ای بی‌نصیب عشق به کار هوس بخند
بر بال هرزه پر دو سه چاک قفس بخند
دل جمع‌کن به یک دو قدح ازهزار وهم
برمحتسب بتیز و به ریش عسس بخند
اوقات زندگی ز فسردن به باد رفت
برگریه‌ات اگر نبود دسترس بخند
زین جمع مال مسخرگی موج می زند
خلقی‌ست درکمند فسار و مرس بخند
شور ترانه‌سنجی عنقایی‌ات رساست
چندی به قاه‌قاه طنین مگس بخند
از شرم چون شرر مژه‌ای واکن و بپوش
سامان این بهار همین است و بس بخند
زین‌کشت‌خون به‌دل چه‌ضرور است رستنت
لب گندمین کن و به تلاش عدس بخند
در آتش است شمع و همان خنده می‌کند
ای خامشی به غفلت این بوالهوس بخند
تاکی‌کند فسون نفس داغ فرصتت
ای آتش فسرده به سامان خس بخند
خاموش رفته‌اند رفیقانت از نظر
اشکی به درد قافلهٔ بی‌جرس بخند
بر زندگی چو صبح گمان بقاکبراست
گو این غبار رفته به‌گردون نفس بخند
بیدل چو گل اگر فکنی طرح انبساط
چشمی به خویش واکن و بر پیش و پس بخند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان احساسات و تجارب زندگی می‌پردازد. او عشق را بی‌فایده می‌داند و بر اهمیت خنده و شادی در زندگی تأکید می‌کند، حتی در شرایط سخت. به جای افسردگی و غم، شاعر به لذت‌های زودگذر و خوشی‌های کوچک دعوت می‌کند و به ما یادآوری می‌کند که زندگی کوتاه است و باید از آن لذت ببریم. او از ما می‌خواهد که به مشکلات زندگی و دلتنگی‌ها فکر نکنیم و به شادی و خنده اهمیت دهیم. در نهایت، شاعر اشاره می‌کند که در این دنیای ناامیدکننده، خنده و شادی همچنان می‌تواند نور امیدی باشد.
هوش مصنوعی: ای کسی که از عشق بی‌بهره‌ای، به جای آن با هوس خوش باش و بر سر پرنده‌های بی‌پروا که در قفس زندگی می‌کنند، بخند.
هوش مصنوعی: دل را جمع کن و با دو لیوان شراب از هزار خیال و گمان دل ببر، در حالی که به ساقی تیز و به ریش نگهبان بخندی.
هوش مصنوعی: زندگی گاهی ما را تحت فشار قرار می‌دهد و ممکن است به شدت غمگین شویم، اما اگر نتوانیم اشک‌های خود را بریزیم، می‌توانیم با خنده به خودمان روحیه بدهیم و از این سختی‌ها عبور کنیم.
هوش مصنوعی: در میان این جمع ثروت، برخی افراد هستند که به شیوه‌ای بامزه رفتار می‌کنند، گویی که در دام نیروهای خنده‌دار و بی‌فایده گرفتار شده‌اند.
هوش مصنوعی: شور و شوق آوازخوانی تو بسیار دلنشین است، مدتی بخند و با صدای بلند خنده‌ات را پخش کن.
هوش مصنوعی: از شرم، مانند جرقه‌ای، چشم‌هایت را بگشای و زیبایی‌های این بهار را بپوشان و بس. فقط بخند.
هوش مصنوعی: از این کشت و زار درد و رنج، چه نیازی به رویش است؟ لبخند بزن و به تلاش برای بدست آوردن چیزهای ساده و عادی همچون عدس نگاه کن.
هوش مصنوعی: شمع در آتش می‌سوزد و با این حال هنوز خنده می‌کند. ای خاموشی، به نادانی این آدم ساده‌دل بخند.
هوش مصنوعی: یاد کن که چطور فرصت‌نفس زودگذر تو را به وجد می‌آورد، ای آتش سرد و خاموش، به حال خوشی بر هدایت خوشبختی بخند.
هوش مصنوعی: رفیقانت از دید پنهان شده‌اند و تو به یاد آنها در دل خود غمی داری. با این حال، به بی‌جرس بودن قافله فکر کن و سعی کن لبخند بزنی.
هوش مصنوعی: زندگی را همچون صبح تصور کن، که احتمال جاودانگی‌اش بزرگ است. حتی اگر غباری از آن به آسمان برود، به نفس خود بخند و آرامش را تجربه کن.
هوش مصنوعی: اگر بیدل مانند گل، به زیبایی و نشاط دست یابی، چشمانت را به خود باز کن و به دور و برت لبخند بزن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.