نمی‌گویم به گردون سیر کن یا بر هوا بنگر
نگاهی کرده‌ای گل تا توانی پیش پا بنگر
به پرواز هوا تا کی عروج آهستگی غفلت
حضیض قدر جاه از سایهٔ بال هما بنگر
نگردی از گرانی‌های بار زندگی غافل
به عبرت آشنا کن دیده و قد دوتا بنگر
تو ای زاهد مکن چندین جفا در حق بینایی
برآ از خلوت و کیفیت صنع خدا بنگر
حباب بی سر و پایت پیامی دارد از دریا
که ای غافل زمانی خویش را از ما جدا بنگر
چو نی از ناتوانی ناله‌ها در لب گره دارم
نفس کن صرف امداد من و عرض نوا بنگر
در این گلزار هر سو شبنمی بر خاک می‌غلتد
به حال خندهٔ گل گریه‌ها دارد هوا بنگر
خرام سیل در ویرانه‌ها دارد تماشایی
ز رفتارت قیامت می‌رود بر دل بیا بنگر
جبینی سود و رنگ تهمت خون بست بر پایت
به آیین ادب گستاخی رنگ حنا بنگر
به انصاف حیا تا پردهٔ روی حسد بندی
به آن چشمی که خود را دیده باشی سوی ما بنگر
ز ساز رفتن است آماده همچون شمع اجزایت
سراپای خود ای غافل به چشم نقش پا بنگر
اثرهای مروت از سیه‌چشمان مجو بیدل
وفا کن پیشه و زین قوم آیین جفا بنگر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به مخاطبش پیشنهاد می‌کند که به جای نگاه کردن به آسمان و دوردست‌ها، به جزئیات و اتفاقات روزمره زندگی‌اش توجه کند. او از غفلت و بی‌توجهی به واقعیت‌های زندگی هشدار می‌دهد و به نقش مهم و تأثیرگذار انسان در جهان اشاره می‌کند. شاعر همچنین به احساسات و دردهای درونی اشاره دارد و می‌خواهد تا افراد با نگاه به درون خود و به دور و برشان، عبرت بگیرند و از زیبایی‌ها و واقعیت‌های زندگی غافل نشوند. در نهایت، او بر ضرورت انصاف و مروت تأکید می‌کند و از انسان‌ها می‌خواهد که به یکدیگر با احترام و صداقت برخورد کنند.
هوش مصنوعی: من نمی‌گویم که به آسمان نگاه کنی یا در گردشی بیفتی، اما تو باید به جلو و به چیزهایی که در دسترس‌ات هستند توجه کنی.
هوش مصنوعی: به آسمان پرواز کن و به آرامی به جلو برو، غفلت و بی‌توجهی نمی‌گذارد که به ارزش‌های واقعی زندگی دست یابی. به قدرت و عظمت سایهٔ پرندهٔ بزرگ توجه کن.
هوش مصنوعی: به مشکلات و سختی‌های زندگی بی‌توجه نباش و با فکر کردن به آنها، چشم خود را باز کن و به خوبی اوضاع را بررسی کن.
هوش مصنوعی: ای زاهد، چرا این‌قدر در حق بینایی بی‌مهری می‌کنی؟ از تنهایی بیرون بیا و به زیبایی‌های آفرینش خدا نگاه کن.
هوش مصنوعی: حبابی که بدون سر و پا است، پیام مهمی از دریا دارد. این پیام به ما می‌گوید که ای فراموشکار، گاهی اوقات باید به زمانی که داریم و فاصله‌مان از خودمان توجه کنیم.
هوش مصنوعی: مانند نی که از ضعف و ناتوانی ناله می‌زند، من هم در دل خود حزینی دارم. از تو می‌خواهم که با نفس‌کشی‌ات به من کمک کنی و نغمه‌ی خود را به من نشان بدهی.
هوش مصنوعی: در این باغ زیبا، هر جا که نگاه کنی، قطره‌های شبنم به خوشحالی بر روی زمین می‌افتند، در حالی که گل‌ها به خاطر احساساتشان می‌گریند. هوا را تماشا کن.
هوش مصنوعی: سیل در ویرانه‌ها به آرامی حرکت می‌کند و تماشای آن، به یاد اوضاع و رفتار تو، مانند قیامت بر دل من می‌آورد. بیا و نگاه کن.
هوش مصنوعی: جبین سود و رنگ تهمت همچون خون بر پایت نشسته است؛ در فضیلت‌هایی که باید داشته باشی، این رنگ حنا را مشاهده کن که نشان‌دهنده پرهیزگاری و ادب است.
هوش مصنوعی: به عدالت و با حیا باش، زیرا حسادت باعث می‌شود که خود را از دیگران دور کنی. به آن چشمی که به خودت نگاه می‌کند، به ما توجه کن.
هوش مصنوعی: شما باید مانند شمع آماده باشید و از خود بگذرید. ای غافل، به جای پای خود نگاه کن و متوجه نشانه‌های خودت در این دنیا باش.
هوش مصنوعی: از آدم‌های بداندیش و نامهربان انتظاری از مروت و لطف نداشته باش. تو باید به وفا و صداقت خود ادامه دهی و به رفتارهای ناپسند و بی‌رحمانه این افراد توجه نکن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ز صبح طلعتش آیینهٔ دل را صفا بنگر
ز شام طره‌اش چون شب دلیل بخت ما بنگر
به کشت صبر ما برق نگاهش را تماشا کن
ز چین ابرویش دندانهٔ داس بلا بنگر
به پای زلف از هر حلقه خلخالی تماشاکن
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.