ای حاجتت دلیل به ادبار زیستن
عزت کجاست تا نتوان خوار زیستن
اندیشه‌ای که در چه خیال اوفتاده‌ای
مجبور مرگ و دعوی مختار زیستن
تاکی زخلق پرده به رو افکنی چو خضر
مردن به از خجالت بسیار زیستن
در بارگاه یأس ادب اختراع ماست
بیخوابی و به سایهٔ دیوار زیستن
غفلت زداست پرتو اندیشهٔ کریم
حیفست یاد عهد و گنهکار زیستن
گل اگر گرد رکاب تو نشد معذور است
چکند پا به حنایی که ندارد رفتن
الفت آه مسقیم در دل ساخت مرا
دارد این خانه هوایی که ندارد رفتن
بیدل آن‌کیست‌که با سیل خرامش امروز
همچو دل نیست بنایی که ندارد رفتن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان نارضایتی و ناامیدی از زندگی می‌پردازد. شاعر از سختی‌های زندگی و خوار بودن در برابر مردم سخن می‌گوید و به این نکته اشاره می‌کند که زندگی با عزت و شرافت، بهتر از زندگی در خجالت و ذلت است. او از بیخوابی و سختی‌های عاطفی صحبت کرده و به یادآوری عهدهای فراموش شده و گناهان می‌پردازد. در نهایت، شاعر احساس بی‌پناهی و بی‌حرکتی را در زندگی توصیف می‌کند و به نوعی از جستجوی معنا در زندگی بی‌سود خود سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: ای عزیز، اگر خواسته‌ای داری، نشانه‌ای از زندگی با افت را بگو، که کجا می‌توان با ذلت و خاری زندگی کرد؟
هوش مصنوعی: انسانی که در افکار و آرزوهایش غرق شده و به زندگی پر از چالش و جدال دچار شده، در حقیقت به سمتی حرکت می‌کند که نمی‌تواند از تقدیر یا سرنوشت خود فرار کند و در نهایت با واقعیت مرگ مواجه خواهد شد.
هوش مصنوعی: چرا باید تا وقتی که در برابر مردم هستی، خودت را مخفی کنی؟ بهتر است مانند خضر، زندگی‌ات را با افتخار تمام کنی، حتی اگر این به معنای مرگ باشد، تا اینکه از زندگی‌ات خجالت بکشی و بی‌هدف ادامه بدهی.
هوش مصنوعی: ما در فضایی از ناامیدی و دلزدگی زندگی می‌کنیم، جایی که برای فرار از واقعیت مجبور به خلق آداب و رسوم جدیدی هستیم. شب‌هایی بیخوابی را سپری می‌کنیم و از زندگی در سایه‌ی دیوارها به عنوان یک راه‌حل استفاده می‌کنیم.
هوش مصنوعی: پرتو اندیشهٔ نیکو انسان هوشمند، انسان را از غفلت و فراموشی دور می‌کند. زندگی کردن در یادآوری عهد و پیمان و گناهکار بودن، واقعاً خسارت‌بار است.
هوش مصنوعی: اگر گل به دور پای تو نیفتاد، باید آن را ببخشی، چون که در جایی که راه رفتن نیست، پا به حنا نمی‌گذارد.
هوش مصنوعی: این خانه جوری برایم دل‌انگیز شده که حتی آوای آرزوی رفتن از آن هم وجود ندارد. من در اینجا به حس عمیق محبت و وابستگی رسیده‌ام.
هوش مصنوعی: کسی که امروز با جریانی آرام و نرم قدم برمی‌دارد، مانند دل او نیست؛ زیرا دل همواره بی‌قراری می‌کند و مانند ساختمانی است که نمی‌تواند از جا تکان بخورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.