نفس زینسان که بر عزم پرافشانی کدی دارد
غبار رفتنت این دشت آمد آمدی دارد
از این‌گلشن حضوری نیست آغوش تمنا را
نگه بر هرچه مژگان واکند دست ردی دارد
تماشا بسمل آن دست رنگین نیستی ورنه
حضور سایهٔ برگ حنا هم مشهدی دارد
ز سیمای سحر آموز فیض انشایی همت
که دست از آستین بیرون‌کشیدن ساعدی دارد
نیاز باید بایدکرد پیچ و تاب مهلت را
دماغ بیکسان دود چراغ مرقدی دارد
بساط آفرینش را سر و پایی نمی‌باشد
همین‌آثارکمفرصت جهان سرمدی دارد
اگر عجز است اگر طاقت به‌جایی می‌رسیم آخر
ره واماندگان در لغزش پا مقصدی دارد
یکی غیر از یکی چیزی نمی آرد به عرض اینجا
احد در عالم تعداد میم احمدی دارد
ز تصویر مزار اهل دل آواز می‌آید
که در راه فنا از پا نشستن مسندی دارد
بعید است از زمین خاکسار اقبال گردونی
ز وضع سجده مگذر ناز رعنایی قدی دارد
ز انجام بهار زندگی غافل مشو بیدل
گل شمعی که داری در نظر بوی بدی دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تأمل در زندگی و گذر زمان می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویری زیبا و نمادین به بررسی زوال و فانی بودن دنیا می‌پردازد. او به این نکته اشاره می‌کند که عواطف و تمناها در این دنیا ناپایدارند و در نهایت همه چیز به فنا می‌انجامد. خود شاعر به اهمیت درک و پذیرش این واقعیت و نیاز به توجه به زندگی و ارزش‌های آن اشاره دارد. در نهایت، او تأکید می‌کند که در زندگی باید از تصویر زیبایی‌ها غافل نشد چرا که این زیبایی‌ها نیز ممکن است در نهایت به زوالی منجر شوند.
هوش مصنوعی: نفس چنین افرادی که با عزم و اراده‌ی قوی خود پیش می‌روند، نشانه‌ای از تلاش و عزمی است که برای رفتن به جایی دارند؛ غباری که از رفتن تو به جا می‌گذارد، نشانه‌ای از تأثیر حضور تو در این مکان است.
هوش مصنوعی: در این گلستان، کسی وجود ندارد که آغوشش را به روی طلب و خواسته‌ها بگشاید؛ زیرا هر کس که چشمانش را باز کند، با بی‌میلی و ردّی مواجه می‌شود.
هوش مصنوعی: نگاه کردن به دست زیبا و رنگین کسی که به خاطر عشق بی‌جان شده است، دیگر ناپسند است. زیرا حتی سایه برگ حنایی هم فضایی ویژه و معنوی دارد.
هوش مصنوعی: از چهره صبحگاه نور و الهام می‌تراود که نیروی اراده و خلاقیتی در آن نهفته است و شجاعت و توانمندی برای اقدام و عمل را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: برای رسیدن به خواسته‌ها و نیازها، باید به دقت و با احتیاط عمل کرد. هر لحظه و فرصت می‌تواند آثار متفاوتی داشته باشد. در این راه ممکن است دشواری‌هایی وجود داشته باشد، اما با صبر، می‌توان به هدف‌های خود نزدیک‌تر شد.
هوش مصنوعی: جهان آفرینش به گونه‌ای است که نه شروعی دارد و نه پایانی. اینجا، تنها نشانه‌ها و آثاری از یک دنیای بی‌انتهای جاوید وجود دارد، که به خاطر محدودیت‌های موجود در این دنیا، نمی‌توان به تمامی ابعاد آن پی برد.
هوش مصنوعی: اگر ناتوانی وجود داشته باشد یا به جایی برسیم که تحمل نمی‌کنیم، در نهایت کسانی که در مسیر زندگی می‌لنگند و به مشکل برمی‌خورند، به هدفی خواهند رسید.
هوش مصنوعی: در اینجا تنها یک حقیقت وجود دارد و آن هم این است که هیچ چیز دیگری نمی‌تواند به اندازه این حقیقت اهمیت داشته باشد. در این جهان، فقط خداوند و پیامبرش احمد، جایگاه ویژه‌ای دارند.
هوش مصنوعی: از تصویر قبر و مکان اهل دل، صدایی به گوش می‌رسد که نشان می‌دهد در مسیر نابودی و فنا، آنها به آرامش و ثباتی رسیده‌اند.
هوش مصنوعی: از زمین خاکی و پست، امیدی به خوشبختی آسمانی نمی‌رود. با این حال، به خاطر زیبایی و وقار خاصی که دارد، باید از وضعیت سجده‌اش در گذر باشیم.
هوش مصنوعی: از پایان جوانی و شادابی زندگی غافل نباش؛ بیدل، گلی که می‌بینی و شمعی که نزدیکی، در حقیقت بوی ناخوشایندی دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.