مشرب عشاق بر وضع هوس تنگی‌کند
عالم عنقا به پرواز مگس تنگی کند
واصل مقصد ز خاموشی ندارد چاره‌ای
چون به منزل آمد آواز جرس تنگی کند
سیری از شوخی ندارد طفل آتش‌خوی من
اشک را کی در دویدن‌ها نفس تنگی کند
انتظار بیخودی ما را جنون پیمانه کرد
خلق مستان از شراب دیررس تنگی کند
بوی‌گل در رنگ دزدد بال پرواز نفس
باغ امکان بی‌تو از آهم ز بس تنگی‌کند
دیده بی رویت ندارد طاقت تشویش غیر
آن‌چه بر گل واشود بر خار و خس تنگی‌کند
بی‌دماغ دستگاه مشرب یکتایی‌ام
خانهٔ آیینهٔ ما بر دو کس تنگی کند
کیسه‌پردازان افلاس از فضولی فارغند
بی‌گشادی نیست‌گر دست هوس تنگی‌کند
عالمی را الفت جسم از عدم دلگیر کرد
بر قفس پرورده بیرون قفس تنگی کند
چون سحر بیدل من و هستی تعب پیراهنی
کز حیا بر خویش تا بالد نفس تنگی کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره احساس عشق و دلتنگی است. شاعر به تنگی و محدودیت‌های ناشی از عشق و اشتیاق اشاره می‌کند و بیان می‌کند که چگونه این احساسات بر سرنوشت و زندگی افراد تأثیر می‌گذارند. او از عدم توانایی در فراموش کردن معشوق و اثرات عاطفی آن بر خود و دیگران سخن می‌گوید. همچنین به زیبایی طبیعت و تأثیر آن بر احساسات انسانی و همچنین به ناتوانی در درک دیگران در فقدان معشوق اشاره می‌کند. در مجموع، این شعر گویای شدت احساسات عاشقانه و دشواری‌های ناشی از آن‌هاست.
هوش مصنوعی: محبت و عشق باعث می‌شود که عاشقان در شرایط سخت و محدود به زندگی ادامه دهند. حتی دنیای وسیع و بزرگ مثل عالم عنقا نیز در برابر خواسته‌ها و آرزوهای کوچک و ناچیز، محدود و تنگ می‌شود.
هوش مصنوعی: افرادی که در مسیر خود به هدفی می‌رسند، نمی‌توانند از سکوت و آرامش پرهیز کنند، زیرا وقتی به مقصد می‌رسند، صدای زنگ خودروها آنها را آزار می‌دهد.
هوش مصنوعی: کودک آتشین من دیگر از شوخی سیر نمی‌شود. او در هنگام دویدن، هرگز نگران کم آوردن نفس و اشک ریختن نیست.
هوش مصنوعی: انتظار بیهوده و بدون نتیجه ما باعث دیوانگی شده و مردم را از شراب دیررس به زودی خسته می‌کند.
هوش مصنوعی: عطر گل در رنگ، پرواز نفس باغ را با خود می‌برد و بدون تو، از شدت غصه‌ام، تنگی می‌یابد.
هوش مصنوعی: چشم، تحمل نگرانی و اضطراب را بدون روی تو ندارد. تنها چیزی که بر گل تاثیر می‌گذارد، بر خار و علف هم فشار می‌آورد.
هوش مصنوعی: من بدون روح و جانم، مشرب یکتایی‌ام مانند خانه‌ای است که فقط به دو نفر جا می‌دهد و به همین خاطر، برای ما کمتر از دو نفر مناسب است.
هوش مصنوعی: هر کسی که به جمع‌آوری پول و ثروت مشغول است، از مشکلات و فقر دیگران غافل است. اما اگر شانس و فرصت خوبی پیش نیاید، ممکن است خودشان نیز در تنگدستی قرار بگیرند.
هوش مصنوعی: وجود انسان از عدم به وجود آمده و این تقریباً شبیه به این است که یک عالم، از نبود به هستی رسیده و زندگی او را تحت تأثیر قرار داده است. وقتی شخصی در محیطی محصور و محدود مانند قفس قرار دارد، به سختی می‌تواند احساس آزادی و راحتی کند و در نهایت ممکن است به دنبال فرار و دستیابی به فضایی وسیع‌تر باشد.
هوش مصنوعی: وقتی سحرگاه می‌شود، من با دل شکسته‌ام و وجودم به مانند پیراهنی است که از شرم به خود می‌پیچد و نفسش به سختی می‌آید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بادهٔ تحقیق را ظرف هوس تنگی کند
در بر آتش لباس خار و خس تنگی کند
درد را جولا‌نگهی چون سینهٔ عشاق نیست
بر فغان مشکل‌که آغوش جرس تنگی‌کند
بر جنون می‌پیچم واز خویش بیرون می‌روم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.