زندگی را از قد خم عبرت آگه می‌کنم
وقف رعنایی بساطی داشتم ته می‌کنم
پوچ می‌یابم سر و برگ بساط اعتبار
این کتانها را خیال پرتو مه می‌کنم
در خرابات تغافل درد هم ناصاف نیست
چشم اگر پوشم جهانی را منزه می‌کنم
ضبط دل در قطع تشویش املها صنعتی‌ست
چون گهر زین یک گره صد رشته کوته می‌کنم
یک نفس‌گر سر به جیبم واگذارد روزگار
یوسفستانها خمیر از آب این چه می‌کنم
مزد کار غفلت اینجا انفعالی بیش نیست
کوشش مزدور خوابم روز بیگه می‌کنم
حلقهٔ قامت مرا صفر کتاب یأس کرد
ناله‌ای گر می‌کنم اکنون یکی ده می‌کنم
چون نفس موهومی‌ام هر چند اجزای فناست
کوس هستی میزنم گر در دلی ره می‌کنم
شوق بیتاب است بیدل فهم معنی گو مباش
تا زبان می‌بوسدم کام الله الله می‌کنم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به کشف و عبرت از زندگی می‌پردازد و شاعر سعی دارد با تجربه‌هایش، نگاهی عمیق‌تر به هستی و واقعیت‌های آن بیندازد. او از پوچی و بی‌معنایی دنیا سخن می‌گوید و تلاش می‌کند با ایستادگی در برابر غفلت‌ها و ناامیدی‌ها، جهان را منزه کند. شاعر بر این باور است که در تلاش برای رهایی از تشویش و ناپایداری‌های زندگی، می‌توان به عمق معنا دست یافت. در نهایت، او به شوق و عشق به زندگی اشاره می‌کند و ارزش لحظه‌های موجود را یادآوری می‌کند.
هوش مصنوعی: من از گذشته خود درس می‌گیرم و با مشاهده‌ی گذشته‌ام، زندگی‌ام را تنظیم می‌کنم. روزگاری لذت‌ها و زیبایی‌هایی داشتم که اکنون به انتهای آن رسیده‌ام و آنها را جمع می‌کنم.
هوش مصنوعی: من احساس می‌کنم که ظاهر و جاه و جلال این کتانها بی‌معناست و تنها با خیال و تصور نور و درخشندگی ماه، آن را جاودانه می‌بینم.
هوش مصنوعی: در مکان‌هایی که عادت به بی‌توجهی است، حتی درد و رنج هم به شکل نامنظم وجود دارد. اگر من چشمانم را ببندم، می‌توانم دنیای اطراف را پاک و خالص جلوه دهم.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تمرکز بر روی احساسات و اندیشه‌ها، مشابهی است به استخراج گوهر از یک گره پیچیده. با تمرین و دقت، می‌توان از پیچیدگی‌های زندگی و افکار موهوم رها شد و به نتیجه‌ای ساده و ارزشمند دست یافت.
هوش مصنوعی: اگر روزگار مانند یوسف، سر به جیب من بگذارد و بر نداشته‌هایم افزوده شود، در آن صورت چه کنم؟
هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که در این دنیا، نتیجه کار بی‌توجهی فقط نوعی تنبلی و بی‌تحرکی است. تلاش من در روز به دلیل خواب‌آلودگی و غفلت، نتیجه‌ای ندارد و تنها در حال خواب به سر می‌برم.
هوش مصنوعی: قوس و انحنای بدنم مانند صفر، حس ناامیدی را به وجود آورده است و اگر اکنون ناله‌ای میزنم، این ناله تبدیل به یک فریاد و خواسته‌ی بزرگ می‌شود.
هوش مصنوعی: من شبیه روحی خیالین هستم، هرچند که اجزای من زودگذر و فناپذیرند. اما با این حال، صدای وجودم را به گوش می‌رسانم، حتی اگر راهی در دل کسی باز کنم.
هوش مصنوعی: شوقی در دل دارم که به شدت در حال تپش است. بیدل (نفر اول) می‌گوید که برای درک معنی این احساس، نیازی به توضیح دادن نیست، زیرا من به خوبی می‌دانم که در لحظه‌ای که لب به زبان میزنم، به یاد خدا می‌افتم و برکت او را می‌طلبم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.