از خودآرایی به‌جنس جاودان لنگر مکن
آبرو را سنگسار صنعت گوهر مکن
خار جوهر زحمت‌گلبرک تمثالت مباد
پردهٔ چشم تر آیینه را بستر مکن
تا توان درکسوت همواری آیینه زیست
دامن ابروی خود چون تیغ پر جوهر مکن
ای ادب، بگذار مژگانی به رویش واکنم
جوهر پرواز ما را چین بال و پر مکن
انفعال معصیت فردوس تعمیر است و بس
گر جبین دارد عرق اندیشهٔ کوثر مکن
آب‌ورنگ حسن معنی‌نشکند بیجوهری
آسمان گو نسخه‌ام را جدولی از زر مکن
از محیط رحمتم اشک ندامت مژده‌ای‌ست
یا رب این نومید را محروم چشم ترمکن
ای سپند از سرمه هم اینجا صدا وا می‌کشد
نا توان بر باد رفتن سعی خاکستر مکن
تا به‌کی چون خامه موی حسرتت بایدکشید
اینقدر خود را به ذوق فربهی لاغر مکن
درد سر بسیار دارد نسخهٔ تحقیق خویش
جز فراموشی اگر درسی‌ست هیچ از بر مکن
خامشی دل را همان شیرازهٔ جمعیت‌ست
نسخهٔ آیینه از باد نفش ابتر مکن
حیف اوقاتی‌که صرف حسرت جاهش‌کنند
آدمی، آدم! وطن در فکرگاو و خر مکن
تاکجا بیدل به افسون امل خواهی تنید
قصهٔ ما داستان مار دارد سر مکن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به باریکی و ظرافت به مسائل انسانی و اجتماعی اشاره می‌کند. شاعر از خودآرایی و توجه به ظواهر انتقاد می‌کند و بر اهمیت دادن به جوهر واقعی انسان‌ها تأکید می‌کند. او می‌گوید که سعی در بزرگ کردن خود یا تقلید از دیگران باعث فراموشی معنا و حقیقت زندگی می‌شود. همچنین، به عواقب معصیت و حسرت‌هایی که انسان‌ها برای انتخاب‌های نادرستشان می‌کشند، می‌پردازد. در نهایت، شاعر به اهمیت تلاش برای درک و حقیقت‌جویی اشاره می‌کند و از بی‌فکری و غفلت انسان‌ها نسبت به واقعیت‌های زندگی می‌گوید.
هوش مصنوعی: به خاطر خودنمایی به چیزهای فانی نپرداز و آبروی خود را قربانی مکن؛ و از هنر و صنعت خود به بیهوده‌ای نپرداز.
هوش مصنوعی: نگذار که خار، ارزش و زیبایی تلاش و زحمات تو را لکه‌دار کند و اجازه نده که پردهٔ چشم و آینهٔ دل، محل خواب و استراحت چیزهای ناپسند و ناخوشایند شود.
هوش مصنوعی: به اندازه‌ای که می‌توانی در زندگی به آرامش و صفا بپرداز، چهره‌ات را مانند تیغی تیز و برجسته نکن.
هوش مصنوعی: ای ادب، اجازه بده تا با مژه‌های او، زیبایی پروازمان را به نمایش بگذارم. بال و پر مان را نبند.
هوش مصنوعی: گناه و معصیت تنها باعث ویرانی بهشت می‌شوند و بس، اگر کسی به فکر و اندیشه‌اش در این زمینه توجه کند، باید از آن پرهیز کند.
هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت من با ارزش‌های ظاهری از بین نمی‌رود، پس ای آسمان، نور و زیبایی‌ام را به طلا و جواهر تبدیل نکن.
هوش مصنوعی: از فضای رحمت تو، اشک ندامت نشانه‌ای است، ای پروردگار، این ناامید را از داشتن چشمی نگران و پر از اشک محروم نکن.
هوش مصنوعی: ای سپند، صدایم را از سرمه به گوش برسان؛ چرا که ناامیدی و تلاش بی‌فایده‌ام را به باد می‌دهی، پس خاکستر مکن.
هوش مصنوعی: چقدر باید در حسرت بمانی و خودت را به خاطر لذت‌های زودگذر فریب بدهی؟
هوش مصنوعی: تحقیق و بررسی در مورد خودمان ممکن است دردسرهای زیادی به همراه داشته باشد. اگر درس و آموزشی وجود دارد، بهتر است آن را فراموش نکنیم و از حفظ نکنیم.
هوش مصنوعی: سکوت قلب همان نظم و ترتیب جمعیت است؛ پس تلاش نکن که تصویر آینه را از نسیم هوای ناقص بگیری.
هوش مصنوعی: حیف است زمان‌هایی که انسان صرف آرزوهای بی‌فایده کند. به جای نگرانی درباره چیزهای بی‌اهمیت، باید به مسائل اصلی زندگی توجه داشته باشد.
هوش مصنوعی: تا چه زمانی می‌خواهی با خیال‌پردازی و امیدهای بی‌پایه خود را فریب دهی؟ داستان ما پایان غم‌انگیزی دارد، پس خود را در این قصه نغلطان.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای دل روشن حجاب از طارم اخضر مکن
آفتاب خویش را مغلوب نیلوفر مکن
زیر گردون باش چندانی که جسمت جان شود
گندمت چون آرد شد در آسیا لنگر مکن
حق نمایی کار هر آیینه بی زنگ نیست
[...]
ای به عشرت متهم سامان درد سر مکن
صاف و دردی نیست اینجا وهم در ساغر مکن
شمع این محفل وبال گردن خویش است و بس
تا بود ممکن ز جیب خامشی سر بر مکن
زندگی مفتست اگر بی‌فکر مردن بگذرد
[...]
پیش هر کس شکوه از گردون دون پرور مکن
دفتر جمع دل غمدیده را ابتر مکن
عمرها شد ای خضر منت ز حیوان می کشی
لب تر از آب بقا تا زنده ای دیگر مکن
در پی دنیا که آخر خشک لب خواهی گذشت
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.