چیده است لاف خلق به چیدن ترانه‌ها
بر خشت ذره منظر خورشید خانه‌ها
زین بزم عالمی غم راحت به خاک برد
آب محیط رفت به‌گردکرانه‌ها
نشو نمای‌کشت تعلق ندامت است
جز ناله نیست ریشهٔ زنجیر دانه‌ها
آن‌کس‌که بگذرد ز خم زلف یارکیست
بر دل چه کوچه‌ها که ندادند شانه‌ها
آتش اگر زگرمی خویت نشان دهد
انگشت زینهارکشد از زبانه‌ها
نومیدی‌ام ستمکش خلد و جحیم نیست
آسوده‌ام به خواب عدم زین فسانه‌ها
پرواز بی‌نشان مرا بال رنگ نیست
گو بیضه بشکند به‌کلاه آشیانه‌ها
کوشش به دیر وکعبهٔ تحقیق ره نبرد
آواره ماند ناوک من زین نشانه‌ها
هر عضو من چو شمع ادبگاه نیستی‌ست
تا نقش پا سر من واین آستانه‌ها
آتش زدند شب و رقی را در انجمن
کردیم سیر فرصت آیینه خانه‌ها
در دامگاه قسمت روزی مقیدیم
بیدل به بال ماگره افکند دانه‌ها
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان احساسات و اندیشه‌های عمیق خود می‌پردازد. او از تاثیر غم بر زندگی و لذت‌هایی که برای انسان فراهم می‌کند سخن می‌گوید. او به زیبایی‌های دنیا اشاره می‌کند و از دل‌تنگی و ندامت ناشی از وابستگی حرف می‌زند. شاعر همچنین به دشواری‌های عشق و اشتیاق اشاره دارد و توصیف می‌کند که چگونه در جستجوی معنای زندگی در آتش اشتیاق خود می‌سوزد. او از ناامیدی نمی‌گوید و به نوعی در جستجوی آرامش است. در نهایت، شاعر به کجروی و سرگردانی در زندگی اشاره می‌کند و بستری از مشکلات و چالش‌های وجودی انسان را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: خلق، در تلاشند تا با نظم و زیبایی، ترانه‌ها را بر مکانی که نور خورشید بر آن می‌تابد، قرار دهند.
هوش مصنوعی: در این عالم پر از شادی و جشن، غم و اندوه آرامش را به خاک سپرد و آب دریا به گرداگرد سواحل رفت.
هوش مصنوعی: در اینجا به ایده‌ای اشاره شده که احساس تعلق و وابستگی می‌تواند باعث پشیمانی و ناراحتی شود. خط از زنجیرها و دانه‌ها سخن می‌گوید که نشان‌دهنده‌ی روابط و وابستگی‌هایی است که ممکن است انسان را در دام ناله و ملامت گرفتار کند. به طور کلی، این عبارت بیانگر نارضایتی و دشواری‌های ناشی از تعلقات و وابستگی‌هاست.
هوش مصنوعی: کسی که از پیچ و خم موهای یار بگذرد، به دلش چه دردها و غم‌هایی رسیده که حتی شانه‌ها نتوانسته‌اند آنها را برطرف کنند.
هوش مصنوعی: اگر آتش به خاطر گرمی وجود تو شعله‌ور شود، انگشت‌اش را از لبه‌ی شعله‌ها دور نگه‌دار.
هوش مصنوعی: من از این دنیا و دردهایش ناامید شده‌ام، نه به بهشت فکر می‌کنم و نه به جهنم. در خواب عدم غوطه‌ورم و از این داستان‌ها و هیاهوها آسوده‌ام.
هوش مصنوعی: پرواز من بی‌نشانه است و رنگ بالی ندارم. گویا وقتی تخم‌مرغ‌ها به کلاهی شکسته می‌شوند، آشیانه‌ها را ترک می‌کند.
هوش مصنوعی: تلاش برای رسیدن به معانی عمیق و حقیقت در مکان‌های مقدس مثل دیر و کعبه، نتیجه‌ای نداشت و من همچنان در جستجوی خود سرگردان ماندم. تیر عشق من از این نشانه‌ها نشأت می‌گیرد.
هوش مصنوعی: هر بخشی از وجود من مانند شمعی در مکان ادب و احترام است که نشان پای من و این آستانه‌ها را بر جای گذاشته است.
هوش مصنوعی: در شب، آتش به جان رقیب زدیم و در جمع دوستان به تماشا نشستیم تا از این فرصت بهره‌برداری کنیم و به زیبایی‌های آینه خانه‌ها بنگریم.
هوش مصنوعی: در دامن سرنوشت، ما به خوبی برای روزیمان محدود شده‌ایم، و بیدل به‌مانند پرنده‌ای دانه‌ها را به زمین می‌پاشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.