در جگر صد رنگ توفان کردهایم
تا سرشکی نذر مژگان کردهایم
حیرت از طاووس ما پر میزند
وحشتی را نرگسستان کردهایم
اخگر ما پردهٔ خاکسترست
بیضهٔ قمری نمایان کردهایم
تا نفس بر خود تپید آیینه نیست
چون حباب این جلوه سامان کردهایم
شبنم ما جیب خجلت میدرد
یک عرق آیینه عریان کردهایم
ناله حسرتخانهٔ دیدار اوست
در نفس آیینه پنهان کردهایم
عشق از محرومی ما داغ شد
بیجنون سیر بیابان کردهایم
دست بر هم سودنی داریم و بس
خدمت طبع پشیمان کردهایم
ما و شمع کشته نتوان فرق کرد
اینقدر سر در گریبان کردهایم
ماتم فرصت ز حیرت روشن است
جای مو مژگان پریشان کردهایم
ای توانایی به زور خود مناز
ما ضعیفان آنچه نتوان کردهایم
از هجوم اشک ما بیدل مپرس
یار میآید چراغان کردهایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف ایمان و عشق در دل انسانها میپردازد. شاعر از تلاطم و اغتشاش درونی خود سخن میگوید و از احساساتی مانند ناامیدی، شور و شوق، و درد فراق محبوب سخن میگوید. او از جگر سوخته و اشکهای نذر شده برای معشوق سخن به میان میآورد و میگوید که در این بیتابی و ناراحتی، دست به کارهایی زدهایم که نشاندهنده عمق عشق و تعلق ما به یار است. در نهایت، شاعر اشاره میکند که با وجود تمامی دردها و مشکلات، عشق هنوز هم چراغان کننده زندگیمان است.
هوش مصنوعی: در دل ما به خاطر عشق و زیبایی تو، به اندازهی صد رنگ و شور و هیجان، احساسات و دردها را تجربه کردهایم، تا اینکه در نهایت، برای مژگان تو، اشکی نذر کنیم.
هوش مصنوعی: حیرت و شگفتی از زیبایی طاووس ما در دل مینشیند و این زیبایی باعث شده که در دنیای نرگسها احساس ترس و وحشت کنیم.
هوش مصنوعی: ما شعلههای پنهان خود را در زیر خاکستر نشان دادهایم، مانند تخم قمری که نمایان شده است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که نفس در وجود انسان به تپش درآید و زندگی جاری باشد، نمیتوان به زیبایی و جلوهگری ظاهری اطمینان کرد. چرا که مانند حبابی که در آب شکل میگیرد و زود فرو میپاشد، زیباییها نیز فریبنده و ناپایدارند. ما خود را با این جلوهها آراسته و سامان بخشیدهایم.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی شبنم اشاره میکند که به نوعی نماد لطافت و زیبایی است. او میگوید که شبنم به جیب خجالت او آسیب میزند، یعنی این زیبایی او را شرمنده کرده است. این نشان میدهد که او به خودآیی و نارضایتی از وضعیت خود در مقایسه با زیباییهای طبیعی میاندیشد. در ادامه، به نوعی عریانی و بیپوششی در آینه اشاره دارد که ممکن است نماد دروننگری یا شفافیت احساسات باشد. در کل، این ابیات حس نازکی و دلباختگی شاعر نسبت به زیبایی و در عین حال احساس خجالت و ناامنی را منتقل میکند.
هوش مصنوعی: ما در نالههای خود، حسرت دیدار او را پنهان کردهایم، گویی که در نفس آیینهای این احساس را مخفی کردهایم.
هوش مصنوعی: عشق ما به خاطر نداشتن چیزی که میخواهیم، داغ و آتشین شده است و ما بدون عشق به واسطهی دیوانگی، در دشت و بیابان سرگردان شدهایم.
هوش مصنوعی: ما تنها به هم کمک میکنیم و بس، و در این روند، طبیعت را پشیمان کردهایم.
هوش مصنوعی: ما و شمع، در حالتی مشابه به حال هم هستیم و به قدری در مشکلات خود غرق شدهایم که نمیتوانیم یکدیگر را از هم تشخیص دهیم.
هوش مصنوعی: در اینجا بیان میشود که در میان اندوه و غم، روشن بودن فرصتها و مواقعی که ما در حیرت به سر میبریم، به وضوح حس میشود. به همین دلیل، به خاطر مژههای پریشان شده، ممکن است وضعیت خاصی را تجربه کرده باشیم که نشانهای از این وضعیت است.
هوش مصنوعی: ای قدرتی که با نیروی خود بر ما فخر میفروشی، بدان که ما ضعیفان هر چه توانستهایم، کم بوده و در مقابل تو نمیتوانیم بایستیم.
هوش مصنوعی: از اینکه ما به خاطر یارمان اشک میریزیم نپرس، چرا که او به زودی میآید و ما برای استقبالش آماده و خوشحال هستیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
همین شعر » بیت ۱۲
از هجوم اشک ما بیدل مپرس
یار میآید چراغان کردهایم
حبذا طغرل که بیدل گفته است
یار میآید چراغان کردهایم!
بر دل تو جمله آسان کردهایم
گرچه پیدا بود پنهان کردهایم
جان و دل ایثار جانان کردهایم
عمر و سر در کار ایشان کردهایم
جان فدا کردیم در میدان عشق
این کرم چون شیرمردان کردهایم
جرعهٔ می را به عالم دادهایم
[...]
تا نگه از چشم حیران کردهایم
خانه آیینه ویران کردهایم
عالمی ما را مسخر شد مگر
یاد انگشت سلیمان کردهایم؟!
خویش را در محفل بزم ادب
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.