بعد مرگم شام‌نومیدی سحرآورده است
خاک‌گردیدن غباری در نظر آورده است
در محبت آرزوی بستر و بالین‌کراست
چشم عاشق جای مژگان نیشترآورده است
طاقتی‌کو تا توان‌گشتن حریف بار درد
کوه هم تا ناله برداردکمر آورده است
کشتی چشمم‌که حیرت بادبان شوق اوست
تا به خود جنبد محیطی ازگهرآورده است
زین قلمرو چون سحرپیش از دمیدن رفته‌ایم
اینقدرها هم نفس از ما خبرآورده است
جوش دردی‌کوکه مژگان هم نمی‌پیداکند
کوشش ما قطره خونی تا جگرآورده است
صد چمن عشرت به فتراک تپیدن بسته‌ایم
حلقهٔ دام‌که ما را در نظر آورده است
ابتدا و انتها در سوختن گم کرده‌ایم
هرچه دارد شمع از هستی به سر آورده است
ششجهت یک‌صید تسلیم‌دل بی‌آرزوست
ضبط آغوشم جهانی را برآورده است
شور اشکم بیدل از طرزکلامش آرمید
بهر این طفلان لبش‌گویی شکر آورده است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ناامیدی و دردی عمیق اشاره دارد که پس از مرگ شاعر احساس می‌شود. او به زندگی و عشق می‌پردازد و از فقدان محبت و آرزوی سیر و سلوک در عشق صحبت می‌کند. حسرت و درد ناشی از دوری از محبوب در اشعارش به وضوح نمایان است. شاعر به تسلیم شدن در برابر درد و غم زندگیش اشاره می‌کند و به جستجوی آرامش و معنا در زندگی می‌پردازد. به طور کلی، متن بیانگر احساسات عمیق و کشمکش‌های عشقی و existential های انسانی است.
هوش مصنوعی: پس از مرگ من، خاک به وجود آورده است حالتی از ناامیدی که شبیه به سحر و روشنی است و این خاک، غباری را در چشم‌ها نمایان کرده است.
هوش مصنوعی: در عشق، آرزوی خواب و آرامش را دارد، و چشمان عاشق مانند گلوله‌های نیشتر به دل می‌زنند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که آیا کسی توان و قدرت تحمل فشار و درد را دارد؟ همانطور که کوه‌ها هم می‌توانند به خاطر سنگینی بارشان ناله کنند، انسان‌ها هم در مواجهه با مشکلات و دردها به شدت نیاز به قدرت و ایستادگی دارند.
هوش مصنوعی: چشمانم مانند کشتی‌ای است که بادبان شوق او را به حرکت درمی‌آورد، و زمانی که به خود می‌آید، دنیایی از جواهرات را به همراه دارد.
هوش مصنوعی: ما از این مرحله مانند سپیده‌دم پیش از روشن شدن آسمان رفته‌ایم و این نشان می‌دهد که نفس ما تا این اندازه نیز خبر از ما گرفته است.
هوش مصنوعی: دردی که در دل داریم، آن‌قدر عمیق است که حتی مژگان هم نمی‌توانند پنهانش کنند. ما تمام تلاش‌مان را می‌کنیم تا قطره‌ای خون از این درد به دست آوریم که نشانه‌ای از رنج و دل‌تنگی‌مان باشد.
هوش مصنوعی: ما در دام عشق گرفتار آمده‌ایم و برای خوشی و لذت، دل به باغ‌های سرسبز داده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما در دودی که شمع به خاطر سوختنش برمی‌افروزد، نه تنها نشانه‌هایی از آغاز و پایان را از دست داده‌ایم، بلکه هر آنچه که شمع در زندگی‌اش به نمایش گذاشته، به یک سوخته تبدیل شده است.
هوش مصنوعی: دل بی‌آرزو و تسلیم شده، به تمامی جنبه‌ها و ابعاد زندگی‌اش دست یافته است و در آغوشش جهانی بزرگ را گرد آورده است.
هوش مصنوعی: اشک‌های غمگین من به خاطر نحوه صحبت کردن او آرام گرفته است، چون انگار لب‌های او شیرینی مثل شکر دارند که برای این کودکان به ارمغان آورده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.