عیب همه عالم ز تغافل به هنر پوش
این پرده به هر جا تنک افتد مژه در پوش
بی‌قطع نفس کم نشود هرزه‌درایی
رسوایی پرواز به افشاندن پر پوش
در زنگ خوشست آینه از ننگ فسردن
ای قطره فضولی مکن اسرار گهر پوش
پر مبتذل افتاده لباس من و مایت
خاکی به سر وهم فشان رخت دگر پوش
ای خو‌اجه غرامت مکش از اطلس و دیبا
آدم چقدر نازکند، رو، جل خر پوش
جز خلق مدان صیقل زنگار طبیعت
دلگیری این خانه به واکردن درپوش
چون صبح میندوز به جز وحشت از این دشت
تا جاده و منزل همه در گرد سفر پوش
پیش از نفس آیینهٔ هستی به عرق گیر
تا غوطه به شبنم نزنی عیب سحر پوش
دل طاقت آن آتش رخسار ندارد
یاقوت نمایان شو و خود را به جگر پوش
بی‌نقطه مصور نشود معنی موهوم
آن موی میانی که نداری به کمر پوش
بی‌پرده خیالی که نداریم عیانست
حیرت نشود بر طبق آینه سر پوش
انجام تلاش همه کس آبله پایی است
بیدل تو همین ریشه به تحصیل ثمر پوش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بازتاب عیوب بشر و ناتوانی‌های او در فهم حقیقت می‌پردازد. شاعر با استفاده از تشبیه و استعاره، به سراینده‌گان می‌گوید که انسان‌ها به دلیل بی‌توجهی و عدم درک عمیق، به صورت ظاهری زندگی می‌کنند و اسرار زندگی را پوشیده نگاه می‌دارند. او به جنبه‌های سطحی و تظاهر انسانی اشاره می‌کند و از تظاهر به زیبایی و نازکی پرده‌پوشی می‌گوید. در نهایت، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که درک واقعی از طبیعت و وجود نیاز به تلاش و همت دارد و هرکس ممکن است در پایان بی‌ثمر بماند. این مفاهیم به شکل شعری جذاب و سمبلیک بیان شده است.
هوش مصنوعی: نقص و کجی‌های هر فرد و دنیای اطراف به خاطر نادیده گرفتن هنر و زیبایی‌هاست. اگر در جایی، عیبی دیده شود، بهتر است با ظرافت و احتیاط آن را پنهان کنیم.
هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توان به راحتی از آلودگی و فساد رهایی یافت، چرا که در هر حال، عواقب و رسوایی‌های ناشی از کارهای ناپسند، خود را نشان می‌دهند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در زیبایی و درخشانی می‌توان به خوبی به حقیقت پی برد و باید از فضولی و دخالت در امور دیگران پرهیز کرد، زیرا این کار ممکن است به اعتبار و شأن افراد آسیب برساند. مانند این است که قطره‌ای از دریا بخواهد به رازهای دریا پی ببرد، در حالی که باید در جای خود باقی بماند و از دخالت در رازهای عمیق‌تر خودداری کند.
هوش مصنوعی: لباس من و تو به شدت کهنه و بی‌ارزش شده است، و ما باید با دستکش و احتیاط به زندگی ادامه دهیم تا دوباره روح تازه‌ای به خود ببخشیم.
هوش مصنوعی: ای عزیز، برای زیبایی و قدرت انسان نیازی به پوشاک گران‌قیمت و لوکس نیست. آدمی با ناز و زیبایی خود، حتی با پوشیدن لباس‌های ساده، می‌تواند جلوه‌گری کند.
هوش مصنوعی: به جز انسان‌ها، هیچ چیز دیگری نمی‌تواند زنگاری که بر دل طبیعت نشسته را پاک کند. غم و اندوه این خانه تنها با برداشتن درپوش آن به وجود آمده است.
هوش مصنوعی: وقتی صبح می‌آید، تنها احساس ترس و وحشت از این بیابان باقی می‌ماند، زیرا همه چیز در گرد و غبار سفر پنهان شده است.
هوش مصنوعی: قبل از اینکه به وجود خود فکر کنی و خود را در آینه وجود ببینی، تلاش کن تا خود را از نواقص و عیوب پاک کنی، تا بعدها به زشتی و نقصی دچار نشوی که به سحر شبنم شبیه است و نمی‌توانی آن را بپوشانی.
هوش مصنوعی: دل نمی‌تواند آن آتش زیبایی چهره‌ات را تاب بیاورد، ای یاقوت! خودت را نشان بده و وجودت را در دل پنهان کن.
هوش مصنوعی: بدون نقطه، معنای نامشخص به تصویر کشیده نمی‌شود. آن موی میان، که برای آن کمرپوشی نداری، به چه معناست؟
هوش مصنوعی: ما هیچ تصوری بدون ملاحظه‌ای نداریم، بنابراین حیرت‌انگیز نیست که آنچه در آینه دیده می‌شود، پوشیده باشد.
هوش مصنوعی: تلاش هر شخصی بی‌نتیجه و ناقص است، اما تو بیدل، همه آن زحمات و تلاش‌ها می‌تواند به تو میوه و نتیجه‌ای خوب بدهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.