با نی گفتا بلوط شرمت باد
زان جسم نوان و پیکر ساده
از مادر دهر رو شکایت کن
تا از چه تو را بدین نمط زاده
بر من بنگرکه پیکرم چون کوه
پیش صف حادثات استاده
کالای مرا همی برد دهقان
برکتف ستور و پشت عراده
غرید بسی زکبر و استغنا
چو غرش مست ازتف باده
نی گفت ز صد توانگر والا
بهتر یک ناتوان افتاده
من خود نی‌ام و به‌نیستی شاکر
وز محنت هست و نیست آزاده
ناگه بادی قوی وزیدن را
آغاز نمود و نی شد آماده
خم گشت‌و سجود برد نی‌برخاک
چون سجدهٔ زاهدان به سجاده
استاد بلوط پیش باد اندر
چون دیوی دست و پا به‌قلاده
و آخر ز هجوم باد پیچان گشت
و افتاد ز پای، سر ز کف داده
بشکست‌وفتادو جان‌به‌مالک داد
لب بسته ز عجز و دیده بگشاده
دیدیم پس از دمی که باد استاد
استاده نی و بلوط افتاده
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، نی به بلوط می‌گوید که شرمت باد که با آن جسم ناتوان و ساده‌ات به دنیا آمده‌ای. نی از بلوط می‌خواهد تا از مادرش شکایت کند و بپرسد که چرا اینگونه به دنیا آمده است. نی خود را با صلابت و ثابت‌قدمی همچون کوه می‌داند که در برابر حوادث ایستاده است. او می‌گوید که زارع بار او را بر پشت حیوانات می‌برد و خود از ثروتمندان غنی‌تر و بی‌نیازتر است.
نی به نعمتی که دارد شاکر است و از رنج‌های وجود و عدم آزاد است. ناگهان بادی قوی وزیدن می‌گیرد و نی خم می‌شود و به سجود می‌افتد، درست مانند سجده زاهدی بر سجاده. در این وضعیت، بلوط که می‌خواهد پیش باد بایستد، در نهایت به زمین می‌افتد و شکسته می‌شود، در حالی که نی پس از مدتی دوباره سرپا می‌شود. این داستان نمادی از مقاومت و پایداری نی در برابر سختی‌ها و ناپایداری دیگر موجودات است.
هوش مصنوعی: با نی گفت که ای بلوط، به تو باید شرم کرد از آن جسم نازک و ظاهر ساده‌ات.
هوش مصنوعی: از سرنوشت و زمانه شکایت کن تا بفهمی چرا به این شکل به دنیا آمده‌ای.
هوش مصنوعی: به من نگاه کن که بدنم مانند کوهی است که در برابر وقایع و مشکلات ایستاده است.
هوش مصنوعی: دهقان بار من را بر دوش چارپایان و پشت کالسکه می‌برد.
هوش مصنوعی: شخصی با خودبزرگ‌بینی و خودخواهی بسیار، همچون کسی که از نشئه‌ی شراب به سر می‌برد، فریاد می‌زند.
هوش مصنوعی: نی گفت که از میان صد ثروتمند فرزانه، فردی ناتوان و ضعیف که به زمین افتاده، از همه بهتر است.
هوش مصنوعی: من خود مثل نی هستم و از نبودن خود سپاسگزارم و از سختی‌ها بی‌نیازی می‌جویم.
هوش مصنوعی: ناگهان بادی شدید شروع به وزیدن کرد و نی آماده شد.
هوش مصنوعی: نی در حال خم شدن است و به خاک سجده می‌کند، مانند سجده‌ای که زاهدان بر روی سجاده انجام می‌دهند.
هوش مصنوعی: استاد بلوط در برابر باد، مانند دیوی که دست و پاهایش به زنجیر است، مقاومت می‌کند.
هوش مصنوعی: در پی حمله‌ی شدید باد، به زمین افتاد و از دست خود خارج شد.
هوش مصنوعی: حالت بخت و اقبال بد بود و جانش از دست رفت. او در حالتی ناتوان، دهانش را بسته بود و از شدت ناراحتی و ناامیدی، چشم‌هایش را به حالت حیرت باز کرده بود.
هوش مصنوعی: چشیدیم که پس از مدتی که باد متوقف شده، نی و درخت بلوط به زمین افتاده‌اند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
شد پیر جهان و شد جوان باده
وز نقش و نگار باغ شد ساده
ناراست بجای لاله بنشسته
سیب است بجای سوسن استاده
آلوده رخان او بخون رز
[...]
بر دوستی تو می خورم باده
وز غایت شوق در خود افتاده
شوریده دماغِ مستِ لایعقل
سر بر قدمِ خیال بنهاده
دل پیش روانه گشت و جان از پس
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.