ای شعله نهال از قلمت گلشن کاغذ
دود از خط مشکین تو در خرمن کاغذ
خط نیست‌که‌گل‌کرد از آن‌کلک‌گهربار
برخاسته از شوق تو مو بر تن کاغذ
با حسرت دل هیچ نپرداخت نگاهت
کاش آینه می‌داشت فرستادن کاغذ
لخت جگرم سد ره ناله نگردید
پنهان نشد این شعله به پیراهن کاغذ
از وحشت آشوب جهان هرچه نوشتم
افشاند خط از خویش پر افشاندن کاغذ
سهل است به این هستی موهوم غرورت
آتش نتوان ریخت به پرویزن کاغذ
با تیغ توان شد طرف از چرب‌زبانی
در آب چو روغن نبود جوشن کاغذ
بر فرصت هستی مفروشید تعین
گو یک دو شرر چین نکشد دامن کاغذ
چون خامه خجالت‌کش این مزرع خشکیم
چیدیم نم جبهه به افشردن کاغذ
بیدل سر فوارهٔ این باغ نگون است
تاکی به قلم آب دهی گلشن کاغذ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات عمیق و زیبایی‌هایی می‌پردازد که از نوشتن و هنر خطاطی ناشی می‌شود. شاعر با استفاده از استعارات و تصاویری چون شعله، گل، و کاغذ، به تأثیرات روحی و عاطفی نوشتن اشاره می‌کند. احساساتی همچون شوق و حسرت، و همچنین ناامیدی و آسیب‌های ناشی از آشوب‌های دنیای بیرونی در این اثر نمایان است. شاعر به زیبایی می‌گوید که چگونه کلمات و هنر خط می‌توانند حس و حال درونی انسان را نمایان سازند، در حالی که در مقابل واقعیت‌های تلخ زندگی، خود را نشان می‌دهند. در نهایت، این شعر حسی از نیاز به زیبایی و بیان عواطف را از خلال هنر کلام منتقل می‌کند.
هوش مصنوعی: ای شعله‌ور، مانند درختی که از قلم تو شکوفه می‌زند، باغی از کاغذ به وجود می‌آورد و دود از خط زیبای تو در انبار کاغذ می‌پیچد.
هوش مصنوعی: این جمله به زیبایی و شگفتی از احساسات عاشقانه اشاره دارد. گفته شده که کلمات و خطوطی که بر روی کاغذ نوشته شده، از شوق و عشق به تو به وجود آمده‌اند. این احساسات به گونه‌ای هستند که از گوینده به کاغذ منتقل شده و زیبایی خاصی پیدا کرده‌اند. در واقع، عشق و اشتیاق به معشوق باعث خلق این خطوط خوش‌اند و احساساتی عمیق را در دل به وجود می‌آورد.
هوش مصنوعی: نگاه تو با دل پر از حسرت هیچ‌گاه به من ارزش نداد. ای کاش آینه‌ای وجود داشت که توانایی ارسال کاغذ را داشت.
هوش مصنوعی: دل شکسته‌ام، صدای ناله‌ام نتوانسته پنهان بماند و این آتش درونم به لباس کاغذی‌ام راه پیدا کرده است.
هوش مصنوعی: از ترس و بلندی صدای ناآرامی‌های دنیا، هرچه نوشتم، تکه‌های کاغذ را پراکنده کرد.
هوش مصنوعی: ساده است که به این جهان فریبنده نتوانی نسبت به غرور خود بی‌پرواتر باشی و نمی‌توانی آتش آن را به ورق کاغذ بیندازی.
هوش مصنوعی: با سخن شیرین و توانایی کلام، می‌توان به آسانی بر دیگران تسلط پیدا کرد. اما اگر در دریایی از مشکلات و چالش‌ها قرار بگیریم، مانند روغن در آب، نمی‌توانیم به راحتی از آنها عبور کنیم.
هوش مصنوعی: در زمان حیات خود، امکانات و فرصت‌ها را به خوبی شناسایی کنید و از آنها بهره ببرید، زیرا ممکن است فرصتی دوباره به دست نیاید و زندگی به سرعت می‌گذرد.
هوش مصنوعی: ما به آرامی و با احتیاط از این زمین خشک و بی‌روح بهره‌برداری کردیم و قطرات عرق خود را بر روی کاغذ ریختیم.
هوش مصنوعی: در این باغ که پر از زیبایی‌هاست، بیدل مانند سر فواره‌ای است که به زمین می‌رسد. تا وقتی که آب قلم را به‌سوی گلشن کاغذ می‌فرستد، زیبایی‌ها و احساسات می‌توانند در نوشتار زنده بمانند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای ساز بر و دوش تو پیراهن‌کاغذ
تا چند به هر شعله زنی دامن‌کاغذ
کس نیست که بر خشکی طبعت نستیزد
گر آتش وگر آب بود دشمن‌کاغذ
بی‌کسب هنر فیض قبولی نتوان یافت
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.