چون غنچه همان به که بدزدی نفس اینجا
تا نشکند افشاندن بالت قفس اینجا
از راه هوس چند دهی عرض محبت؟
مکتوب نبندند به بال مگس اینجا
خواهی که شود منزل مقصود مقامت
از آبلهٔ پای طلب کن جرس اینجا
آن به که ز دل محو کنی معنی بیداد
اظهار به خون میتپد از دادرس اینجا
بیهوده نباید چو شرر چشم گشودن
گرد عدم است آینهٔ پیش و پس اینجا
درکوی ضعیفی که تواند قدم افشرد؟
اینجاست که دارد دهن شعله خس اینجا
با گردش چشمت چه توان کرد؟ و گرنه
یک دل به دو عالم ندهد هیچکس اینجا
چون نقش قدم قافلهٔ ماست زمینگیر
باشد ره خوابیده صدای جرس اینجا
دل چون نتپد در قفس زخم که بیدوست
کار دم شمشیر نماید نفس اینجا
در کوچهٔ الفت دل صاف آینهدار است
غیر از نفس خویش چه گیرد عسس اینجا؟
سرمایهٔ ما هیچکسان عرض مثالیست
ای آینه دیگر ننمایی هوس اینجا
بیدل نشود رام کسی طایر وصلش
تا از دل صدچاک نباشد قفس اینجا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف عشق و درد فراق پرداخته است. شاعر به زیباییهای غنچه و قفس اشاره میکند و میگوید که در این مکان، نفس کشیدن ممکن است به صدمه منتهی شود. او از اهمیت عشق واقعی و صداقت در ارتباطات سخن میگوید و بیان میکند که نباید بر روی ظواهر تمرکز کنیم. همچنین، شاعر به تلاش و جستجوی حقیقت و آرامش در دل میپردازد و تأکید میکند که در این دنیا، تنها در دل خود باید به دنبال محبت و رحمت بود. در نهایت، او بر دشواریهای رسیدن به وصل و اتحاد تأکید میکند و از قفس دل و زخمهای ناشی از جدایی سخن میگوید.
هوش مصنوعی: بهتر است که مثل غنچه در اینجا نفس خود را بربایی تا بالهایت در قفس نشکند.
هوش مصنوعی: آیا واقعاً میتوان محبت را از طریق هوس بیان کرد؟ در اینجا، مثل نوشتن نامهای با بال مگس، محبت واقعی ثبت نمیشود.
هوش مصنوعی: اگر میخواهی به هدف نهاییات برسی، باید با تمام وجود برای رسیدن به آن تلاش کنی و در مسیر خود از نشانهها و راهنماها استفاده کنی.
هوش مصنوعی: کسی که از دل خود رنج و درد را دور کند، باید بداند که معنای ظلم و ستم، حتی اگر به زبان نیاید، با اشک و خون خودش نمایان میشود. در اینجا، از کسی که به دادخواهی آمده، چیزی جز گرفتاری و درد نمیبیند.
هوش مصنوعی: انسان نباید بیدلیل و بیهوده به زندگی نگاه کند، زیرا وجودش در اینجا تنها تصویری از آغاز و پایان است و در واقعیت، همه چیز به عدم و عدمیت برمیگردد.
هوش مصنوعی: در محلهای که قدرت و عظمت وجود ندارد، چه کسی میتواند قدم بگذارد؟ اینجا همان جایی است که آتش بیرحم وجود دارد و بدون ملاحظه، گلوی مردم را میفشرد.
هوش مصنوعی: با نگاه تو چه کار میتوان کرد؟ در غیر این صورت، هیچکس در این دنیا نمیتواند با یک دل به دو عالم بپردازد.
هوش مصنوعی: در اینجا به این معناست که وقتی ما به جایی میرسیم، زمین و زمان برای ما متوقف میشود و سفر ما با صدای جرس همراه است. انگار که تمام دنیا تحت تأثیر حضور ما قرار میگیرد و خاطرات ما در هر قدمی که برمیداریم، باقی میماند.
هوش مصنوعی: دل چگونه میتواند در قفس زخمدار خود بزند؟ وقتی که بیدوست باشد، حتی نفس هم میتواند همچون ضربهای از شمشیر باشد.
هوش مصنوعی: در کوچهٔ دوستی، دل آدمی همچون آینهای صاف و زلال است. در اینجا، جز از وجود خود، چه چیزی میتواند توجه نگهبان را جلب کند؟
هوش مصنوعی: سرمایه و دارایی ما همانند نمایشی است که در آینه تجلی مییابد، ای آینه، دیگر نگذار که این اشتیاق در اینجا نمایان شود.
هوش مصنوعی: هیچکس نمیتواند به راحتی به وصال محبوب دست یابد، مگر آنکه دلش از رنج و درد پر باشد و قفس دلش شکافهایی داشته باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۶ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.