانی‌های او را نشان می‌دهند.
هوش مصنوعی: من در روز به امیدی داغ و در شب با حسرتی عمیق دست و پنجه نرم می‌کنم. زندگی پر از تضاد و تقابل‌هاست که در هر لحظه‌اش احساسات متفاوتی را تجربه می‌کنم.
هوش مصنوعی: برگ خوشی و لذت زندگی غیر از درد و رنج چیست؟ رنگ و بوی این باغ همه نشانه‌های سرزندگی و شادابی است.
هوش مصنوعی: زندگی و زمان همانند کوه‌های بزرگ هستند که در آغوش خود ما را در بر گرفته‌اند، و در میان این سنگینی‌ها، هنر و خلاقیت شبیه به نوشتن با قلمی سبک و آزاد است که ما را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: بهتر است که از خودمان بگذریم و به یک مقام ارزشمند دست یابیم، چرا که زندگی به طور کلی پر از لذت‌ها و سرگرمی‌هاست که ما را مشغول می‌کند.
هوش مصنوعی: هر جا که رفتیم، در واقع به جستجوی خودمان پرداختیم. ای دنیای شگفت‌انگیز، این چه وسعتی دارد و چه رازهایی در خود نهفته است!
هوش مصنوعی: گوش‌هایت را برای شنیدن چیزهای ناب آماده کن، چون در میان سکوت هیچ صدایی وجود ندارد. با دقت نگاه کن، زیرا زیبایی‌ها در آنچه که دیده نمی‌شود نهفته‌اند.
هوش مصنوعی: ما با وجود اینکه هیچ‌گونه توان و قدرتی نداریم، احساس ناتوانی و ضعف می‌کنیم. در این حالت، تنها می‌توانیم اشک بریزیم و سر را به خاک بمالیم، زیرا تلاش‌هایمان برای رسیدن به هدف‌هایمان ناموفق است.
هوش مصنوعی: شکست دل یار را با این نوا فراموش کرده‌ایم، بهتر است از درد خود در پیش دیگران نالیم، زیرا این ناله‌ها بی‌صدا و بی‌زبان است.
هوش مصنوعی: عقل و اندیشه «بیدل» از خود او سرچشمه می‌گیرد و تحت تاثیر دیگران نیست. کسانی که فقط به خاطر جنون و دیوانگی خود را به نمایش می‌گذارند، در واقع در پی سودجویی هستند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.