به عجز کوش ز نشو و نما چه می‌جویی
به خاک ریشهٔ توست از هوا چه می‌جویی
دل گداخته اکسیر بی‌نیازی‌هاست
گداز درد طلب، کیمیا چه می‌جویی
سراغ قافلهٔ عمر سخت ناپیداست
ز رهگذار نفس نقش پا چه می‌جویی
به هر چه طرف کنندت رضا غنیمت دان
زکارگاه فنا و بقا چه می‌جویی
به فکر خلق متن، هرزه سعی جهل مباش
محیط ناشده زین موج‌ها چه می‌جویی
محیط شرم بقدر عرق گهر دارد
هنوز آب نه‌ای از حیا چه می‌جویی
به دام‌گاه جسد پرفشانی انفاس
اشاره‌ای‌ست کزین تنگنا چه می‌جویی
هزار سال ره اینجا نیاز یک‌قدم است
زخود برآی زفکر رسا چه می‌جویی
زبان حیرت آیینه این نوا دارد
که ای جنون زده خود را ز ما چه می‌جویی
به ذوق دل نفسی طوف خویش کن بیدل
تو کعبه در بغلی جابجا چه می‌جویی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی به جستجوی انسان در زندگی و همچنین به محدودیت‌های آن اشاره دارد. شاعر از مخاطب می‌پرسد که در جستجوی چه چیزی هست و به او می‌گوید که بسیاری از چیزهایی که در پی آن است، اساساً در درون خود او قرار دارد. او به این نکته اشاره می‌کند که نفس و عمر انسان به سرعت گذر می‌کند و نباید به دنبال چیزهای بی‌مورد و تصنعی باشد.
به جای آن، باید به درون خود نگاهی عمیق‌تر داشته باشد و به ارزش‌ها و آگاهی‌های واقعی زندگی توجه کند. در نهایت، شاعر با دعوت به خودشناسی و ارزش‌های درون، به مخاطب می‌گوید که به دنبال چیزهایی باشد که واقعاً ارزشمند و ماندگارند.
هوش مصنوعی: به تلاش خود ادامه بده و به قدرت و رشد خود نپرداز؛ تو از خاک خودت هستی، پس چرا به دنبال چیزهایی از آسمان هستی؟
هوش مصنوعی: دل پر از احساس و عشق، به مانند ماده‌ای ارزشمند و بی‌نیاز است. پس از آن همه درد و تمنای که کشیده‌ای، دیگر دنبال چه چیزی هستی؟
هوش مصنوعی: در جستجوی راهی که عمر انسان در آن سپری می‌شود، بسیار دشوار و نامشخص است. پس چرا به دنبال اثراتی میگردی که نفس بر جای گذاشته است؟
هوش مصنوعی: به هر سمتی که تو را هدایت می‌کنند، آن را به عنوان فرصتی ارزشمند بشناس. در دنیای فانی و پایدار، به دنبال چه چیزی هستی؟
هوش مصنوعی: در تلاش برای خلق متن، بیهوده سعی نکن که در جهل بمانی. در این دنیای پر از تغییرات و امواج، دنبال چه چیزی هستی؟
هوش مصنوعی: محیطی که در آن هستی به اندازه عرقی که از گوهرت می‌ریزد، شرم و تعهد دارد. در این فضا، آب و مایه‌ای برای حیا و خجالت وجود ندارد؛ پس چرا به دنبال آن هستی؟
هوش مصنوعی: در جایی که وجود مادی ما به دام افتاده، نفس‌های ما نشان‌دهنده آن است که در این محدودیت‌ها چه چیزی را به دنبال هستی.
هوش مصنوعی: هزار سال است که در اینجا به دنبال نیاز خود هستی، اما تنها با یک قدم می‌توانی به آن دست یابی. از فکر عمیق خود خارج شو و ببین که چه چیزی را به دنبال آن هستی.
هوش مصنوعی: این جمله به شکلی می‌گوید که حیرت و شگفتی به مانند آیینه‌ای است که این صدا را منعکس می‌کند. همچنین به فردی که در حال جنون است، اشاره می‌کند و از او می‌پرسد که چرا به دنبال چیزهایی است که از ما دور است یا به نوعی در جستجوی چیزی است که ممکن است برایش مقدور نباشد.
هوش مصنوعی: به دل خود گوش کن و در رهایی و آزادی‌ات غرق شو. ای بیدل، چرا به دنبال کعبه و مکانی مقدس هستی در حالی که آن را در وجود خودت می‌توانی بیابی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چو محو عشق شدی رهنما چه می‌جویی
به بحر غوطه زدی ناخدا چه می‌جویی
متاع خانه آیینه حیرت است اینجا
تو دیگر از دل بیمدعا چه می‌جویی
عصا ز دست تو انگشت رهنما دارد
[...]
به آدمی نرسیدی ، خدا چه می‌جویی
ز خود گریخته‌ای آشنا چه می‌جویی
دگر به شاخ گل آویز و آب و نم درکش
پریده رنگ ز باد صبا چه می‌جویی
دو قطره خون دلست آنچه مشک می‌نامند
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.