کام دل از لب خاموش گرفتن دارد
نشئه‌ای زین می بی جوش گرفتن دارد
تا نوا های جهان ساز کدورت نشود
چون کری رهگذر گوش گرفتن دارد
نیست دیوانه ز کیفیت صحرا غافل
از جنون هم سبق هوش گرفتن دارد
زاهدا کس ز سبوی می ات آگاه نکرد
این صوابی ست که بر دوش گرفتن دارد
خوب و زشت آنچه در این بزم درّد طرف نقاب
همچو آیینه در آغوش گرفتن دارد
هر نگه دیده به توفان دگر می‌جوشد
سر این چشمه خس پوش گرفتن دارد
فیض آزادی اگر پرده گشاید چون صبح
یک دمیدن به صد آغوش گرفتن دارد
درد دل صور قیامت شد و نشنید کسی
پیش این بیخبران گوش گرفتن دارد
مفت فرصت اگر آگه شوی از ساز نفس
این رگ خواب فراموش گرفتن دارد
در دل غنچه ز اسرار چمن بویی هست
خبر از مردم خاموش گرفتن دارد
چشم تا باز نمائی مژه ها رو به قفاست
خبر امشبت از دوش گرفتن دارد
به سخن قانعم از نعمت الوان بیدل
رزق خود چون صدف از گوش گرفتن دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی لذت‌ها و دردهای زندگی می‌پردازد و به توصیف حالت‌های مختلف انسانی در مواجهه با دنیا و خود می‌پردازد. شاعر به یادگیری و توجه به جزئیات زندگی و اهمیت توجه به احساسات اشاره می‌کند. او به زیبایی‌های لحظات زندگی و نیز به جنون و دیوانگی در فهم واقعیت اشاره دارد. در این بزم، هر چیز خوب یا بد به نوعی ارزشمند و مورد توجه قرار می‌گیرد و شاعر بر لزوم شناخت خود و محیط تأکید می‌کند. در نهایت، او به این نکته می‌پردازد که در وجود انسان، رازهایی نهفته است که باید به آنها توجه کرد و از آنها بهره‌مند شد.
هوش مصنوعی: برای به دست آوردن لذت و خوشی واقعی، باید از گفت‌وگو دوری کرد و به سکوت پناه برد. در این سکوت، انسانی می‌تواند به شوری و سرور ناشی از تجربه‌های ناب دست یابد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که نواهای جهان لکه‌دار نشود، چون کرم‌زاده‌ای که از کنار می‌گذرد، باید گوش به زنگ باشد.
هوش مصنوعی: هیچ دیوانه‌ای از حال و هوای بیابان بی‌خبر نیست و حتی در جنون خود هم می‌تواند از عقل و هوش پیشی بگیرد.
هوش مصنوعی: ای زاهد، هیچ‌کس از پیمانه می‌ات خبری ندارد؛ این مزیتی است که بر دوش کشیدن آن را می‌توان به حساب آورد.
هوش مصنوعی: در این مراسم، همه چیز اعم از خوب و بد، همانند آیینه‌ای است که در آغوش می‌فشارند و به این ترتیب، هر چیزی که در این فضا وجود دارد، تحت تأثیر این نزدیکی و ارتباط قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: هر نگاهی به تو مانند تلاشی است که در برابر طوفان دوباره پرشور و پرتحرک می‌شود. این چشمه که با خس پوشیده شده، حالت خاصی دارد.
هوش مصنوعی: اگر آزادی به ظهور برسد، مانند صبحی که به یکباره روشن می‌شود، به اندازه‌ای دل‌انگیز و خوشایند است که در یک لحظه می‌تواند بسیاری از آغوش‌ها را در بر بگیرد.
هوش مصنوعی: درد دل و مشکلاتی که پیش آمده مانند صحنه‌های قیامت شده است و هیچ کس به این بیخبران توجهی نمی‌کند.
هوش مصنوعی: اگر به زمان مناسب و فرصت‌های پیش‌رو توجه کنی و از توانایی‌های درونیت بهره‌برداری کنی، می‌توانی بر ترس‌ها و چالش‌های زندگی غلبه کنی.
هوش مصنوعی: در دل غنچه، عطر و بویی وجود دارد که خبر از وجود رازها و حکایت‌های ناگفته‌ای از باغ و مردم خاموش به ما می‌دهد.
هوش مصنوعی: زمانی که چشمانت را باز کنی، مژه‌هایت به سمت قفسه سینه‌ات اشاره دارد و این نشان می‌دهد که امشب چه خبرهایی برای تو خواهد داشت.
هوش مصنوعی: از تنوع نعمت‌ها راضی‌ام، مثل صدف که از دریا روزی خود را می‌گیرد و از گوش‌هایش می‌شنود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.