|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به وصف احساسات عمیق خود می‌پردازد. او از دلدادگی و عشق صحبت می‌کند و دلش تنگ شده است. شاعر با اشاره به می و لذت‌های زندگی، از معشوقش درخواست می‌کند که شیرینی لحظات را حفظ کند و از غم گذشته رنج نبرد. همچنین، او درخواست می‌کند که در این شب زیبا و دل‌انگیز، از خون دلش نریزد و به یاد مشکلات و سختی‌ها نباشد. شاعر به نوعی خواهان آرامش و خوشی در کنار معشوقش است و نگران آینده و غم‌های احتمالی است.
هوش مصنوعی: بیا شراب بریز، زیرا مستی در وجودم جا گرفته و روح من از آواز تو به شدت جذب شده است.
هوش مصنوعی: دل من، بیا و به یاد بیاور که چقدر تنگ شده‌ام. مانند دهان تو، که از آن نوشیدنی می‌نوشی، و این نوشیدنی همانند لذت زندگی من است و مانند سخنان تو.
هوش مصنوعی: چه مشکلی دارد، ای کاش شب ما طولانی شود و تو بعد از غم و اندوهت به راهت ادامه بدهی؟
هوش مصنوعی: ای نازک‌تر از جان، خون مرا مریز که زمانه‌ای سخت و بی‌رحم، آرزوی انتقام قزل ارسلان را به جان می‌خرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.