تغافل‌چه‌خجلت‌به‌خود چیده‌باشد
که آن نازنین سوی ما دیده باشد
حنابی‌ست رنگ بهار سرشکم
بدانم به پای که غلتیده باشد
طرب مفت دل‌گرهمه صبح شبنم
زگل کردن گریه خندیده باشد
به اظهار هستی مشو داغ خجلت
همان به که این عیب پوشیده باشد
ندانم دل از درس موهوم هستی
چه فهمیده باشدکه فهمیده باشد
چو موج گهر به که از شرم دریا
نگاه تو در دیده پیچیده باشد
بجوشد دل گرم با جسم خاکی
اگر باده با شیشه جوشیده باشد
من و یأس مطلب، دل و آه حسرت
دعا گو اثر می‌پرستیده باشد
نفس‌ساز‌ی آهنگ جمعیتت‌کو
سحر گرد اجزای پاشیده باشد
درین دشت وحشت من آن گردبادم
که سر تا قدم دامن چیده باشد
حیاپرور آستان نیازت
دلی داشتم آب گردیده باشد
گر بیدل ما دهد عرض هستی
به خواب عدم حیرتی دیده باشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساساتی چون عشق، حیا، و خجالت اشاره دارد و در عین حال به موضوعاتی چون زیبایی، بودن و عدم وجود می‌پردازد. شاعر از راز و رمز دل و احساسات درونی‌اش سخن می‌گوید و با توصیفاتی زیبا، به عواطف انسانی و تردیدهایش در مورد وجود و عدم می‌پردازد. او از نگاه معشوق و تأثیر آن بر دل یاد می‌کند و در نهایت به تأملات و احساسات درونی‌اش اشاره دارد که نشان‌دهنده تضادهای عاطفی و روانی اوست. این شعر عمیق و پر از تصاویر زیبا، اندیشه‌های شاعرانه‌ای درباره عشق و وجود را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: آدمی چطور می‌تواند این‌قدر بی‌خیال باشد که آن موجود زیبا به سمت ما نگاه کرده باشد و او بی‌خبر باشد؟
هوش مصنوعی: رنگ بهار مانند رنگ حناست و من می‌دانم که اشک‌هایم به پای چه کسی ریخته شده است.
هوش مصنوعی: شادی و لذت من تمامی می‌شود زمانی که هر صبح با قطرات شبنم بر روی گل‌ها مواجه شوم، حتی اگر این شادی در دل من با گریه و خنده ترکیب شده باشد.
هوش مصنوعی: اگر وجود خود را نمایان کنی، ممکن است دچار خجالت شوی؛ بهتر است این عیب را پنهان نگه‌داری.
هوش مصنوعی: نمی‌دانم دل چه درسی از این دنیای نامعلوم گرفته است، و آیا اصلاً چیزی را درک کرده است یا نه.
هوش مصنوعی: همان‌طور که مرواریدها از شرم دریا به وجود می‌آیند، نگاه تو نیز به گونه‌ای در چشمانم پیچیده است.
هوش مصنوعی: اگر دل انسانی که از ماده خاکی ساخته شده، در حالتی شاداب و پر نشاط باشد، این شادی می‌تواند از نوشیدنی‌ای باشد که در شیشه‌ای قرار دارد و به آن دَم خورده شده است.
هوش مصنوعی: من و ناامیدی، دل و آه حسرت، دعا می‌کنیم تا تأثیری از پرستش عشق به وجود آید.
هوش مصنوعی: آیا هنوز هم در جستجوی نغمه‌ای هستی که روح و جانت را صیقل بدهد و به جمعیت و مردم نزدیکت سازد، در حالی که صبحگاهان اجزای پراکنده‌ات را در هم می‌آمیزد؟
هوش مصنوعی: در این بیابان بی‌رحم، من مانند یک گردباد هستم که تمام وجودم را پر از دامن‌های پراکنده کرده‌ام.
هوش مصنوعی: من در آستان پر از حیا و نیاز تو دلی داشتم که به حالت اشک و آب درآمده باشد.
هوش مصنوعی: اگر بیدل ما در خواب عدم به وجود خود بپردازد، حیرتی خواهد داشت که خود را درک کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چه گل از خودآن مرده دل چیده باشد
که زخمی به درویش نخندیده باشد
تواند به مجنون کسی کرد کاوش
که پیشانی شیرخاریده باشد
کسی را رسد پا به دامن کشیدن
[...]
خنک دیدهٔ کان ترا دیده باشد
ز گلزار حسنت گلی چیده باشد
سراپا نظر گشته باشد کسی کو
جمال ترا یک نظر دیده باشد
چه دیده است چشمیکه رویت ندیده
[...]
کسی معنی بحر فهمیده باشد
که چون موج برخویش پیچیده باشد
چو آیینه پر ساده است این گلستان
خیال تو رنگی تراشیده باشد
کسی را رسد ناز مستی که چون خط
[...]
کسی گرد کوی تو گردیده باشد
که صد بار سر زیر پا دیده باشد
کسی طاقت آتش حسن دارد
که چون زلف بر خویش پیچیده باشد
کسی را ز زلف تو باشد سراغی
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.