رساند عمر به جایی دل از وفا کندن
که کس نگین نتواند به نام ما کندن
ز دست عجز بلندی چه ممکن است اینجا
مخواه از آبله دندان پشت پا کندن
اگر به ناله کنی چارهٔ گرانی دل
هزارکوه توانی به یک صدا کندن
به جا نکنی نشود کام مدعا شیرین
زمین مرقد فرهاد تا کجا کندن
چو بخت نیست به اقبالت اشتلم چه بلاست
ز رشک سایه نباید پر هما کندن
جهان چو شمع فرو می‌رود به خاک سیاه
به سر فتاده هواهای زیر پا کندن
قد دو تا به‌کجا می‌بری تأمل کن
عصا به پیش گرفته‌ست جابه‌جا کندن
چو صبح شهرت موهوم جز خجالت نیست
نگین به خنده ده از نقش بر هواکندن
گشود تکمه به پیراهن حیا مپسند
قیامت است دل از بند آن قباکندن
به وهم نشو و نما نخل‌های این گلشن
رسانده‌اند به گردون ز بیخها کندن
فتادکشمکشی چند درکمین نفس
خوش است‌گر‌کند این ریشه را رسا کندن
تلاش رزق به تهدیدکم نشد بیدل
فزود تیزی دندان آسیا کندن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حالاتی از زندگی و احساسات انسانی می‌پردازد و مفاهیم مختلفی را به تصویر می‌کشد. شاعر به دشواری‌های زندگی و تلاش برای تحقق خواسته‌ها و آرزوها اشاره می‌کند. او از ناامیدی‌ها و چالش‌ها می‌گوید و اینکه چگونه به رغم تلاش‌هایی که می‌کند، به نظر می‌رسد که دستیابی به خواسته‌ها و اهدافش ممکن نیست.
شاعر همچنین به قدرت عشق و وفا نیز اشاره دارد و اینکه گاهی اوقات باید از وابستگی‌ها فاصله گرفت. او به روزگار و ناپایداری جهان اشاره می‌کند و اینکه زندگی شبیه به شمعی است که در حال خاموش شدن است. در نهایت، شاعر بر این نکته تأکید دارد که با وجود تمام سختی‌ها و چالش‌ها، انسان باید تلاش خود را ادامه دهد و به جستجوی روزنه‌های امید باشد.
هوش مصنوعی: عمر به جایی می‌رسد که دل از وفاداری بکند، جایی که هیچ‌کس نتواند نام ما را از یاد ببرد.
هوش مصنوعی: از ناتوانی نمی‌توان انتظار کارهای بزرگ داشت، همان‌طور که از بیماری نمی‌توان خواست به جایی برسد یا دردی را برطرف کند.
هوش مصنوعی: اگر با صدای بلند از دل‌تنگی‌های خود بگویی، می‌توانی غم و بار سنگین دل را به راحتی کم وزن کنی.
هوش مصنوعی: اگر به خواسته‌ات نرسی، هیچ چیز شیرین نخواهد بود. جایگاه فرهاد تا کجا را می‌توان حفاری کرد؟
هوش مصنوعی: وقتی که سرنوشت به تو یاری نمی‌کند، چه دلیلی دارد که به دیگران حسادت کنی؟ این حسادت فقط می‌تواند به تو آسیب بزند و نتیجه‌ای نداشته باشد.
هوش مصنوعی: در این دنیا مانند شمعی هستیم که در حال ذوب شدن است و به تدریج به سمت خاک سیاه می‌رویم. در این میان، احساسات و آرزوهای ما به راحتی زیر پایمان نادیده گرفته می‌شوند.
هوش مصنوعی: بهتراست کمی تامل کنی و عاقلانه فکر کنی، زیرا عصا به دست داری و باید مراقب باشی که هر قدمی که برمی‌داری، درست باشد.
هوش مصنوعی: وقتی صبحی که تنها نام آن را شنیده‌ای به وجود می‌آید، چیزی جز خجالت برایت نمی‌ماند. بنابراین، باید با لبخند برابری کنی و از این حال و هوا غافل نشوی.
هوش مصنوعی: اکنون که دکمه‌های پیراهن حیا را باز کرده‌ای، بدان که این عمل به روز قیامت نزدیک است و دل را از آن پوشش دور می‌کنی.
هوش مصنوعی: به تصور و خیال، درختان نخل این باغ به آسمان رسیده‌اند و از ریشه‌ها کنده شده‌اند.
هوش مصنوعی: در حال حاضر، باید به درون خود نگریست و دشواری‌ها را با آرامش تحمل کرد؛ زیرا اگر به عمق وجود بپردازیم، می‌توانیم مشکلات را به درستی حل کنیم و به نتایج مثبتی دست یابیم.
هوش مصنوعی: کوشش برای تأمین روزی به مرا تهدید نکرد، بلکه باعث شد تیزی دندان آسیاب بیشتر شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.