|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار به نداشتن آرامش و عافیت در دنیا اشاره می‌کند و می‌گوید که در جستجوی عشق و وفاداری، جایی جز کوی حرمتی برایش نمانده است. او به ستایش پروانه‌ها پرداخته و از عشق‌های دیگر چشم‌پوشی می‌کند. بهشت و ثواب‌های آن هم برایش مهم نیست و به دنبال معنایی عمیق‌تر از زهد و تقوی نیست. در نهایت، او زندگی‌اش را به کوتاهی و نداشتن چیزهای متداول توصیف می‌کند.
هوش مصنوعی: من هیچ جایی برای آرامش ندارم جز در کوچه‌ای که حسرت و ناامیدی حاکم است.
هوش مصنوعی: من به خاطر زیبایی و جذابیت پروانه، به عشق‌های دیگران احترام می‌گذارم و نگران نیستم که دیگران چه نظری دارند.
هوش مصنوعی: بهشتم را رضوان به خاطر رفتار خوب و اطاعت من می‌دهد، اما من به دنبال این نوع پاداش و رسیدن به آن نیستم.
هوش مصنوعی: کسی از من خواسته که درباره زهد و تقوی صحبت کنم، اما من این ویژگی‌ها را ندارم و نمی‌توانم چیزی در این مورد بگویم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.