بر اوج بی‌نیازی اگر وارسیده‌ای
تا سر به پشت پا نرسد نارسیده‌ای
ای نردبان طراز خمستان اعتبار
چون نشئه تا دماغ به صد جا رسیده‌ای
این ما و من ترانهٔ هر نارسیده نیست
حرفت ز منزلیست که گویا رسیده‌ای
کو منزل و چه جاده خیالی دگر ببند
ای میوهٔ رسیده به خود وارسیده‌ای
فهمیدنی‌ست نشو نمای تنزلت
یعنی چو موی سر به ته پا رسیده‌ای
واماندنی شد آبلهٔ پای همتت
پنداشتی به اوج ثریا رسیده‌ای
در علم مطلق این همه چون و چرا نبود
ای معنی یقین به چه انشا رسیده‌ای
داغیم ازین فسون که درین حیرت انجمن
با ما رسیده‌ای تو و تنها رسیده‌ای
خلقی به جلوهٔ تو تماشایی خود است
گویا ز سیر آینهٔ ما رسیده ای
فکر شکست توبهٔ ما نیست آنقدر
مینا تو هم ز عالم خارا رسیده‌ای
هرجا رسی همین عملت حاصلست و بس
امروز فرض کن که به فردا رسیده‌ای
ای کاروان واهمهٔ غربت و وطن
زان کشورت که راند که اینجا رسیده‌ای
بیدل ز پهلوی چه کمالست دعویت
مضمونکی به خاطر عنقا رسیده‌ای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی موضوعاتی چون بی‌نیازی، رسیدن به مقام‌های بلند و درک عمیق از زندگی می‌پردازد. شاعر با اشاره به حالات و احساسات انسانی، از شخصی می‌خواهد که اگر به اوج بی‌نیازی رسیده، به درک واقعی آن برسد و بفهمد که فقط ظاهر مسائل را نبیند. او به ویژگی‌هایی مثل رشد و تنزل در زندگی اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که تحقق هر چیزی نیاز به تلاش و درک عمیق دارد. در پایان، شاعر اشاره می‌کند که به تنهایی می‌توان به مقام‌ها رسید و این روند، به معنای واقعی زندگی و تحقق درونی انسان‌هاست.
هوش مصنوعی: اگر به اوج بی‌نیازی دست یافته‌ای، بدان که هنوز به نهایت آن نرسیده‌ای، چرا که تا زمانی که به پذیرش کامل نرسیده‌ای، هنوز در مراحل آغازین هستی.
هوش مصنوعی: ای نردبان زیبای خمستان، تو باعث بزرگی و اعتبار هستی، زیرا مانند نشئه‌ای که در جاهای مختلف تاثیر می‌گذارد، به هر کجا که بروی، اثر خود را می‌گذاری.
هوش مصنوعی: این ما و من، نماد یک ترانه‌ی ناتمام و نرسیده است. سخن تو از جایی می‌آید که به نظر می‌رسد به مقصد رسیده‌ای.
هوش مصنوعی: به کجا باید بروی و چه راه خیالی دیگری را باید انتخاب کنی، ای میوهٔ رسیده که به خودت دست یافته‌ای؟
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که پیشرفت‌ها و مراحل رشد تو قابل فهم است، و وقتی به انتهای این مسیر نگاه می‌کنی، وضعیتت به مانند مویی است که به نوک پا رسیده. به نوعی به نشانه‌ای از کاهش یا افت اشاره دارد.
هوش مصنوعی: با نشانه‌ای از ناامیدی، دچار زخم و ضعف روحی شده‌ای، در حالی که فکر می‌کنی به بالاترین سطح موفقیت دست یافته‌ای.
هوش مصنوعی: در دانش بی‌نهایت، اینقدر سوال و ابهام وجود ندارد، پس چرا تو به چنین نتیجه‌ای رسیده‌ای که به یقین تعبیر می‌شود؟
هوش مصنوعی: ما در این حیرت و شگفتی دچار درد و رنج هستیم، چراکه تو به این جمع آمده‌ای و تنها به جمع ما پیوسته‌ای.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد زیبایی و جاذبه‌ی تو باعث می‌شود که مردم به تو جذب شوند، گویی که از دیدن آینه‌ای به ما رسیده‌ای و تصویر تو را دیده‌اند.
هوش مصنوعی: تو که به زیبایی و ناز دلبری صفا و سرزندگی رسیده‌ای، دیگر به فکر شکست و ناکامی ما نباش، زیرا ما در چنان حالتی نیستیم که توبه‌کردن را در نظر بگیریم.
هوش مصنوعی: هر کجا که بروی، نتیجه کار تو همان چیزی است که در حال حاضر انجام می‌دهی. امروز، فرض کن که به فردا رسیده‌ای.
هوش مصنوعی: ای کاروان، نگران غربت و وطن خود نباش، زیرا از سرزمین تو کسی تو را به اینجا نرسانده است.
هوش مصنوعی: بیدل، تو از چنان مقام و ویژگی برخورداری که دعوت تو در دل‌ها نفوذ می‌کند و به خاطر این ویژگی‌های خاص، به جایی رسیدی که حتی عنقا (پرنده افسانه‌ای) هم به تو توجه دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.