تا بست ادب نامهٔ من در پر بسمل
پرواز گرفته‌ست شکن در پر بسمل
یاد تب شوقی که ز سامان تپیدن
آسودگیم داشت سخن در پر بسمل
فرصت هوس افتاد رم آهنگ شرارم
طرز نو من گشت کهن در پر بسمل
دل محو شهادتگه نازیست که اینجا
خون در رگ موجست و کفن در پر بسمل
ای شوق کرا نیست تپشهای محبت
سرتا قدم من بشکن در پر بسمل
بیتابی ساز نفس از دود خموشیست
ای عافیت آتش مفکن در پر بسمل
شبگیر فنا هم چقدر داشت رسایی
عمریست که داریم وطن در پر بسمل
هر جا دم تیغ تو گل افشان خیالیست
فرشست چو طاووس چمن در پر بسمل
ای راهروان منزل تحقیق بلندست
باید قدمی چند زدن در پر بسمل
بیدل هوس آرایی پرواز که دارد
محو است غبار تو و من در پر بسمل
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و اضطراب وجودی اشاره دارد. شاعر از پرواز و پر بسمل (پرنده‌ای که در حال نابودی است) سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که چگونه آرزوها و شوق‌ها در دل او موج می‌زنند. او به یاد دوران‌های گذشته و عشق‌های نافرجام اشاره می‌کند و به تضاد بین آرامش و تب و تاب درونی‌اش پرداخته است. در نهایت، به جستجوی حقیقت و شناخت در زندگی اشاره کرده و از غبار فراموشی و موانع پیش رو سخن می‌گوید. شعر مملو از تصاويری است که نشان دهنده‌ی جستجوی آزادی و زیبایی در میان مشکلات است.
هوش مصنوعی: ادب به گونه‌ای در نوشته‌های من جلوه‌گر شده که مانند پرنده‌ای زخمی که نشانه‌ای از آسیب دارد، در حال پرواز است.
هوش مصنوعی: یادآور اشتیاقی هستم که آرامش ما را تحت تاثیر قرار داده بود و سخن گفتن در این حالت برایمان دشوار بود.
هوش مصنوعی: فرصتی برای لذت‌جویی پیش آمد و من با شور و شوقی نوین وارد کار شدم، اما در عین حال، سبک و سیاق من همچنان قدیمی و آشنا باقی ماند.
هوش مصنوعی: دل به یاد جایی می‌تپد که زخم‌ها به شهادت رسیده‌اند، جایی که خون در رگ‌ها جاری است و بند پیکر از غم جدایی در حال پاره شدن است.
هوش مصنوعی: ای عشق، در حالی که تپشهای محبت من در هر لحظه از وجودم جاری است، می‌خواهم که همچون پرنده‌ای آزاد پرواز کنم و تمامی دلتنگی‌هایم را فراموش کنم.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به حالت بیتابی و ناآرامی اشاره دارد که از سکوت و عدم ارتباط ناشی می‌شود. او از عافیت و آرامش می‌خواهد که در دل بیتابی او شعله‌ور نشود و او را بیشتر دچار تشنگی و نیاز نکند. به طور کلی، این شعر به نیاز انسان به ارتباط و تداوم احساسات عمیق اشاره دارد.
هوش مصنوعی: در زمانی که به پایان عمر نزدیک می‌شویم، به یاد می‌آوریم که چقدر از زندگی ما ارزشمند بوده است، خصوصاً وقتی که در جستجوی وطن و هویت خود هستیم در حالیکه با سختی‌ها و دردهای جدایی روبرو هستیم.
هوش مصنوعی: هر جا که تیغ تو به کار می‌آید، تصوری از شکوفایی و زیبایی وجود دارد. مانند فرشی که در چمن‌ها پخش شده و نشانی از زیبایی طاووس دارد، این تصویر در ذهن ما رخ می‌دهد.
هوش مصنوعی: ای مسافران راه جستجو، برای رسیدن به مقصد بزرگ، لازم است چند قدمی بردارید و در این مسیر با دل و اراده وارد شوید.
هوش مصنوعی: بیدل آرزوی پرواز دارد و در غبار تو و من گم شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.