وحشتم گر یک تپش در دشت امکان بشکفد
تا به دامان قیامت چین دامان بشکفد
اشک مژگان‌پرورم، از حسرتم غافل مباش
ناله‌اندودست آن گل کز نیستان بشکفد
کو نسیم مژده وصلی که از پرواز شوق
غنچهٔ دل در برم تا کوی جانان بشکفد
می‌توان با صد خیابان بهشتم طرح داد
یک مژه چشمی که بر روی عزیزان بشکفد
تا قیامت در کف خاکی که نقش پای اوست
دل تپد، آیینه بالد، گل دمد، جان بشکفد
هستی جاوید ریزد گل به دامان عدم
یک تبسم‌وار اگر آن لعل خندان بشکفد
گل‌فروشان جنون را دستگاهی لازم است
غنچهٔ این باغ ترسم بی‌گریبان بشکفد
ناله‌ها از کلفت بی‌دردی دل آب شد
یارب این گلشن به بخت عندلیبان بشکفد
نیست غیر از شرم حاجت ابر گلزار کرم
می‌کند سایل عرق تا دست احسان بشکفد
بر دل مایوس بیدل پشت دستی می‌گزم
غنچهٔ این عقده کاش از سعی دندان بشکفد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساس عمیق و پر درد شاعر اشاره دارد که در پی تپش و زندگی در دل دشت و زیبایی‌های طبیعت است. شاعر به عشق و آرزوهایی می‌پردازد که در دل دارد و تمایلش به وصال معشوق را بیان می‌کند. در این مسیر، او به اشک‌ها و ناله‌های دل اشاره می‌کند و به زیبا بودن لحظات کوتاه عشق و زیبایی می‌پردازد. این اشعار به ارتباط عمیق میان عشق، طبیعت و هستی اشاره دارد و شاعر امید دارد که با زندگی دوباره یا لحظه‌ای خاص، عشق و زیبایی دوباره شکوفا شود. احساس اندوه و آرزو در این شعر مشخص است و شاعر به طور ویژه‌ای به دلتنگی و حسرت‌های خود پرداخته است.
هوش مصنوعی: اگر ترس و اضطراب من یکبار در دشت وجود بروز کند، شاید به خاطر آن، به دامان قیامت و روز رستاخیز بر گردم.
هوش مصنوعی: چشم‌های من که پر از اشک هستند، ناله و غم آن گل را از یاد نبر که از باغ نی خوشبو شکوفا می‌شود.
هوش مصنوعی: کجا نسیم خوشی که خبر از وصالی بدهد؛ نسیمی که بتواند شوق دل را به پرواز درآورد و غنچه وجودم را در آغوش بگیرد تا به سوی معشوق بشکفد.
هوش مصنوعی: با صد خیابان می‌توان بهشت را طراحی کرد، اما زیبایی یک مژه از چشمی که بر روی محبوبان شکوفا شود، ارزش بیشتری دارد.
هوش مصنوعی: تا زمان قیامت، در این خاکی که اثر پای اوست، قلب می‌تپد، آینه‌ها درخشش دارند، گل‌ها می‌شکفند و جان‌ها زنده می‌شوند.
هوش مصنوعی: اگر آن لعل خندان بشکفد، هستی ابدی مانند گلی به دامان عدم خواهد ریخت.
هوش مصنوعی: فروشندگان گل برای ارائه احساسات و شور و شوق نیاز به ابزاری دارند و من نگرانم که بدون حمایت و مراقبت، غنچه‌های این باغ به آرامی شکوفا شوند.
هوش مصنوعی: ناله‌ها و صداهای غم‌انگیزی از دل بی‌احساس و بی‌درد شنیده می‌شود. ای کاش این باغ و گلستان به شانس و قسمت خوشبختی بلبل‌ها شکوفا شود.
هوش مصنوعی: تنها چیزی که لازم است، شرم و حیا است. ابر در بهار با ذاتی نرم و مهربان، با برکتش به زمین می‌ریزد و درختان را سیراب می‌کند تا شکوفه‌ها و برکت‌ها نمایان شوند.
هوش مصنوعی: بر دل ناامید و بی‌حس، ضربه‌ای می‌زنم و آرزو می‌کنم که این مشکل و درد، به‌خاطر تلاش‌هایم به نتیجه برسد و به شکوفایی برسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
باغ نیرنگ جنونم نیست آسان بشکفد
خون خورد صد شعله تا داغی به سامان بشکفد
آببار ما ادبکاران گداز جرأت است
چشم ما مشکل که بر رخسار جانان بشکفد
بیدماغی فرصت‌اندیش شکست رنگ نیست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.