سینه چاک یک جهان گرد هوس بالیده‌ام
صبح آزادی چه حرف است این قفس بالیده‌ام
طمطراق گفتگوی بی‌اثر فهمیدنی‌ست
کاروانی چند آواز جرس بالیده‌ام
انفعال همتم، ننگ جهان فطرتم
آرزویی در دماغ بوالهوس بالیده‌ام
در خرابات ظهورم نام هستی تهمتی‌ست
چون حباب جرم مینا بی‌نفس بالیده‌ام
سوختن هم مفت فرصت بود اما مایه‌کو
پهلوی خشکی به قدر یک دو خس بالیده‌ام
هر غباری در هوای دامنی پر می‌زند
من هم ای حسرت‌کشان زین دسترس بالیده‌ام
ناله‌ام اما نمی‌گنجم درین نه انجمن
یارب این مقدار در یاد چه کس بالیده‌ام
غیر دریا چیست افسون مایهٔ ناز حباب
می‌درم پیراهنت بر خود ز بس بالیده‌ام
بیدل از ساز ضعیفیهای من غافل مباش
صور می‌خندد طنینی کز مگس بالیده‌ام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار به احساسات خود به عنوان یک جهان‌گرد اشاره می‌کند که از قفس آزادی رنج می‌برد. او به بی‌اثر بودن گفتگوها و ناتوانی در تحقق آرزوهایش می‌پردازد. شاعر از حسرت و ناامیدی خود صحبت می‌کند و به تصویر کردن جوانب منفی زندگی، از جمله ناکامی‌ها و عواطف ناتمامش می‌پردازد. او به این نکته اشاره می‌کند که هر غباری در زندگی، نشان‌دهنده حسرت و ناکامی اوست و در نهایت، به ضعف خود در بیان احساساتش و تأثیرات مثبتی که انتظار دارد، اشاره می‌کند. شاعر در این شعر، تصاویری از حباب‌ها و مینا را به کار می‌برد تا وضعیت خود را توصیف کند و به نوعی بر درد و رنج خود تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: من به شدت دلبسته و عاشق آزادی هستم و احساس می‌کنم که در این قفس حبس شده‌ام. صبح آزادی برایم چه معنایی دارد وقتی که هنوز در این محدودیت به سر می‌برم؟
هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که گفتگوهای بی‌معنی و بی‌نتیجه، تنها به صورت ظاهری و بدون عمق، قابل درک هستند. از طرفی، اشاره به این دارد که برخی صداها و نشانه‌ها در زندگی ما، مانند آوای جرس، به مرور زمان تبدیل به بخشی از وجود ما می‌شوند و ما با آنها آشنا و آمیخته شده‌ایم.
هوش مصنوعی: تنبلی و سستی در اراده‌ام، لکه‌ای است بر پیشانی وجودم. آرزویی در دل دارم که به‌سان علف هرز، در ذهن بی‌پروایم رشد کرده است.
هوش مصنوعی: در میخانه به دنیا آمدم و نامم به گونه‌ای است که انگار فقط یک شایعه است، مانند حبابی که بر روی سطح مینا شکل می‌گیرد. من نیز بدون نفس و وجود مستقل، رشد کرده‌ام.
هوش مصنوعی: سوختن هم که بی‌هزینه بود، اما من به اندازه یک یا دو گیاه خشکیده، به دلایل مختلف شکوفا شده‌ام.
هوش مصنوعی: هر غباری که در هوای دامن به پرواز درمی‌آید، من نیز به مانند کسانی که حسرت می‌کشند، از این دسترس بالیده‌ام.
هوش مصنوعی: من دردی دارم و می‌نالم، اما جای من در این جمع نمی‌گنجد. ای کاش کسی در یادش باشد که چقدر در دلش برایم احترام و ارادت قائل بوده‌ام.
هوش مصنوعی: جز دریا چه چیز دیگری می‌تواند چنان جذاب و دلفریب باشد که حباب‌های آب بر روی پیراهن تو نقش بزنند؟ من تا به حال به حدی در این زیبایی غوطه‌ور شده‌ام که نمی‌توانم از زیبایی‌ات دست بکشم.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به ضعف برخی از نواهای خود اشاره می‌کند و از دیگران می‌خواهد که از این نقاط ضعف غافل نشوند. او توضیح می‌دهد که به رغم این نواقص، احساساتی وجود دارد که عمیق و واقعی هستند. انگار که زیبایی و شادابی زندگی با وجود زخم‌ها و چالش‌ها همچنان در حال جریان است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.