زندگی تمهید اسباب فناست
ما و من افسانهٔ خواب فناست
غافلان تا چند سودای غرور
جنس این دکان همه باب فناست
مست ومخمورخیال ازخود روید
ششجهت یک عالم آب فناست
اینکه امواج نفس نامیدهٔم
چون به خود پیچیده گرداب فناست
خاک دیر و کعبه‌ام منظور نیست
اشک ما را سجده محراب فناست
خواه هستی واشمر خواهی عدم
نغمه‌ها در رهن مضراب فناست
هر چه از دنیا و عقبا بشنوی
حرف نامفهوم القاب فناست
آنچه زین دریا نمی‌آید به دست
گوهر تحقیق ناباب فناست
دورگردون یک دو دم میدان‌کشید
عمر، شاگرد رسن‌تاب فناست
ما نفس سرمایگان پر بسملیم
پرفشانی عذر بیتاب فناست
تا ابد، از نیستی نتوان گذشت
خاک این وادی گل از آب فناست
بیدل از طور جنون غافل مباش
خاک بر سر کردن آداب فناست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به بررسی ناپایداری و فناپذیری زندگی می‌پردازد و به این نکته اشاره دارد که همه چیز در این دنیا زودگذر و فانی است. شاعر به غفلت انسان‌ها از این واقعیت و تلاش‌های بی‌فایده آنها برای کسب اعتبار و غرور اشاره می‌کند. او زندگی را چون خواب و خیالی بی‌ثبات می‌بیند و بر این باور است که همه‌ی تلاش‌ها و آمال انسانی در نهایت به فنا ختم می‌شود. بیدل به این نتیجه می‌رسد که در این دنیای فانی، شناخت و درک عمیق و واقعی از حقیقت امر ضروری است و نباید در پی آداب و رسوم پوچ زندگی رفت. در نهایت، تأکید بر این است که هیچ چیز از دنیا و آخرت به واقعیت پایدار دست نخواهد یافت و انسان‌ها باید به حقیقت فناپذیری بپردازند.
هوش مصنوعی: زندگی به نوعی فراهم کردن زمینه برای نابودی است و من و تو فقط داستانی از خواب و زوال هستیم.
هوش مصنوعی: بی‌خبران، تا کی فریب زیبایی‌های زودگذر را می‌خورید؟ زیرا همه چیز در این دنیا زائل و فناپذیر است.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف حالتی از مستی و خیالاتی می‌پردازد که از خود دور است. او به این نتیجه می‌رسد که تمام عالم در شش جهت، همچون آب زایل و بی‌ثبات است. به عبارت دیگر، آنچه در اطراف ماست، در واقع ناپایدار و بی‌ارزش است.
هوش مصنوعی: اینکه بخواهم نفس را به نام امواج توصیف کنم، در واقع این امواج به دور خود می‌چرخند و به نوعی به گرداب فنا و زوال نزدیک می‌شوند.
هوش مصنوعی: مقصود من از خاک کعبه و دیر نیست، گریه‌ام در حقیقت به سجده‌ای در محراب دنیای زوال و فنا مربوط می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر وجود داشته باشی یا از بین بروند، نغمه‌ها در دست مضراب نابودی هستند.
هوش مصنوعی: هر چیزی که درباره دنیا و آخرت بشنوی، اگر مفهوم واضحی ندارد، تنها نشان‌دهنده زوال و گذرایی آن است.
هوش مصنوعی: هر چیزی که از این دریا به دست نیاید، ارزش واقعی ندارد و بی‌فایده است.
هوش مصنوعی: چرخ روزگار به سرعت می‌چرخد و به همین خاطر عمر انسان به سرعت سپری می‌شود، در واقع انسان همچون شاگردی است که در هنر فنا و زوال آموزش می‌بیند.
هوش مصنوعی: ما مانند پرندگان بی‌نوا و آسیب‌پذیری هستیم که درخشش و زیبایی‌امان تنها به خاطر زوال و نابودی است.
هوش مصنوعی: تا همیشه نمی‌توان از عدم یا نیروی نابودی عبور کرد؛ زیرا خاک این سرزمین، نشانه‌ای از زندگی و زیبایی است که در اثر آب فنا و زوال می‌آید.
هوش مصنوعی: در حالت جنون و دیوانگی غافل نباش، زیرا به خاک نشاندن خود نشان‌دهنده آداب ناپایداری و فنا است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.