گر کمال اختیار خواهم کرد
نیستی آشکار خواهم کرد
جیب هستی قماش رسوایی‌ست
به نفس تار تار خواهم کرد
صفر چندی گر از میان بردم
یک خود را هزار خواهم‌کرد
کس سوال مرا جواب نگفت
ناله در کوهسار خواهم کرد
دور گل گر گذشت گو بگذر
یک، دو ساغر بهار خواهم کرد
شوق تا انحصار نپذیرد
وصل را انتظار خواهم کرد
داغ آهی اگر بهار کند
سرو و گل اعتبار خواهم کرد
گر به خلدم برند و گر به جحیم
یاد آن گلعذار خواهم کرد
اینقدر جرم ننگ عفو مباد
هرچه کردم دوبار خواهم کرد
صد فلک انتظار می‌بالد
با که خود را دچار خواهم کرد
انجمن گر دلیل عبرت نیست
سیر شمع مزار خواهم کرد
در عدم آخر از هوای خطی
خاک خود را غبار خواهم کرد
وضع آغوش وصل ممکن نیست
از دو عالم کنار خواهم کرد
آسمان سرنگون بیکاری‌ست
من‌که هیچم چه کار خواهم کرد
بیدل از صحبتم کنار گزین
فرصتم من فرار خواهم کرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر جستجوی عمیق انسان برای کمال و حقیقت است. شاعر از تمایل خود به رسیدن به اختیار و شناخت خویش صحبت می‌کند و با استفاده از تصاویری مانند "نیستی"، "آشکار شدن" و "رسوایی"، از تأملات درونیش می‌گوید. او به موانع و ناامیدی‌ها اشاره می‌کند و تأکید دارد که در برابر دشواری‌ها، یاد عشق و زیبایی را فراموش نخواهد کرد. در نهایت، شاعر به ناامیدی و تنهایی خود اشاره می‌کند و از جدایی از دنیا و بی‌سرپرستی آسمان می‌گوید. این شعر نشان‌دهنده پیچیدگی احساسات انسانی و تلاش برای درک خود و جهان اطراف است.
هوش مصنوعی: اگر بخواهم به بالاترین حد آزادی و اختیار برسم، باید وجود خود را در نیابت از تمامیت و عدم درک نمایم.
هوش مصنوعی: وجود انسان پر از زشتی و رسوایی است، و من با نفس خود می‌خواهم آن را تار و پود کنم.
هوش مصنوعی: اگر من چند بار از خودم بکاهم، می‌توانم به دستاوردهای بسیار بیشتری دست پیدا کنم.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس به سوالات من جوابی نداد، پس با ناله‌ای در کوه‌ها فریاد می‌زنم.
هوش مصنوعی: اگر از کنار گل عبور کردی، به راه خود ادامه بده. من در بهار فقط دو جام می‌نوشم و لذت می‌برم.
هوش مصنوعی: تا زمانی که شوق به تنهایی بر وصال سایه نیندازد، به انتظار خواهم ماند.
هوش مصنوعی: اگر در دل بهار، غم و اشک فرو نشیند، من اعتبار و ارزشی برای سرو و گل قائلم.
هوش مصنوعی: هر جا مرا ببرند، چه به بهشت و چه به جهنم، همیشه یاد زیبایی آن معشوقه را در دل خواهم داشت.
هوش مصنوعی: هر چقدر هم که خطا و گناه بزرگی داشته باشم، نباید عفو و بخشش را فراموش کنم. اگر کاری را انجام داده‌ام، ممکن است دوباره آن را تکرار کنم.
هوش مصنوعی: صدها آسمان در انتظار هستند که من خود را با چه کسی گرفتار خواهم کرد.
هوش مصنوعی: اگر جمعیت و اجتماع نتوانند باعث آگاهی و عبرت گرفتن شوند، پس من به سمت مزار شمع حرکت می‌کنم تا درس‌هایی را بیاموزم.
هوش مصنوعی: در نهایت، از جاذبه و نفس چیزهایی که دارم، بی‌خبر از وجود خودم، به حالتی از بی‌وزنی و خاکی شدن خواهم رسید.
هوش مصنوعی: من نمی‌توانم شرایطم را برای وصال و آغوش محبوب مهیا کنم، پس از دو عالم به دور خواهم رفت.
هوش مصنوعی: زندگی گاهی سخت و بی‌هدف به نظر می‌رسد و در شرایطی که احساس خستگی و بی‌کاری می‌کنیم، نمی‌دانیم چه کاری باید انجام دهیم.
هوش مصنوعی: من به خاطر صحبت‌هایم از تو دور می‌شوم و از این فرصت بهره‌برداری می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.