هر کجا آیینهٔ ما گردد از زنگار سبز
گر همه طوطی شوی نتوان شد آن مقدار سبز
این چمن الفت‌پرست سایهٔ گیسوی کیست
سبزه می‌جوشد به گردن رشتهٔ زنٌار سبز
برگ عیش قانعان بی‌گفتگو آماده است
شد زبان بسته از خاموشی اظهار سبز
گر مزاج خام ظالم پخته‌کار افتد بلاست
ورنه دارد طبع‌گل چندان که باشد خار سبز
کسوت ما هرچه باشد ناله خون‌آلوده است
طوطیان را کم شود چون بال و پر منقار سبز
از لب شاداب او چون سنبل اندر چشمه‌سار
موج می‌خواهد شدن در ساغر خمّار سبز
گر سحاب آرد نوید سایهٔ نخل قدش
نالهٔ بلبل دهد چون سرو از این گلزار سبز
برق حسن نو خطی در گل گرفت آیینه را
جلوه‌گر این است کشت تشنهٔ دیدار سبز
ریشهٔ گل بی‌طراوت نیست از ابر بهار
می‌کند تردستی مطرب زبان تار سبز
هیچ زشتی در مقام خویش نامرغوب نیست
خار را دارد همان چون گل سر دیوار سبز
رنگ می‌بندد لب خندان به عزلت خو مکن
آب هم می‌گردد از آسودن بسیار سبز
آبروی مرد بیدل با هنر جوشیدنست
نیست در شمشیرها جز تیغ جوهردار سبز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که به زیبایی‌ها و نمادهای طبیعت و عشق اشاره دارد. شاعر از زنگار سبز به عنوان نمادی از زیبایی و زندگی استفاده می‌کند و به تلخی‌های زندگی و دل‌شکستگی نیز اشاره می‌کند. در این شعر، چمن، گل، طوطی و بلبل به عنوان نمادهای عشق و زیبایی مطرح می‌شوند و درکنار هم، از احساسات و نگرانی‌های انسانی صحبت می‌شود. در نهایت، شاعر به این نتیجه می‌رسد که زیبایی و زشتی در زندگی وجود دارد و هر دو بخشی از تجربه انسانی هستند.
هوش مصنوعی: هر جایی که آینه ما زنگار سبز بگیرد، حتی اگر همه به شکل طوطی درآیند، باز هم نمی‌توان به آن درجه سبز رسید.
هوش مصنوعی: این چمن که به دوستی معروف است، سایه‌سار چه کسی است؟ سبزه‌ها به گردن بند سبز رنگی می‌جوشند.
هوش مصنوعی: افراد قانع و رضایتمند به سادگی همواره از لذت‌ها و شادی‌ها بهره‌مند هستند، بدون اینکه نیاز داشته باشند که درباره آن صحبت کنند. آنها در سکوت، خود را از خوشی‌ها پر می‌کنند و به زندگی رنگ و بویی تازه می‌بخشند.
هوش مصنوعی: اگر مزاج خامی از فرد ظالم به کار بیفتد، بلا و مشکلاتی به دنبال خواهد داشت، ولی اگر طبیعت گل به خوبی شکوفا شود، حتی خار سبز هم زیبایی و شکوه خود را حفظ می‌کند.
هوش مصنوعی: هر لباسی که به تن داشته باشیم، ناله‌ای از خون و درد به گوش می‌رسد. طوطیان به دلیل نداشتن بال و پر، نمی‌توانند صدای ما را بشنوند و از مرگ و نابودی‌مان باخبر شوند.
هوش مصنوعی: از لب زیبا و شاداب او همچون گل سنبل، اشتیاقی در دل دارم که مانند موجی در جویبار، در جامی پر از شراب سبز غوطه‌ور شوم.
هوش مصنوعی: اگر ابر پیام‌آور سایهٔ درختان نخل باشد، آنگاه بلبل از زیبایی گلزار سبز مانند سرو ناله می‌زند.
هوش مصنوعی: درخشش زیباییِ چهره‌ای نو، مانند خطی زیبا بر روی گل است که آیینه را به نمایش می‌گذارد. این جلوه‌گری از آن روست که دل‌های تشنه‌ی دیدار، به سرسبزی و طراوت آن عشق می‌ورزند.
هوش مصنوعی: ریشهٔ گل همیشه سرزنده و شاداب نیست، بلکه این شگفت‌انگیزی و زیبایی به لطف بارش باران بهاری است که مانند یک هنرمند با مهارت، به سبزی و طراوت این گیاه کمک می‌کند.
هوش مصنوعی: هیچ عیبی در جایگاه خودش بی‌ارزش نیست؛ همان‌طور که خار نیز در کنار گل به زیبایی دیوار سبز خود می‌افزاید.
هوش مصنوعی: لبخند و خوشحالی تو، مانند رنگی که به صورت می‌زند، به راحتی به زوال می‌رسد. از تنهایی و دوری از دیگران خودداری کن، زیرا مانند آبی که در آرامش می‌گردد، ممکن است زندگی‌ات نیز از تحرک و سرزندگی بیفتد.
هوش مصنوعی: آبروی مردان بزرگ به خاطر هنر و توانایی‌هایشان است و تنها شمشیرهای باکیفیت و خاص نیست که آن را نشان می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گشت خط بر گرد آن رخسار چون گلنار سبز
همچو در باغی که گردد دامن گلزار سبز
رفت آن کز جور گیسویش جهان بودی سیاه
زین پس از دور خطش گردد در و دیوار سبز
باغ رویش سبز شد وز بهر چشمش درخور است
[...]
بس که از شادابی خطت شد این گلزار سبز
خاک می‌گردد چو ابر از سایهٔ دیوار سبز
زبن هوا گر دانهٔ تسبیح گیرد آب و رنگ
می‌شود چون ریشه‌های تاکش آخر تار سبز
می‌نماید بی‌نسیم مقدم جان‌پرورت
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.