رنگ پر ریختهٔ الفت گلزار توایم
جسته‌ایم از قفس خویش و گرفتار توایم
خاک ما جوهر هر ذره‌اش آیینه‌گر است
در عدم نیز همان تشنهٔ دیدار توایم
مرکز دیده و دل غیر تمنای تو نیست
از نگه تا به نفس یک خط پرگار توایم
اشک و آه است سواد خط پیشانی شمع
همه وا سوختهٔ سبحه و زنار توایم
بیش ازین ساغر الفت چه اثر پیماید
می‌رویم از خود و در حیرت رفتار توایم
دامن عفو حمایتکدهٔ غفلت ماست
خواب راحت نفس سایهٔ دیوار توایم
جنس موهوم هوس شیفتهٔ ارزش نیست
قیمت ما همه این بس که به بازار توایم
مست کیفیت نازیم چه هستی چه عدم
هر کجاییم همان ساغر سرشار توایم
خرده بر بیش و کم ذره نگیرد خورشید
ای تو در کار همه ما همه بیکار توایم
ناله سامان جبین سایی اشک است اینجا
بیدل عجز نوای ادب اظهار توایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به عشق و دلدادگی اشاره دارد. شاعر به زیبایی و عظمت معشوق خود می‌پردازد و از وابستگی عاطفی خود سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که همه وجودش به یاد معشوقش است و هیچ چیز دیگری در قلب و چشمش جا ندارد. احساسات عمیق او به حدی است که هر لحظه در جستجوی معشوق است و به او وابسته شده است. همچنین، اشاره می‌کند که با تمام ضعف‌ها و محدودیت‌های انسانی، عشق او به معشوق فراتر از هر چیز مادی است و در هر حالت، وجودش را به عشق او گره زده است. در نهایت، شاعر ابراز ناتوانی در وصف عشق و دلدادگی‌اش می‌کند و خود را در مقابل عظمت معشوقش عاجز می‌بیند.
هوش مصنوعی: ما به خاطر عشق و محبت تو مانند رنگی در گلزار هستیم و از قفس و محدودیت‌های خود خارج شده‌ایم و به تو وابسته‌ایم.
هوش مصنوعی: خاک ما، با هر ذره‌ای که دارد، مانند آینه‌ای است که در چیزی ناپیدا نمایان می‌شود. ما همیشه خواهان دیدار تو هستیم، حتی در نبود و عدم.
هوش مصنوعی: چشم و دل من تنها به عشق تو مشغول است، از نگاه تا نفس، من مانند یک نقطه در دایره‌ای به اندازه تو هستم.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر با استفاده از تصویر شمع و سبحه، به احساسات عمیق و غم‌های خود اشاره می‌کند. او به این نکته می‌پردازد که درد و رنجش به گونه‌ای نوشته شده که تا ابد در دلش باقی خواهد ماند. شمعی که آب شده و سوخته، نمادی از زندگی و آرزوهای از دست رفته است و سبحه و زنار به عنوان نمادها و نشانه‌هایی از حالت معنوی و عرفانی او به کار رفته‌اند. در واقع، شاعر به بیان جنبه‌های غم‌انگیز و عاطفی وجودش می‌پردازد.
هوش مصنوعی: بیشتر از این که بخواهیم به می و محبت بپردازیم، چه تأثیری باقی می‌ماند. ما در حال از دست دادن خود هستیم و در شگفتی از حرکت‌ها و کنش‌های تو به سر می‌بریم.
هوش مصنوعی: آغوش بخشش تو، پناهگاه نادانی و غفلت ماست و آسایش و آرامش ما در سایه‌ای است که دیوار تو برای ما فراهم کرده است.
هوش مصنوعی: هوس و desire ما به هیچ ارزشی وابسته نیست، چون ارزش ما فقط این است که در بازار عشق تو حضور داریم.
هوش مصنوعی: مست و شیدای زیبایی‌ات هستم، مهم نیست که وجود دارم یا نه. هر جا که باشیم، همان‌طور که جام پر از شراب است، تو باعث پر بودن وجود ما هستی.
هوش مصنوعی: خورشید به هیچ چیز کم و زیاد نمی‌گیرد، و تو در هر زمینه‌ای که هستی، همه ما در عمل بیکار هستیم.
هوش مصنوعی: این شعر به تصاویر عاطفی و احساسی اشاره دارد. در آن، ناله‌های دل‌سوزانه و بی‌تابی به تصویر کشیده شده است که ناشی از درد و احساسات عمیق آدمی است. شاعر به نوعی ابراز ناچاری و تواضع کرده و به لحن ادب و احترام اشاره می‌کند. به عبارتی، او در این حالت از ضعف و احساسات خویش سخن می‌گوید و یادآور می‌شود که این بیان به خاطر عشق و محبتش به معشوق است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.